Oι πολεμιστές του γυαλιού, που τραυματίστηκαν στον αγώνα αλλαγής καναλιού

Ένας σοφός είπε: Οι δημοσιογράφοι είναι παράσιτα γιατί ζουν από τον πόνο των άλλων.
Μεταξύ καφέ και τσιγάρου, όπως λένε οι παλιοί, δηλαδή μεταξύ φωτιάς και βανδαλισμού, εμφανίστηκαν και πάλι οι γνωστοί Τριανταφυλλόπουλοι, Αφτιάδες, Καμπουράκηδες και λοιποί καθυστερημένοι, βολεμένοι, σωτήρες του Έθνους μας να τα βάλουν με την Αστυνομία (μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους) και να στιγματίσουν με τον γνωστό γλυκερό και σιχαμερό τρόπο τους την δολοφονία του άτυχου μικρούλη.
Οι παντογνώστες λιγδιάριδες που λυμαίνονται την τηλεόραση μας έδειξαν πάλι τον δρόμο της Δημοκρατίας (της δικιάς τους λιγδιάρας, βολεμένης και δήθεν φιλελεύθερης).
Τι θα γίνει ρε παιδια;
Ως πότε θα μας περνάνε για βλάκες και θα προσπαθούν να μας χώσουν στον δρόμο που χάραξε η αθλιότητά τους, οι πολεμιστές του γυαλιού, που τραυματίστηκαν στον αγώνα αλλαγής καναλιού;
Σκοτώθηκε ένα παιδάκι ρε άθλιοι και αντί να σεβαστήτε την δύστυχη μάνα και τον πατέρα βγαίνετε να λιγδιάσετε και να μαζέψετε ηληθίους οπαδούς.
Πιαστήκατε στο ότι το σκότωσε ένας πιθανόν ψυχασθενής (γιατί από τους ψυχασθενείς που ψηφίζονται βγαίνουν τέτοιοι που τους υπηρετούν) για να στήσετε το πανηγύρι της βλακείας σας.
Πόσα παιδάκια σκοτώθηκαν στα Τέμπη;
Πόσα παιδάκια σκοτώθηκαν στο Μαλιακό;
Τι κάνατε τότε;
Ο νταλικιέρης δεν φέρνει τηλεθέαση.
Τηλεθέαση φέρνουν οι πρωινάδες που χασκογελάνε ασχολούμενοι με τα βρακιά και τα σόβρακα.
Μέχρι και ο Στιβ Κακέτσης είπε την γνώμη του για τα γεγονότα.
Μπράβο και συγχαριτήρια.
Μέχρι και την γνώμη του ψυχρού φονιά Ξηρού ζητήσατε. Τι άλλο θα δούμε στην δύστυχη ζωή μας;
Να χαθήτε ρε και να αφήσετε ήσυχο τον κοσμάκη στην μίζερη ζωή του.