....περιμένω να φύγεις...

Όλα τελειώνουν. Πριν καν αρχίσουν.

Περιμένω να φύγεις.
«πυγολαμπίδα στο χέρι μου»

Έτσι μου είπε το κορίτσι με τα θαλασσένια μάτια.
Ναι την πιστεύω.

Περιμένω να φύγεις,
για να σε χωρέσω μέσα μου.

Περιμένω να φύγεις,
για να γράψω όλα αυτά που παραλληρηματικά σου φαντάζουν.

Περιμένω να φύγεις,
από εκεί που θα είμαι θα σου στέλνω σήματα μορς (άρχισα να σε αγαπάω μα ......)...

Περιμένω να φύγεις,
έζησα δέκα στιγμούλες μαζί σου.

Περιμένω να φύγεις,
ίσως τις πιο όμορφες, μου χάρισες.

Περιμένω να φύγεις,
για να σε θυμάμαι και να σε ξεχνώ.

Περιμένω να φύγεις,
για να μην σε ξαναδώ.

Περιμένω να φύγεις,
για να σου πω και να μη φοβηθείς... πως μου λείπεις.

Περιμένω;
Όχι πια.