Οι φελοί πάντα επιπλέουν,άν έχεις κάποιο ειδικό βάρος καταλήγεις στον πάτο.
Μιλάω για ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν προσφέρει ποτέ τίποτα σε κανέναν και όμως είναι πάντα πρώτο τραπέζι πίστα στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Τί συμβαίνει επιτέλους,γιατί τόση ερημοποίηση,τέτοια απαξίωση σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την γνώση και το γνώθι σαυτόν,γιατί πρέπει να υπομένουμε καρτερικά και ταυτόχρονα να τρώμε στη μάπα καθημερινά,ανθρώπους και καταστάσεις πού η προσφορά τους περιορίζεται μεταξύ του μηδενός και του απολύτου μηδενός;
Η απάντηση ίσως βρίσκεται στη κοινωνία που έχουμε διαμορφώσει ο καθένας μας,στα απλά καθημερινά μας θέλω και πρέπει.Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι δημιουργοί αυτής της αρωστημένης κατάστασης,απασχολημένοι με τη ρουτίνα της καθημερινότητας,αφήνουμε σε πιό ειδικούς(sic) να αναλάβουν τέτοια πράγματα.
Και στο φινάλε τί θα πεί ειδικός;Από τέτοιες ειδικές παρεμβάσεις καταντήσαμε οίκος ...ανοχής,πού και αυτός ο χαρακτηρισμός είναι λάθος ,διότι ακόμα κι εκεί υπάρχει μιά στοιχειώδης οργάνωση,σεβασμός στον πελάτη!!Εδώ δεν υπάρχει τίποτε,όλα ισοπεδωμένα,όλα κατακερματισμένα και αποσυντεθημένα εις τα εξ ών συνετέθησαν!
Παράπονο και καημό έχω να δώ αυτή τη χώρα,αυτόν το τόπο να φτιάχνει,να δημιουργεί κάτι το πιό ταπεινό,κάτι όμως χρήσιμο για τους πολλούς και όχι για τους ελάχιστους παρταόλες διαπλεκομένους χαμερπείς σαλιαροσκούληκες!
Δεν υπάρχει οίκτος ούτε έλεος γι'αυτόν το τόπο,για τους πολίτες του,σεβασμός στην ιστορία του.Όλα έχουν ισοπεδωθεί και δεν διαφαίνεται ελπίδα ανοικοδόμησης.
Εγώ τώρα τι κάθομαι και γράφω;Ίσως να εμπνέομαι από τις μέρες πού διανύουμε,Απόκριες,μασκαράτες καρναβάλια.Τουλάχιστον σε αυτά διαπρέπουμε,έχουμε γίνει εξπέρ.Κάθε πόλη και καρναβάλι,κάθε γειτονιά βραζιλιάνικη σάμπα!!
Νάμαστε όλοι καλά,καλές απόκριες,καλό τριήμερο και πού θα πάει,η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία μας λένε.Πιθανόν να είναι κι έτσι...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου