Γράφει ο Γιώργος Μ.Οσες φορες το εχω προσπαθησει και εγω, την επομενη μερα εχω βρισει τον εμπνευστη του τσιτατου, αλλα περισσοτερο τον εαυτο μου που γινεται καθε φορα και περισσοτερο χαλια, χωρις αποτελεσμα.
Γιατι, οκ, πες εισαι ευκολοπιστος και πιστευεις αυτα που ακους. Πιανεις λοιπον, καβαλα την -μεχρι τοτε "ηθικη", δυσκολη και επιλεκτικη- δικια σου με εναν 40αρη καραφλοφραγκατο. Αφού λούσεις στο σκατό τη γκομενα και δώσεις τα συγχαρητηρια στον τυπα που σου ανοιξε τα ματια και αυτης τα ποδια, παιρνεις τηλ τον κολλητο και του λες οτι αποψε θες πλυση.
Αλλο που δε θελει και αυτος και σκας σπιτι του με αγριες διαθεσεις και με μια σταση απο την πλησιεστερη καβα. Οποτε και ανακαλυπτεις οτι την ιδια ιδεα με σενα ειχε και αυτος. Δε θα μπορουσατε να ειστε κολλητοι, αλλιως. Εχετε λοιπον, 4 μπουκαλια αγορασμενα και αλλο ενα καβα σπιτι.
Και αρχιζουν οι φιλοσοφιες και οι αληθειες της ζωης. Και φυσικα ολα περιστρεφονται γυρω απο αυτη. Και φυσικα δεν την ξεχνας. Και δε γινεται, εξαλλου. Αυτη ειναι το θεμα της βραδυας. Τι να πεις? Για το ντερμπι ή για αυτη τη ξεκωλι@ρα του σταρ που εχει αφισα της Σασα(ς) Μπαστα πανω απτο προσκεφαλο και θελει να γινει χαλιφης στη θεση του χαλιφη? Αλλη μερα αυτα.
Και η ωρα περναει και η κουβεντα δεν αλλαζει θεμα. Και τα ποτηρια αδειαζουν. Και τα μπουκαλια αδειαζουν. Και η μερα ερχεται, αλλα το τζονι συνεχιζει να ειναι εκει. Και οταν ξαφνικα βρισκεσαι ενα βημα πριν τη λυτρωση, βλεπε λιποθυμια και υπνος, αντιλαμβανεσαι οτι, ναι, δεν την σκεφτεσαι, αλλα γιατι? Ε? Γιατι? Γιατι απλουστατα εκεινη τη στιγμη, το μοναδικο που σε διαχωριζει απο μια αμοιβαδα ειναι ο ορισμος της απο το σχολικο βιβλιο της βιολογιας. Για σενα δεν υπαρχει ορισμος σε κανενα σχολικο βιβλιο.
Και αυτα, χωρις να το ξερεις, ειναι τα πλεον ανωδυνα 30 δευτερολεπτα του επομενου 24ωρου σου. Και λυτρωνεστε.
Ερχεται λοιπον η επομενη μερα αλλα δεν βρισκει κανεναν σπιτι. Και "συνερχεστε" την ωρα που οι καριεριστες γυρνανε απο τις δουλειες τους και τα απογευματινα (οσα εχουν πλεον μεινει) σχολεια σχολανε. Καποιος ομως πρεπει να σε χτυπαγε στο κεφαλι οσο εσυ κοιμοσουν. Αυτος ο φαινομενικα "αθωος"τυπακος διπλα σου μαλλον. Αλλα και αυτος ετσι νιωθει, σου λεει. Το παιζει τοσο καλα? Μαλλον οχι. Εκκινηση σε σειφ μοουντ λοιπον και ω εκ του θαυματος, αν και με γουιντοους με μονο 16 χρωματα, ολα αρχιζουν και ερχονται σιγα σιγα στο μυαλο. Και δεν εχεις ξεχασει τιποτα, ε? Γ@μημενε μπιλ γκειτς.
Αρχιζουν γιατροσοφια, μαντζουνια και κατσικοκουραδα αλλα, ... Και δεν εχεις ξεχασει τιποτα.
Την κανεις σιγα σιγα για το τσαρδι σου γιατι το σπιτι του κολλητου μυριζει σαν αποστακτηριο του τενεσι (ξερεις, εκεινο με τις ταπες) και σου φερνει θυμησες απο χθες το βραδυ. Και δεν εχεις ξεχασει τιποτα.
Και οταν μπαινεις στο σπιτι σου και παρκαρεις πανω σε ο,τι επιπλο βρεις, θυμασαι ακομα.Και μετα απο 2 ωρες, θυμασαι ακομα.
Και μετα απο 3.
Θυμασαι ακομα και οταν παιρνεις τηλ τον κολλητο, ρωτωντας τον " Ρε μλκ, το τελευταιο μπουκαλι δεν το καταφεραμε χθες, ε"?
Και συνεχιζεις να θυμασαι, καθως οδηγας προς το σπιτι του.
Υ.Γ. : Οποιαδηποτε ομοιοτητα με προσωπα ή καταστασεις ειναι συμπτωματικη και ουδεμια σχεση εχει με την πραγματικοτητα. Και ειλικρινα μιλωντας σας, σαν ο κολλητος της ιστοριας, ακομα και εγω εκανα πολυ καιρο να την ξεχασω την ρουφιανα.
Γιατι, οκ, πες εισαι ευκολοπιστος και πιστευεις αυτα που ακους. Πιανεις λοιπον, καβαλα την -μεχρι τοτε "ηθικη", δυσκολη και επιλεκτικη- δικια σου με εναν 40αρη καραφλοφραγκατο. Αφού λούσεις στο σκατό τη γκομενα και δώσεις τα συγχαρητηρια στον τυπα που σου ανοιξε τα ματια και αυτης τα ποδια, παιρνεις τηλ τον κολλητο και του λες οτι αποψε θες πλυση.
Αλλο που δε θελει και αυτος και σκας σπιτι του με αγριες διαθεσεις και με μια σταση απο την πλησιεστερη καβα. Οποτε και ανακαλυπτεις οτι την ιδια ιδεα με σενα ειχε και αυτος. Δε θα μπορουσατε να ειστε κολλητοι, αλλιως. Εχετε λοιπον, 4 μπουκαλια αγορασμενα και αλλο ενα καβα σπιτι.
Και αρχιζουν οι φιλοσοφιες και οι αληθειες της ζωης. Και φυσικα ολα περιστρεφονται γυρω απο αυτη. Και φυσικα δεν την ξεχνας. Και δε γινεται, εξαλλου. Αυτη ειναι το θεμα της βραδυας. Τι να πεις? Για το ντερμπι ή για αυτη τη ξεκωλι@ρα του σταρ που εχει αφισα της Σασα(ς) Μπαστα πανω απτο προσκεφαλο και θελει να γινει χαλιφης στη θεση του χαλιφη? Αλλη μερα αυτα.
Και η ωρα περναει και η κουβεντα δεν αλλαζει θεμα. Και τα ποτηρια αδειαζουν. Και τα μπουκαλια αδειαζουν. Και η μερα ερχεται, αλλα το τζονι συνεχιζει να ειναι εκει. Και οταν ξαφνικα βρισκεσαι ενα βημα πριν τη λυτρωση, βλεπε λιποθυμια και υπνος, αντιλαμβανεσαι οτι, ναι, δεν την σκεφτεσαι, αλλα γιατι? Ε? Γιατι? Γιατι απλουστατα εκεινη τη στιγμη, το μοναδικο που σε διαχωριζει απο μια αμοιβαδα ειναι ο ορισμος της απο το σχολικο βιβλιο της βιολογιας. Για σενα δεν υπαρχει ορισμος σε κανενα σχολικο βιβλιο.
Και αυτα, χωρις να το ξερεις, ειναι τα πλεον ανωδυνα 30 δευτερολεπτα του επομενου 24ωρου σου. Και λυτρωνεστε.
Ερχεται λοιπον η επομενη μερα αλλα δεν βρισκει κανεναν σπιτι. Και "συνερχεστε" την ωρα που οι καριεριστες γυρνανε απο τις δουλειες τους και τα απογευματινα (οσα εχουν πλεον μεινει) σχολεια σχολανε. Καποιος ομως πρεπει να σε χτυπαγε στο κεφαλι οσο εσυ κοιμοσουν. Αυτος ο φαινομενικα "αθωος"τυπακος διπλα σου μαλλον. Αλλα και αυτος ετσι νιωθει, σου λεει. Το παιζει τοσο καλα? Μαλλον οχι. Εκκινηση σε σειφ μοουντ λοιπον και ω εκ του θαυματος, αν και με γουιντοους με μονο 16 χρωματα, ολα αρχιζουν και ερχονται σιγα σιγα στο μυαλο. Και δεν εχεις ξεχασει τιποτα, ε? Γ@μημενε μπιλ γκειτς.
Αρχιζουν γιατροσοφια, μαντζουνια και κατσικοκουραδα αλλα, ... Και δεν εχεις ξεχασει τιποτα.
Την κανεις σιγα σιγα για το τσαρδι σου γιατι το σπιτι του κολλητου μυριζει σαν αποστακτηριο του τενεσι (ξερεις, εκεινο με τις ταπες) και σου φερνει θυμησες απο χθες το βραδυ. Και δεν εχεις ξεχασει τιποτα.
Και οταν μπαινεις στο σπιτι σου και παρκαρεις πανω σε ο,τι επιπλο βρεις, θυμασαι ακομα.Και μετα απο 2 ωρες, θυμασαι ακομα.
Και μετα απο 3.
Θυμασαι ακομα και οταν παιρνεις τηλ τον κολλητο, ρωτωντας τον " Ρε μλκ, το τελευταιο μπουκαλι δεν το καταφεραμε χθες, ε"?
Και συνεχιζεις να θυμασαι, καθως οδηγας προς το σπιτι του.
Υ.Γ. : Οποιαδηποτε ομοιοτητα με προσωπα ή καταστασεις ειναι συμπτωματικη και ουδεμια σχεση εχει με την πραγματικοτητα. Και ειλικρινα μιλωντας σας, σαν ο κολλητος της ιστοριας, ακομα και εγω εκανα πολυ καιρο να την ξεχασω την ρουφιανα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου