Το Φθινόπωρο του 1831 (27/9) ο Ι. Καποδίστριας έπεσε νεκρός στο Ναύπλιο. Μαζί του πέθανε η πρώτη και μοναδική ίσως ευκαιρία να οργανωθεί η Ελλάδα των ατάκτων, των κοτζαμπάσηδων, των προεστών ως ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος, κράτος που να λειτουργούν οι θεσμοί, κράτος που οι δομές του θα ήταν στην υπηρεσία των πολιτών.
Έκτοτε πέρασαν 177 χρόνια. Παρά τις όποιες απόπειρες που έγιναν κατά καιρούς η κατάσταση παραμένει σχεδόν η ίδια. O σκληρός πυρήνας του συγκεντρωτικού κράτους είναι οχυρωμένος στην Αθήνα και από εδώ να αποφασίζονται τα πάντα. Οι 6.000 Δήμοι και Κοινότητες της Χώρας χρησιμοποιούνται μόνο ως θεραπαινίδα της κεντρικής διοίκησης, ως ιμάντας μεταβίβασης των εντολών (όταν δεν παρενέβαινε ο Στρατός και η Χωροφυλακή…)
Παρά την Άνοιξη της Αυτοδιοίκησης τη δεκαετία του 80 χρειάστηκαν τα φώτα της Ε.Ε για να αντιληφθούν όλοι (κυβερνήτες και κυβερνώμενοι) ότι στην Ελλάδα των 10 εκ. κατοίκων είναι εκτός πάσης λογικής να υποστηρίζουμε ότι η κατακερματισμένη και αδύναμη Τ.Α ανταποκρίνεται στο ρόλο που υποτίθεται ότι της έχει ανατεθεί.
Φτάσαμε στο 1998 και έγινε το πρώτο βήμα. Λειψό, κουτσό, στραβό, πάντως έγινε. Οι 6000 Ο.Τ.Α έγιναν 1034. Ακόμα και οι πιο σφοδροί πολέμιοι του Καποδίστρια 1 έγιναν υποστηρικτές του όταν διαπίστωσαν ότι κάτι άρχισε να λειτουργεί, όταν είδαν ότι και στον τελευταίο Καποδιστριακό Δήμο νέοι άνθρωποι μπήκαν στο παιγνίδι με διάθεση προσφοράς, όταν κατόρθωσαν να συντάξουν έναν προϋπολογισμό, να αγοράσουν ένα απορριμματοφόρο, να επισκευάσουν ένα γεφύρι …
Δέκα χρόνια μετά ανέλαβε η συντηρητική παράταξη την ολοκλήρωση της «Διοικητικής Μεταρρύθμισης». Λόγια παχιά, λόγια μεγάλα..
¨όμως από την φύση της δεν πιστεύει στην αποκέντρωση, τις ανοιχτές διαδικασίες, τη συμμετοχή των πολιτών. Είναι ταυτισμένη με το κράτος- αφέντη , θέλει τον έλεγχο παντού.
Παρουσίασε λοιπόν ένα κακέκτυπο, μια καρικατούρα Διοικητικής μεταρρύθμισης, χωρίς όραμα, χωρίς προοπτική.
Άφησε να διαρρεύσουν σχέδια επί σχεδίων με μοναδικό αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν οι άνθρωποι της Τ.Α σε μια μίζερη συζήτηση περί ορίων, περί τοπικών παραγόντων, περί κομματικών πλεονεκτημάτων.
Όλοι όμως γνώριζαν ότι οι διακηρύξεις ήταν κενές περιεχομένου .
Όλοι γνώριζαν ότι έψαχναν οδούς διαφυγής…
Και η ευκαιρία ήρθε ! «Η παγκόσμια οικονομική κρίση μας εμποδίζει να πάρουμε τις αποφάσεις» λέει ο κ. Παυλόπουλος, και εκτελεί για δεύτερη φορά τον Ι. Καποδίστρια!!
Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Η συντηρητική παράταξη δεν θέλει , δεν αντέχει τη δημιουργία του επιτελικού κράτους, του κράτους – στρατηγείο.
Εδώ αναδεικνύεται η μεγάλη ευθύνη όλων όσων πιστεύουν στην ολοκληρωμένη διοικητική μεταρρύθμιση.
Πρέπει άμεσα να δεσμευτούν ότι θα κρατήσουν ζωντανό το όραμα. Οι μελέτες υπάρχουν, οι αδυναμίες του Καποδίστρια 1 έχουν εντοπιστεί, οι καιροί είναι ώριμοι.
Το οφείλουν στον Ελληνικό λαό, το οφείλουν στον Καποδίστρια..
Του Πάνου Μπόζου
Μαθηματικού
Δημ. Συμβούλου Κηφισιάς
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου