Πέντε θανάσιμα ψέματα για την κρίση

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Πρώτον: Επιχειρούν ξεδιάντροπα να κρύψουν ότι η συγκεκριμένη οικονομική κρίση οφείλεται στην υπερσυσσώρευση αμύθητων κεφαλαίων από τα μονοπώλια, είναι σύμφυτη του καπιταλισμού και ότι δεν είναι η πρώτη μα ούτε και η τελευταία φορά που η ανθρωπότητα θα διέλθει τις πύλες του Άδη της.

Δεύτερον: Ότι την χρεώνουν στην απληστία των golden ή silver ή όπως αλλιώς ονομάζουν τα παρασιτικά boys της χρηματιστηριακής ζωής αλλά και... στον ακραίο καζινοκαπιταλισμό που κι αυτός είναι σύμφυτος του αγοραίου νεοφιλελευθερισμού. (δείτε, για όσους γνωρίζουν, το χρηματιστηριακό παιχνίδι των παραγώγων. ) Τρίχες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία. Οι φούσκες των τραπεζών άρχισαν να σκάνε όταν τα νοικοκυριά αδυνατούσαν να πληρώσουν τα δάνεια με συνέπεια να μην έλθουν τα αναμενόμενα κέρδη που το χρηματιστηριακό κεφάλαιο είχε προαγοράσει.

Τρίτον: Την αποδίδουν προκλητικά στους λαούς που αδυνατούσαν να συλλάβουν το νόημα του πλαστικού χρήματος με αποτέλεσμα να το διαχειριστούν αλόγιστα. Βλακείες. Οι λαοί και κυρίως ο δικός μας, επιχείρησε δια μέσου του δανεισμού να εξισορροπήσει την συνεχή απώλεια των εισοδημάτων του αρχής γενομένης του σωτήριου έτους 1991 και της ιστορικής Μητσοτακικής ρήσης μηδέν+μηδέν ίσον 14 !!!!!!. Βεβαίως και γνώριζε ότι δανειζόταν για την επίπλαστη και προσωρινή ευημερία του αλλά μετατόπιζε πάντα την πληρωμή τους σε ένα άδηλο καλλίτερο αύριο. Κι όταν αυτό δεν ήλθε είχε ήδη αναπόδραστα βουλιάξει στα χρέη.

Τέταρτον: Παπαγαλίζουν πως αν ήμασταν έξω από την ΟΝΕ τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Ψέμα χυδαίο και αναπόδεικτο. Το μόνο ασφαλές βρίσκεται στο ότι...
ως τα σήμερα η ΕΟΚ με τις επιχορηγήσεις και τα πακέτα προγραμμάτων, στήριξε αποκλειστικά την κερδοφορία της Ελληνικής πλουτοκρατίας η οποία τώρα που και αυτή αντιμετωπίζει εξαιρετικό πρόβλημα διάθεσης των προϊόντων της ( είτε υπηρεσιών είτε αγαθών), πρωτοστατεί στην μετακύληση του προβλήματος στον λαό δια μέσου της απλήρωτης μεσαιωνικής εργασίας!

Πέμπτον: Παραπλανούν επιμένοντας ότι η παρούσα οικονομική κρίση είναι μια μοναδική ευκαιρία ο καπιταλισμός να αλλάξει πρόσωπο. Και επικαλούνται τούς Κεηνσιανούς εξωραϊσμούς. Φληναφήματα. Ο καπιταλισμός ούτε εξανθρωπίζεται μα ούτε και εξυγιαίνεται. Έναν μόνον. ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ. Αυτό. Τίποτα άλλο.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr