Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης.Πηγή PRESS-GR.
Σύμφωνα με έρευνα της ΚΑΠΑ Research που δημοσιεύτηκε στο "Βήμα της Κυριακής", οκτώ(8) στους δέκα(10) Έλληνες θεωρούν ανεπαρκή την ενημέρωση για τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ο μέσος έλληνας δεν ενδιαφέρεται για την τσέπη του ή ότι εκείνοι που θα μπορούσαν να τον ενημερώσουν δεν έχουν κανένα λόγο να το κάνουν; Τελειώνοντας τις σπουδές μου στη Γερμανία, εργάστηκα τρεις μήνες σαν ανειδίκευτος εργάτης σε εργοστάσιο της Kellogg’s. Μου είχε κάνει εντύπωση μια Παρασκευή, όταν είδα δύο, γερμανούς συναδέλφους μου να βιάζονται να πάνε στο σπίτι τους αντί, ως συνήθως, στην μπυραρία.
Το κίνητρό τους, όπως μου είπαν, ήταν η παρακολούθηση από την τηλεόραση της συζήτησης για τον Προϋπολογισμό! Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, ότι δύο απλοί υπάλληλοι, που για ένα μήνα που τους γνώριζα δεν μου έδειξαν ότι είναι πολιτικοποιημένοι, γνώριζαν ότι ο Προϋπολογισμός σε γενικές γραμμές είναι ο καθρέπτης της δημοσιονομικής, κοινωνικής πολιτικής και κατανομής του παραγόμενου πλούτου της χώρας τους. Γνώριζαν ότι ο Προϋπολογισμός είναι ένα εργαλείο κοπής της συνολικής πίτας που θα παραχθεί στη χώρα τους και από τον οποίο θα εξαρτηθεί το κομμάτι που θα αντιστοιχεί και στο δικό τους μερίδιο.
Τις ημέρες που στη γερμανική βουλή συζητούσαν πάνω στον προϋπολογισμό, στην τηλεόραση υπήρχαν ενημερωτικές συζητήσεις ειδικών που ανέλυαν τα έσοδα, τις δαπάνες και του τι σήμαιναν για τις διάφορες κοινωνικές ομάδες.
Στη χώρα μας, το κύριο μέσο μαζικής παιδείας και (παρα)-Πληροφόρησης, περνάει το τόσο σοβαρό θέμα στα γρήγορα ή ψάχνει να βρει μια εντυπωσιακή είδηση, όπως π.χ. πριν μερικά χρόνια, τα 40 εκατομμύρια δραχμές για το χαρτί τουαλέτας των δημοσίων WC, για να το διακωμωδήσει. Φέτος, παραδόξως, άφησαν τις τουαλέτες και κράτησαν τα 7,5 δις των πρόσθετων φόρων που θα επιβαρύνουν τις τσέπες μας. Για το ποιες κοινωνικές ομάδες θα κληθούν να πληρώσουν αυτά τα χρήματα, είτε από άγνοια είτε σκοπίμως, ούτε λόγος. Ποια είναι τα ποσοστά των άμεσων και έμμεσων φόρων και τι σημαίνουν αυτοί για όλους εμάς, ούτε λόγος. Σύμφωνα με τον διεθνώς αναγνωρισμένο δείκτη "Gini" (μαθηματικό τύπο που μετράει την ανισότητα κατανομής του εισοδήματος), στη χώρα μας, έχουμε ένα από τα πιο άδικα φορολογικά συστήματα στην Ευρώπη σε βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων.
Μπορεί, συγκριτικά με την δεκαετία του 60, όπου οι άμεσοι φόροι στη χώρα μας ήταν γύρω στο 30% και οι έμμεσοι γύρω στο 70%, τα τελευταία χρόνια τα πράγματα να βελτιώθηκαν, εξακολουθούν όμως να απέχουν πολύ από τα πρότυπα χωρών όπως οι σκανδιναβικές, όπου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Και το 2009, οι άμεσοι φόροι θα αποτελούν το 43,9% και οι έμμεσοι το 56,1%.
Στις οικονομικές σχολές όλους του κόσμου, οι σπουδαστές μαθαίνουν ότι οι έμμεσοι φόροι είναι οι πιο άδικοι διότι πλήττουν εξ ίσου όλους στον ίδιο βαθμό και ανεξάρτητα από το εισόδημά τους. Στη χώρα μας, μόνο ο αιρετικός κος Ανδριανόπουλος πιστεύει το αντίθετο:«η έμμεση φορολογία είναι εκείνη που πραγματικά εμπεδώνει την δικαιοσύνη και την ισότητα στην κατανομή των βαρών. Για τον απλούστατο λόγο πως τους έμμεσους φόρους τους καταβάλουν εκείνοι που έχουν και το μεγαλύτερο πραγματικό, είτε το δηλώνουν είτε όχι στην εφορία, εισόδημα. Όσοι έχουν περισσότερα χρήματα πραγματοποιούν και τις μεγαλύτερες δαπάνες. Καταβάλουν έτσι και τους περισσότερους έμμεσους φόρους». Τη θέση αυτή την υπογράφει και ο κατά τα άλλα συμπαθής και γραφικός κος Λιακόπουλος, ο οποίος έχει πείσει πολλούς, ακόμη και μισθωτούς και συνταξιούχους, πως, «τι τους θέλουμε όλους αυτούς τους πολλούς και διαφορετικούς φόρους, ας αφήσουμε μόνο τον ΦΠΑ, εν ανάγκη ας τον αυξήσουμε κιόλας για να ξέρουμε όμως ότι πληρώνουμε όσο καταναλώνουμε»! Ακούγεται πολύ λογικό, για όσους βεβαίως δεν καταλαβαίνουν τίποτα από δημοσιονομικά ούτε από οικονομικά. Επιχειρήσεων. Ακόμη και αν δεχθούμε τον παράλογο συλλογισμό, ότι ένας εκατομμυριούχος, επειδή έχει πολλά λεφτά θα καπνίσει πολλαπλάσια τσιγάρα, θα πιει πολλαπλάσιες ποσότητες αλκοόλ, θα φάει πολλαπλάσιες ποσότητες πατάτες και ψωμί, κ.λ.π., κ.λ.π. από έναν απλό μισθωτό, όλοι σχεδόν οι έλληνες γνωρίζουν ότι ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, όλα σχεδόν τα προσωπικά του έξοδα ( από το χαρτί τουαλέτας μέχρι το υπηρετικό προσωπικό του) τα καταχωρεί στα έξοδα των επιχειρήσεών του. Και δεν συζητάμε φυσικά για τις υπεράκτιες (Offshore) εταιρείες του, στις οποίες έχει μεταβιβάσει όλη την ακίνητη περιουσία του (σπίτια, κότερα, αυτοκίνητα) και δεν πληρώνει σχεδόν τίποτα. Υπάρχουν συνοικίες των βορείων προαστίων, όπου ο μέσος κάτοικος πληρώνει πολύ λιγότερους, ακόμη και άμεσους, φόρους από τον μέσο κάτοικο της Νίκαιας.
Μιλάμε πολύ συχνά για τα τεράστια ποσά φοροδιαφυγής στη χώρα μας, λίγοι όμως αναφέρουν ότι οι μόνοι που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν με τίποτα, είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν ακόμη και το μεγαλύτερο μέρος από το λεγόμενο ταμείο φτώχειας. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον παραπληροφόρησης και άγνοιας, με το δίκιο του ο πρωθυπουργός μιλά για "προϋπολογισμό ανακούφισης των νοικοκυριών και των οικονομικά ασθενέστερων". Δεν έχει να χάσει τίποτα, αφού εκείνοι που στην πλειονότητά τους γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, είναι πάντοτε οι ίδιοι, οι διαρκώς ευνοούμενοι. Το ότι μειώθηκε κατά 8% η κατανάλωση σε βασικά είδη ανάγκης στα σουπερμάρκετ, το ότι μειώθηκε δραστικά η αγορά αυτοκινήτων χαμηλού κυβισμού αλλά δεν μειώθηκε απεναντίας καθόλου η αγορά υπερπολυτελών αυτοκινήτων και άλλων αγαθών πολυτελείας, αυτά δεν είναι στοιχεία που ενδιαφέρουν τους κ.κ. Αλογοσκούφη και Καραμανλή. Η συμπόνια τους προς τους ασθενέστερους είναι υποκριτική.
Το κίνητρό τους, όπως μου είπαν, ήταν η παρακολούθηση από την τηλεόραση της συζήτησης για τον Προϋπολογισμό! Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, ότι δύο απλοί υπάλληλοι, που για ένα μήνα που τους γνώριζα δεν μου έδειξαν ότι είναι πολιτικοποιημένοι, γνώριζαν ότι ο Προϋπολογισμός σε γενικές γραμμές είναι ο καθρέπτης της δημοσιονομικής, κοινωνικής πολιτικής και κατανομής του παραγόμενου πλούτου της χώρας τους. Γνώριζαν ότι ο Προϋπολογισμός είναι ένα εργαλείο κοπής της συνολικής πίτας που θα παραχθεί στη χώρα τους και από τον οποίο θα εξαρτηθεί το κομμάτι που θα αντιστοιχεί και στο δικό τους μερίδιο.
Τις ημέρες που στη γερμανική βουλή συζητούσαν πάνω στον προϋπολογισμό, στην τηλεόραση υπήρχαν ενημερωτικές συζητήσεις ειδικών που ανέλυαν τα έσοδα, τις δαπάνες και του τι σήμαιναν για τις διάφορες κοινωνικές ομάδες.
Στη χώρα μας, το κύριο μέσο μαζικής παιδείας και (παρα)-Πληροφόρησης, περνάει το τόσο σοβαρό θέμα στα γρήγορα ή ψάχνει να βρει μια εντυπωσιακή είδηση, όπως π.χ. πριν μερικά χρόνια, τα 40 εκατομμύρια δραχμές για το χαρτί τουαλέτας των δημοσίων WC, για να το διακωμωδήσει. Φέτος, παραδόξως, άφησαν τις τουαλέτες και κράτησαν τα 7,5 δις των πρόσθετων φόρων που θα επιβαρύνουν τις τσέπες μας. Για το ποιες κοινωνικές ομάδες θα κληθούν να πληρώσουν αυτά τα χρήματα, είτε από άγνοια είτε σκοπίμως, ούτε λόγος. Ποια είναι τα ποσοστά των άμεσων και έμμεσων φόρων και τι σημαίνουν αυτοί για όλους εμάς, ούτε λόγος. Σύμφωνα με τον διεθνώς αναγνωρισμένο δείκτη "Gini" (μαθηματικό τύπο που μετράει την ανισότητα κατανομής του εισοδήματος), στη χώρα μας, έχουμε ένα από τα πιο άδικα φορολογικά συστήματα στην Ευρώπη σε βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων.
Μπορεί, συγκριτικά με την δεκαετία του 60, όπου οι άμεσοι φόροι στη χώρα μας ήταν γύρω στο 30% και οι έμμεσοι γύρω στο 70%, τα τελευταία χρόνια τα πράγματα να βελτιώθηκαν, εξακολουθούν όμως να απέχουν πολύ από τα πρότυπα χωρών όπως οι σκανδιναβικές, όπου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Και το 2009, οι άμεσοι φόροι θα αποτελούν το 43,9% και οι έμμεσοι το 56,1%.
Στις οικονομικές σχολές όλους του κόσμου, οι σπουδαστές μαθαίνουν ότι οι έμμεσοι φόροι είναι οι πιο άδικοι διότι πλήττουν εξ ίσου όλους στον ίδιο βαθμό και ανεξάρτητα από το εισόδημά τους. Στη χώρα μας, μόνο ο αιρετικός κος Ανδριανόπουλος πιστεύει το αντίθετο:«η έμμεση φορολογία είναι εκείνη που πραγματικά εμπεδώνει την δικαιοσύνη και την ισότητα στην κατανομή των βαρών. Για τον απλούστατο λόγο πως τους έμμεσους φόρους τους καταβάλουν εκείνοι που έχουν και το μεγαλύτερο πραγματικό, είτε το δηλώνουν είτε όχι στην εφορία, εισόδημα. Όσοι έχουν περισσότερα χρήματα πραγματοποιούν και τις μεγαλύτερες δαπάνες. Καταβάλουν έτσι και τους περισσότερους έμμεσους φόρους». Τη θέση αυτή την υπογράφει και ο κατά τα άλλα συμπαθής και γραφικός κος Λιακόπουλος, ο οποίος έχει πείσει πολλούς, ακόμη και μισθωτούς και συνταξιούχους, πως, «τι τους θέλουμε όλους αυτούς τους πολλούς και διαφορετικούς φόρους, ας αφήσουμε μόνο τον ΦΠΑ, εν ανάγκη ας τον αυξήσουμε κιόλας για να ξέρουμε όμως ότι πληρώνουμε όσο καταναλώνουμε»! Ακούγεται πολύ λογικό, για όσους βεβαίως δεν καταλαβαίνουν τίποτα από δημοσιονομικά ούτε από οικονομικά. Επιχειρήσεων. Ακόμη και αν δεχθούμε τον παράλογο συλλογισμό, ότι ένας εκατομμυριούχος, επειδή έχει πολλά λεφτά θα καπνίσει πολλαπλάσια τσιγάρα, θα πιει πολλαπλάσιες ποσότητες αλκοόλ, θα φάει πολλαπλάσιες ποσότητες πατάτες και ψωμί, κ.λ.π., κ.λ.π. από έναν απλό μισθωτό, όλοι σχεδόν οι έλληνες γνωρίζουν ότι ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, όλα σχεδόν τα προσωπικά του έξοδα ( από το χαρτί τουαλέτας μέχρι το υπηρετικό προσωπικό του) τα καταχωρεί στα έξοδα των επιχειρήσεών του. Και δεν συζητάμε φυσικά για τις υπεράκτιες (Offshore) εταιρείες του, στις οποίες έχει μεταβιβάσει όλη την ακίνητη περιουσία του (σπίτια, κότερα, αυτοκίνητα) και δεν πληρώνει σχεδόν τίποτα. Υπάρχουν συνοικίες των βορείων προαστίων, όπου ο μέσος κάτοικος πληρώνει πολύ λιγότερους, ακόμη και άμεσους, φόρους από τον μέσο κάτοικο της Νίκαιας.
Μιλάμε πολύ συχνά για τα τεράστια ποσά φοροδιαφυγής στη χώρα μας, λίγοι όμως αναφέρουν ότι οι μόνοι που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν με τίποτα, είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν ακόμη και το μεγαλύτερο μέρος από το λεγόμενο ταμείο φτώχειας. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον παραπληροφόρησης και άγνοιας, με το δίκιο του ο πρωθυπουργός μιλά για "προϋπολογισμό ανακούφισης των νοικοκυριών και των οικονομικά ασθενέστερων". Δεν έχει να χάσει τίποτα, αφού εκείνοι που στην πλειονότητά τους γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, είναι πάντοτε οι ίδιοι, οι διαρκώς ευνοούμενοι. Το ότι μειώθηκε κατά 8% η κατανάλωση σε βασικά είδη ανάγκης στα σουπερμάρκετ, το ότι μειώθηκε δραστικά η αγορά αυτοκινήτων χαμηλού κυβισμού αλλά δεν μειώθηκε απεναντίας καθόλου η αγορά υπερπολυτελών αυτοκινήτων και άλλων αγαθών πολυτελείας, αυτά δεν είναι στοιχεία που ενδιαφέρουν τους κ.κ. Αλογοσκούφη και Καραμανλή. Η συμπόνια τους προς τους ασθενέστερους είναι υποκριτική.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου