Εδώ Πολυτεχνείο !!

" Κι εσείς παιδιά που θέλατε τη χώρα να τιμάτε, μα και αυτή να σας τιμά, δεν πρέπει να ξεχνάτε, εκείνον τον ξεσηκωμό του 73, που νέους δρόμους χάραξε για τη Δημοκρατία. "

Μια καταθλιπτική περίοδος άρχισε στην πατρίδα μας στις 21 Απρίλη του 1967 επιβλήθηκε από την ομάδα των συνταγματαρχών Παπαδόπουλου, Ιωαννίδη, Πατακού, δικτατορικό καθεστώς, ύστερα από στρατιωτικό πραξικόπημα. Έξι χρόνια μετά, η λαομίσητη χούντα κλονίζεται συθέμελα από μια φοιτητική εξέγερση, μια εξέγερση που αντιπροσωπεύει τα αισθήματα και τη δίψα του Ελληνικού λαού για Ελευθερία και Δημοκρατία…

Τα επεισόδια στο μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου, οι διαδηλώσεις των φοιτητών αλλά και όλων των πολιτών, οι συγκρούσεις και οι συλλήψεις, προαναγγέλλουν ότι ο Νοέμβριος του 1973 θα σφραγίσει την νεότερη ελληνική ιστορία με σημαντικά και καθοριστικά γεγονότα.

Στις 14 Νοέμβρη, γίνεται ολική κατάληψη του Πολυτεχνείου και του γύρω χώρου. Την νύκτα της 15ης Νοέμβρη πραγματοποιούνται φοιτητικές συνελεύσεις σε όλες τις Σχολές. Από το Πολυτεχνείο ακούγονται συνθήματα εναντίον της χούντας και πολλοί φοιτητές αλλά και εργάτες συγκεντρώνονται εκεί. Κεντρικό σύνθημα, η γενική απεργία. Την επόμενη ημέρα, γίνονται προμήθειες σε τρόφιμα και άλλα αναγκαία είδη ενώ οι συνελεύσεις φοιτητών και εργατών συνεχίζονται. Έξω από το κτίριο του Πολυτεχνείου συγκεντρώνεται ένα μεγάλο πλήθος που προσφέρει στους φοιτητές εφόδια: τρόφιμα, φάρμακα, τσιγάρα αλλά και λουλούδια. Ως τις 8.00 το βράδυ, ο κόσμος ο οποίος έχει συγκεντρωθεί υπερβαίνει τις 50.000. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου καλεί τον λαό να δώσει την ιερή μάχη για την Δημοκρατία. Και έτσι, φθάνουμε στην νύκτα της 16ης προς 17η Νοέμβρη.

Πέντε λεπτά μετά τα μεσάνυκτα, ξεκινούν από το Γουδί οι πρώτες φάλαγγες αρμάτων με κατεύθυνση προς το Πολυτεχνείο. Σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων γύρω από το Πολυτεχνείο, εξεγερμένοι πολίτες δίνουν μάχη με τις αστυνομικές δυνάμεις. Ολόκληρη η περιοχή μεταξύ των οδών Πειραιώς, Καποδιστρίου, Ηπείρου, Στουρνάρα, Χαλκοκονδύλη και Πατησίων μπροστά στο Πολυτεχνείο, είναι αποκλεισμένη με οδοφράγματα: αυτοκίνητα, λεωφορεία και οικοδομικά υλικά εμποδίζουν την πρόσβαση των χουντικών δυνάμεων καταστολής που αναγκάζονται να καλέσουν γερανοφόρα οχήματα για να μετακινήσουν τα εμπόδια.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός και τα μεγάφωνα του Πολυτεχνείου μεταδίδουν μηνύματα προς τον ελληνικό λαό και τους στρατιώτες καλώντας τους τελευταίους να μην χτυπήσουν τα αδέλφια τους: "Είμαστε άοπλοι. Θα σας υποδεχθούμε με χειροκροτήματα". Στα κάγκελα της Σχολής αναρτάται ένα πανό που γράφει: "Φαντάροι είστε αδέλφια μας". Οι οδομαχίες στους γύρω δρόμους γίνονται όλο και σκληρότερες. Στις 2.30 η αστυνομία ζητά ενισχύσεις. Ύστερα από δεκαπέντε λεπτά, οι δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού είναι παραταγμένες σε θέση μάχης έξω από το κτίριο. Κάποιοι στρατιώτες ο οποίοι είχαν προηγουμένως χαιρετίσει τους κλεισμένους μέσα στο Πολυτεχνείο φοιτητές, πέφτουν νεκροί από πυροβολισμούς.

Στις 3.00, ένα τανκ το οποίο βρίσκεται απέναντι από την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου μετακινείται και πέφτει επάνω της με ορμή. Η πύλη γκρεμίζεται καταπλακώνοντας τους φοιτητές που στέκονται πίσω της. Οι αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν στο προαύλιο μαζί με άνδρες των ΛΟΚ. Ακούγονται ριπές πυροβόλων όπλων και πολλοί από τους εξεγερμένους τραυματίζονται ή πέφτουν νεκροί. Μισή ώρα αργότερα, το Πολυτεχνείο έχει αδειάσει. Ασθενοφόρα μεταφέρουν τους νεκρούς και τους τραυματίες. Στους παραπλήσιους δρόμους, οι οδομαχίες συνεχίζονται ενώ όσοι κατορθώνουν να διαφύγουν από τον αστυνομικό κλοιό βρίσκουν καταφύγιο στις γύρω πολυκατοικίες των οποίων τις πόρτες οι κάτοικοι έχουν αφήσει ανοικτές.

Στις 5.00, τα τανκ αποχωρούν από τον χώρο του Πολυτεχνείου κατευθυνόμενα προς το Πεδίο του `Αρεως. Την ίδια ώρα, δυνάμεις καταστολής περικυκλώνουν το κτίριο της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης που τελεί επίσης υπό κατάληψη. Ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση των φοιτητών ενώ στις 6.00 η Σχολή εκκενώνεται. Οι εξερχόμενοι κακοποιούνται και συλλαμβάνονται. Στο μεταξύ, στην Αθήνα, όσοι είχαν καταφύγει σε σπίτια και πολυκατοικίες για να αποφύγουν την σύλληψη, ξαναβγαίνουν στους δρόμους. Οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις δεν αργούν να αρχίσουν και πάλι. Οι εργάτες, ενωμένοι με τους φοιτητές, στήνουν οδοφράγματα και οι δρόμοι γεμίζουν με νέους νεκρούς και τραυματίες.

Στις 11.00 κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος ενώ στο Σύνταγμα πραγματοποιείται μεγάλη μαθητική διαδήλωση. Οι μαθητές βρίσκουν μπροστά τους τα τανκ. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται μέχρι την επόμενη ημέρα και ο αριθμός των νεκρών αυξάνει διαρκώς.

Λίγες μέρες μετά, στις 25 Νοέμβρη, στρατιωτικό πραξικόπημα ανατρέπει τον Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση Μαρκεζίνη. Ο νέος "πρόεδρος" στρατηγός Γκιζίκης σχηματίζει "κυβέρνηση" με "πρωθυπουργό" τον Ανδρουτσόπουλο και λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1974, οι πολιτικοί αρχηγοί Π. Κανελλόπουλος, Γ. Μαύρος και Ε. Αβέρωφ πραγματοποίησαν σύσκεψη υπό τον Γκιζίκη, με σκοπό την μεταβίβαση της εξουσίας στα χέρια των πολιτικών.

Η χούντα είναι παρελθόν και η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 θα μείνει ορόσημο στους αγώνες του λαού μας και της νεολαίας μας για Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Πρόοδο.