Ένας φοιτητής γράφει για τον Αλέξη...

"Πρόλαβε μόνο 16. Δυστυχώς αυτό δεν αλλάζει. Δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Ούτε το μυαλό του μπάτσου θα αλλάξει που σκότωσε το παιδί. Εγώ είμαι 21 και φοιτητής και αυτό που νιώθω ξέρετε τι είναι; Ότι έχει έρθει η ώρα πλέον. Έχει έρθει η ώρα να αρχίσουμε να αλλάζουμε τα πράγματα. Να αρχίσουμε να χτίζουμε. Όχι να γκρεμίζουμε και να καίμε. Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω. Δεν μου αρέσει αυτό που ζω γύρω μου. Γι’ αυτό είμαι διατεθειμένος να το αλλάξω. Όχι με μολότοφ και καδρ! όνια αλλά με δουλειά με υπομονή και με αγώνα. Αγώνα για να γίνουν τα... πράγματα καλύτερα από σήμερα. Μεγαλώνω και θέλω να ζήσω κάπου που θα είμαι περήφανος όταν βγαίνω έξω. Δεν έχω μάθει να φοβάμαι στη ζωή μου και ούτε θα το κάνω, αυτό που θα κάνω είναι να προσπαθήσω να αλλάξω. Και ήρθε η ώρα. Μπορεί ο θάνατος του παιδιού να είναι απλά μια αφορμή. Η σπίθα που πυράκτωσε τα πάντα. Όμως πρωτίστως όλοι εμείς που δηλώνουμε νέοι εμείς που ερχόμαστε από πίσω έχουμε να μιλήσουμε, έχουμε να προσπαθήσουμε. Κύριοι με μεγάλη μου λύπη το μόνο που μπορώ να πω σε όλÎ! �υς εσάς που είστε κεφάλια σε όλους εσάς που κάνετε κουμάντο ένα πράγμα. Δυστυχώς αποτύχατε. Για να μην συνεχίσουμε όμως εμείς την αποτυχία σας ήρθε η ώρα να το αλλάξουμε. Μη σταματάτε να προσπαθείτε να χτίσετε και όχι να γκρεμίσετε. Δική μας είναι η ζωή μας και η χώρα. Μη την αφήνετε στο έλεος του καθενός άρρωστου είτε αυτός λέγεται αναρχικός είτε αυτός λέγετε μπάτσος. Ήρθε η ώρα..."

troktiko