Οι επιλογές του κ. Κ. Καραμανλή, κινήθηκαν σε δύο άξονες. Ο Πρωθυπουργός αφενός επιχείρησε να εκτονώσει τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης, απομακρύνοντας πρόσωπα τα οποία δέχτηκαν κριτική λόγω της εμπλοκής τους σε σκάνδαλα όπωςτο Βατοπαίδι και η Siemens.
Αφετέρου να παρουσιάσει εικόνα ανανέωσης δίνοντας ευκαιρίες σε νέους και άφθαρτους βουλευτές. Οι αλλαγές πάντως δεν ανέτρεψαν τις εσωκομματικές ισορροπίες καθώς οι λεγόμενοι «βαρώνοι» διατηρούν την ισχύ τους.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναβάθμιση του κ. Α. Σπηλιωτόπουλου. Ο χώρος της Παιδείας θεωρείται ιδιαιτέρως ευαίσθητος και βρίσκεται σε αναταραχή τα τελευταία χρόνια. Πολλοί αναρωτιούνται αν το νέο πρόσωπο θα σημάνει και αλλαγή πολιτικής ή αν απλώς θα επιχειρήσει να ηρεμήσει τα πνεύματα με σειρά επικοινωνιακών κινήσεων.
Στην κυβέρνηση (υπουργείο Πολιτισμού) εισέρχεται ο κ. Α. Σαμαράς, όπως ήταν αναμενόμενο ενώη τοποθέτηση του κ. Ν. Δένδια στο υπουργείο Δικαιοσύνης ερμηνεύεται ως πρόθεση επιτάχυνσης του έργου στον τομέα αυτό.
Εκτός κυβέρνησης έμειναν ηχηρά ονόματα, Γ. Αλογοσκούφης, Μιχ. Λιάπης, Αλ. Κοντός, Χρ. Φώλιας, Π. Δούκας, ενώ τοποθετήθηκαν εννέα νέοι υφυπουργοί, οι περισσότεροι εκ των θεωρούνται «καραμανλικοί».
Ο κ. Ευ. Αντώναρος διατηρεί τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ενώ δημιουργείται νέα θέση υφυπουργού Εσωτερικών με αρμοδιότητα τα ΜΜΕ την οποία θα καταλάβει ο κ. Κ. Γκιουλέκας. Στη θέση του, παρά τις φήμες για υπουργοποίηση, παραμένει και ο γραμματέας της ΝΔ κ. Ελ. Ζαγορίτης.