Μια ζάλη και τα μάτια κόκκινα,David Gahan-free love- σε volume 47 και το τιμόνι σφιχτά στα δυό μου χέρια.
Τρέξε φυγή μου, τρέξε και μη σταθείς σε φανάρια και ίσως…μια ζωή «μήπως»
Για τίποτα σίγουρος και για όλα απόλυτος…
Για όλα…
Για πόσο;
Πόσο ρε;
Κι εσύ, αν ακούς…είναι γλυκιά η ζάλη, είναι γλυκιά η ζ….
Κι ας έχει νόημα η ευτυχία μόνο όταν τη μοιράζεσαι....
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου