Tο μαγαζί της αλήθειας

O άνθρωπος περπατούσε σ' εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης. είχε χρόνο και γι' αυτό κοντοστεκόταν μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλάτεια.
στρίβοντας σε μία γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή.
περίεργος, πλησίασε την βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δει μέσα στο σκοτάδι . . .
το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ' ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε:
"το μαγαζί της αλήθειας"
ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος, σκέφτεικε ότι, αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τι μπορεί να πουλούσαν.
μπήκε . . .
πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε: "συγνώμη, είναι αυτό το μαγαζί της αλήθειας????".
"μάλιστα κύριε, τι λογής αλήθεια θέλετε?, αλήθεια μερική?, αλήθεια σχετικη?, πλήρη αλήθεια?".
ώστε, λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια, ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο, να πηγαίνεις σ' ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο...
"θέλω πλήρη αλήθεια", είπε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.
"είμαι τόσο χωρτασμένος απ΄τα ψέματα και τις πλαστογραφίες", σκέφτικε, "δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε άλλες δικαιολογίες, δεν θέλω απάτες ούτε κοροϊδίες".
"απόλυτη αλήθεια!!", διόρθωσε
"μάλιστα κύριε, ακολουθήστε με!!"
η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ΄ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας έναν πωλητή του είπε με αυστηρό ύφος:
"ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει"
ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει. . . .
"ήρθα να αγοράσω την απόλυτη αλήθεια" είπε
"αχααα, συγνώμη, αλλά γνωρίζετε την τιμή????"
"όχι!! πόσο κοστίζει δηλαδή??", ρώτησε ο πελάτης με τον φόβο να έχει αρχίσει να φένεται στο πρόσωπο του.
στην πραγματηκότητα όμως, ήξερε οτί θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.
"για όλη την αλήθεια" είπε ο πωλητής, "το αντίτιμο είναι ότι ποτέ πια δεν θα έχετε την ησυχία σας πια" . . . .
ένα παράξενο ρίγος και ένας κρύος υδρότας διέτρεξε τον πελάτη, ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό . . .
"ευ-ευχαριστώ . . . συγνώμη . . . " ψέλλισε και άρχισε να βαδίζει με μικρά βήματα προς τα πίσω . . .απότομα έκανε μεταβολή και βγήκε βιαστικά από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος από ντροπή.
Ένιωσε λίγο θλιμένος όταν κατάλαβε πως δεν ήταν προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα από τα ψέματα του, για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους από τους μικρούς του μήθους και κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό . . . .
"ίσως αργότερα" σκέφτηκε . . . .