Ευστάθιος Λιακόπουλος
Συνέντευξη σε: Βασίλης Λαζάρου (leo morpheus)
Βασίλης Λαζάρου: Κύριε Λιακόπουλε είστε από τους πιο γνωστούς και σημαντικούς ανθρώπους στο χώρο του τεκτονισμού, με πλούσια συγγραφική δράση και αγάπη για το φιλοσοφικό αυτό σύστημα. Τι σας ώθησε χρόνια πριν να μυηθείτε σε αυτόν;
Ευστάθιος Λιακόπουλος: Από τη φύση μου είμαι ένας ήπιος και ειρηνικός επαναστάτης. Παράλληλα η συνετή αναζήτηση της αλήθειας με προσδιορίζει από πολύ μικρό. Φυσική λοιπόν ήταν και η κρούση της θύρας του Τεκτονικού θεσμού, μαζί με την προσέγγιση και άλλων πηγών εσωτερικής γνώσης. Κάτω από αυτές τις κλίσεις εντάχθηκα και σε αυτόν, μόλις δημιουργήθηκε και ο σχετικός εξωτερικός οιωνός. Όταν δηλαδή ο Δικηγόρος στον οποίο ήμουν ασκούμενος, ο Ιωάννης Παπαηλίου, την άνοιξη του 1960 μου πρότεινε να γίνω μέλος της Στοάς του «Πυθαγόρα», της αρχαιότερης (έτος ιδρύσεως 1881) και της μεγαλύτερης σε αριθμό μελών, Στοάς των Αθηνών. Όσοι ενδιαφέρονται για περισσότερες λεπτομέρειες της έκτοτε Τεκτονικής διαδρομής μου, μπορεί να την αναζητήσουν στην ιστοσελίδα της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος.
Β.Λ.: Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με την ιστορική προέλευση του τεκτονισμού. Ποια η προσωπική σας εκτίμηση; Προέρχεται από τους οικοδόμους του Μεσαίωνα ή εν τέλει υπάρχει σύνδεση με τα αιγυπτιακά μυστήρια και τους διονυσιακούς τεχνίτες;
Ε.Λ.: Ο άνθρωπος έχει το προνόμιο να στέκεται όρθιος και να ατενίζει τον ουρανό. Το αρχέτυπο του Οικοδόμου, που αντιστέκεται στον νόμο της «εντροπίας» που απλοποιημένα και μόνο συμβολικά εκφράζει την αταξία και την καταρροή, υπηρετεί συνειδητά την τάξη και την ανόρθωση. Με την έννοια αυτή από την αρχαιότητα η ανοικοδόμηση αποτελούσε και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα παράδειγμα κατεργασίας και συνοχής της ύλης ώστε να αναχθεί σε πνευματική έκφραση. Συνοπτικά μιάς στάσης προσωπικής αξιοπρέπειας και δημιουργικής συμπεριφοράς. Μια μακρά και αδιάσπαστη έτσι ιστορία ομαδικής δράσης εκφράζει αυτό το δεδομένο. Από τον κώδικα του Χαμουραμπί, τους Ιδαίους Δακτύλους, τους Τελχίνες, τους Διονυσιακούς Τεχνίτες και τα Ρωμαϊκά Κολλέγια, καταλήγουμε στις Επαγγελματικές Συντεχνίες του Μεσαίωνα, οι οποίες απέκτησαν τεράστια επιρροή στην τότε στατική κοινωνία. Όταν η κατασκευή όμως των Καθεδρικών Ναών της Ευρώπης, συμπλήρωσε τον κύκλο της, τα επίτιμα μέλη των συντεχνιών, που διωκόμενα είχαν καταφύγει σε αυτές (κυρίως Ιππότες Ναϊτες, Ροδόσταυροι και Αλχημιστές) αποτέλεσαν την πλειοψηφία τους και αποκλήθηκαν Ελεύθεροι ή Αποδεκτοί Τέκτονες, σε αντίθεση με τους Επαγγελματίες. Είναι εκείνοι ακριβώς που παγίωσαν έτσι το θεσμό με τη σημερινή του μορφή. Ο Τεκτονισμός ιδρύθηκε από καλούς Χριστιανούς για να υπερβεί η κοινωνία το φρικτό αποτέλεσμα των εκατονταετών θρησκευτικών πολέμων στην Ευρώπη και να οδηγήσει άτομα ... με διαφορετική θρησκευτική πίστη και δογματική, να μπορούν να λέγονται και να αισθάνονται αδελφοί και να κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο. Αυτό το ιστορικό γεγονός της καταγωγής του, το αγνοούν δυστυχώς τόσο η Καθολική, όσο και απαράδεκτα η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Β.Λ.: Στην παγκόσμια ιστορία, υπήρξαν γεγονότα που ο τεκτονισμός είχε ενεργό ρόλο; Επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό ακόμα και να άλλαξαν τη ροή της Ιστορίας; Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποιους επιφανείς τέκτονες που άφησαν τη σφραγίδα τους στον κόσμο και τους γνωρίζουμε όλοι;
Ε.Λ.: Ο Τεκτονισμός έχει κίνητρα καθαρά ανθρωπιστικά. Στοχεύει στην καλλιέργεια συνειδήσεων που να αναζητούν όχι τη φαινόμενη, αλλά την ουσιαστική αλήθεια, να υπηρετούν την ελευθερία, να αντιμετωπίζουν χωρίς προκατάληψη τις κοινωνικές και φυσικές διαφορές που παρουσιάζονται πάνω στους ανθρώπους. Προτρέπει τα μέλη του να εκφράζουν φιλάνθρωπα αισθήματα και να βοηθούν τους πάσχοντες, υλικά, ηθικά και πνευματικά. Με αυτούς τους στόχους, που είναι δύσκολο φυσικά να επιτυγχάνονται πάντοτε στο ακέραιο, ο θεσμός καλύπτει ένα τεράστιο κοινωνικό κενό και αποτελεί εξαιρετική παιδευτική μέθοδο. Όπου και όταν επομένως δημιουργούνται οι κατάλληλες ευκαιρίες, εκφράζεται φιλάνθρωπα και θετικά στην πορεία της ιστορίας, γιατί απέκτησε με το χρόνο παγκόσμια χαρακτηριστικά που υπερβαίνουν τους διαχωρισμούς των συνόρων και των κρατών, της γλώσσας, του χρώματος και της πίστης. Συνέβαλε με αυτό τον τρόπο στην ανεξαρτησία των Ηνωμένων Πολιτειών, στην εμπέδωση της Γαλλικής επαναστάσεως, στην ενοποίηση της Ιταλίας και σε πολλές άλλες μικρότερων διαστάσεων, κοινωνικές εξελίξεις. Όχι άμεσα βέβαια και σαν θεσμός, αλλά μέσω των συγκεκριμένων ατόμων που είχαν γαλουχηθεί στις τάξεις του. Και παράλληλα συνέβαλε στην πνευματική ανέλιξη και την ηθική πορεία της ανθρωπότητας. Ο κατάλογος των διαπρεπών Τεκτόνων που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της ιστορίας των τελευταίων πέντε αιώνων είναι μακρός. Επιλεκτικά αναφέρεται ο Γεώργιος Ουάσινγκτον, ο Ηλίας ’σμολ, ο Βολταίρος, ο Γκαίτε, ο Μότζαρτ, ο Γκαριμπάλντι και ο Καβούρ. Και στο χώρο μας ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Διονύσιος Ρώμας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Ιωάννης Θεοτόκης, ο Θεόφιλος Καϊρης, και ο Στέφανος Σκουλούδης, για να παραμείνω μόνο στους παλαιότερους.
Β.Λ.: Στην Ελλάδα τώρα, μπορείτε να μας αναφέρετε πότε, που και από ποιους ιδρύθηκαν οι πρώτες Στοές; Ήταν ελληνική πρωτοβουλία ή κάποιων ξένων τεκτόνων (π.χ. 'Αγγλων);
Ε.Λ.: Ο νεώτερος Ελληνισμός κατά την πριν από την επανάσταση του 1821 περίοδο, είχε βρεθεί σε μια ευνοϊκή συνθήκη, ανάλογη με εκείνη του Αρχαίου, που δημιούργησε τότε το χρυσό πολιτισμό. Σε ολόκληρα τα Βαλκάνια, τα νησιά του Αρχιπελάγους, την Ιωνία, την Κύπρο, τον Πόντο είχαν δημιουργηθεί αξιόλογες κλειστές κοινότητες Ελλήνων, με πανάρχαια ήθη, έθιμα και πολιτιστικά στοιχεία. Δεν είχαν όμως το προνόμιο των αρχαίων Ελληνικών πόλεων, οι κάτοικοί τους να συναντώνται κάθε τέσσερα χρόνια στην Ολυμπία, για να συγκρίνουν και να αναβαθμίζουν τις ιδιαίτερες αξίες τους. Κάτι το οποίο επεδίωξε με άλλο τρόπο να καλύψει ο Ρήγας Φεραίος, που ο αδόκητος θάνατος του, δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει. Ήταν επόμενο λοιπόν, ο Ελληνισμός αυτός, χωρίς εξαρτήσεις, αναγνωρίσεις και Μεγάλες Στοές, αυθόρμητα να δημιουργήσει Τεκτονικές Στοές, υπηρετώντας το ανανεωτικό πνεύμα της εποχής. Το έτος 1744 για παράδειγμα, δημιουργήθηκε Στοά στη Σμύρνη, όπου η πλειοψηφία των μελών της και τα διασωθέντα πρακτικά της, ήταν Ελληνικά. Το 1745 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Παϊσιος ο από Νικομηδείας, μνημονεύει Τεκτονικές Στοές στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη. Ο Αλέξανδρος Μουρούζης Μαυροκορδάτος, Οσποδάρος της Βλαχίας, μυήθηκε στην Τεκτονική Στοά της «Εστεμμένης Αγκύρας» το 1776. Ο ίδιος ιδρύει δύο ακόμα Ελληνικές Στοές, μία στη Βιέννη και μία στην Οδησσό. Το 1811, ο Διονύσιος Ρώμας ιδρύει Στοές στην Κέρκυρα, τη Λευκάδα και τη Ζάκυνθο.
Β.Λ.: Όσον αφορά τον εγχώριο τεκτονισμό, τι προβλήματα συνάντησε στη συντηρητική Ελλάδα κατά τα πρώτα χρονιά της εδραίωσης του και τι προβλήματα αντιμετωπίζει ακόμα και τώρα εν έτη 2008;
Ε.Λ.: Ο θεσμός καθώς έχει διφυή μορφή, είναι δηλαδή εσωτερικό σύστημα που έχει παράλληλα και κοινωνική υπόσταση και μορφή, για να αναπτυχθεί φυσιολογικά και να αποδώσει καρπούς, έχει ανάγκη το περιβάλλον στο οποίο λειτουργεί, να υπηρετεί αξίες δημοκρατικές, να προστατεύει συναπτά το δικαίωμα της ατομικής ελευθερίας, να μην ενθαρρύνει το λαϊκισμό και να αποστρέφει το πρόσωπό του, από τους παντός είδους δογματισμούς. Το νεώτερο Ελληνικό κράτος, το οποίο δεν εκφράστηκε από τους φυσικούς του ηγέτες που αποφάσισαν μόνοι να κηρύξουν επί τέλους την επανάσταση, όπως ήταν ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και ο Μάρκος Μπότσαρης, αλλά δυστυχώς από εκείνους που υπηρέτησαν τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων, που σκόπιμα δημιούργησαν ένα καχεκτικό κράτος, που η ύπαρξή του και μόνο αναίρεσε τη δυναμική της επιχώριας επανάστασης και το πνεύμα των Φιλελλήνων και συρρίκνωσε, κυριολεκτικά κατέστρεψε τον Ελληνισμό που βρέθηκε έξω από αυτό. Το νεώτερο κράτος λοιπόν ποτέ δεν μπόρεσε να υπηρετήσει αυτές τις αξίες. Κάτι που προσπαθεί εναγώνια από το Μεσοπόλεμο και μετά με παλινδρομήσεις, να εμπεδώσει. Με αυτές τις συνθήκες, ο Τεκτονισμός αντιμετώπισε κατά τα πρώτα χρόνια της επίσημης εμφάνισής του, το 1863, μετά την απομάκρυνση του Όθωνα, την προκατάληψη κυρίως της Εκκλησίας, τις προλήψεις των τάξεων εκείνων που αποδίδουν τα μύρια κακά τους σε αυτόν και τις σκοπιμότητες ορισμένων παραγόντων να τον χρησιμοποιούν σαν «Αποδιοπομπαίο Τράγο» για να στρέψουν την προσοχή του κόσμου μακριά από τα δικά τους άπλυτα. Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζει σε μικρότερο βαθμό και σήμερα ο Τεκτονισμός στη χώρα μας, για τη συντήρηση των οποίων ευθύνεται και η τρέχουσα ηγεσία του, που με εξαίρεση το Μεγάλο Διδάσκαλο Αλέξανδρο Τζατζόπουλο, δεν είχε την αυθεντία, το θάρρος και την επιδεξιότητα να αντιμετωπίσει, εξ αιτίας κυρίως της εσωστρέφειάς της, τις έξωθεν συκοφαντίες και διαβολές. Εγώ, όταν βρέθηκα επί κεφαλής τόσο του Τεκτονικού Τάγματος της Υόρκης, όσο και της Εθνικής Μεγάλης Στοάς, πραγματοποίησα ανοικτές εκδηλώσεις για παράδειγμα στο σύλλογο «Παρνασσός», παρουσιάζοντας θεατρικά τη μύηση στη Φιλική Εταιρεία, στα ξενοδοχεία Χίλτον, Χανδρής και Ρόαγιαλ Ολύμπικ με καλλιτεχνικές και άλλες εκδηλώσεις που τελούσαν υπό την οργάνωση του Τεκτονισμού και σε άλλους δημόσιους χώρους, όχι μόνο χωρίς να συναντήσω κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα κατόρθωσα να έχω αθρόα συμμετοχή μη Τεκτόνων, τόσο ομιλητών, όσο και ακροατηρίου. Επομένως και ο Τεκτονισμός με την αδικαιολόγητη εσωστρέφειά του ευθύνεται για αυτό το κλίμα της ακατανόητης προκατάληψης.
Β.Λ.: Ποιοι παράγοντες οδήγησαν εσάς και κάποιους ακόμα τέκτονες να δημιουργήσουν την Ε.Μ.Σ.Ε.; Εσωτερικά προβλήματα και έριδες ή απλά διαφορετικές αντιλήψεις σε τεκτονικά θέματα, θεωρητικά ή διοικητικά;
Ε.Λ.: Οι λόγοι που μας ανάγκασαν να δημιουργήσουμε μια νέα Μεγάλη Στοά, οφείλονται βασικά στο γεγονός ότι από το έτος 1974 Τέκτονες με μικρή θητεία σε αυτόν και με τρόπο «επίμονο» -χρησιμοποιώ επιεική όρο- ανήλθαν στην ηγεσία του και δημιούργησαν μια κομματική ατμόσφαιρα, αντιδρώντας μικρόψυχα σε όσους δεν ενέκριναν την απαράδεκτα οπισθοδρομική συμπεριφορά τους. Παράλληλα από το φόβο τους να μη χάσουν την εξουσία, δεν επεδίωξαν την ανανέωσή του, που κάθε παραδοσιακός θεσμός έχει ανάγκη με σοφία να υπηρετεί. Από το 1981 όμως και μετά, τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Αναδείχτηκε ένας Μεγάλος Διδάσκαλος χωρίς να τηρηθούν στοιχειωδώς τα προσχήματα και οι κανονισμοί, ο οποίος δεν είχε ούτε την προϋπηρεσία, ούτε την ικανότητα να χειριστεί τα καθήκοντα που απορρέουν από το λειτούργημά του. Πολύ περισσότερο δεν άντεξε ούτε την ανανέωση, ούτε την προσαρμογή. Και σε όποια μέλη εντόπιζε μία καλή γνώση του θεσμού και μια αξιόλογη παρουσία, θεωρούσε ότι ήταν εχθρικά απέναντί του, ενώ στην πραγματικότητα για χάρη της ενότητας, τον ανέχονταν. Η κατάσταση όμως επέβαλλε ουσιαστικές και νόμιμες αλλαγές. Τις οποίες απέρριπτε συνεχώς με απλά δικολαβικά τερτίπια. Εκείνος ήταν που προχώρησε σε Τεκτονικές δίκες και απέβαλλε από το θεσμό, καταξιωμένους Τέκτονες, όπως ήταν ο αείμνηστος Ρωμύλος Βαμβακόπουλος, ο Γεώργιος Μπιμπίρης και άλλοι. Τελικά στράφηκε και εναντίον μου με αστείες κυριολεκτικά κατηγορίες. Προσπάθησα να παραμείνω διαλλακτικός και να επιδιώξω την πάση θυσία αναβολή της δίκης μου. Αλλά η απόφασή αυτού και της ακολουθίας του, ήταν αμετάκλητες και άκομψες. Τα φρικτά και απαράδεκτα γεγονότα εκείνης της περιόδου, που θίγουν όχι μόνο το θεσμό, αλλά και την εγκόσμια αντίληψη περί ελευθερίας και Δικαιοσύνης, περιέγραψα σε ένα βιβλίο μου με τον τίτλο «Το Τεκτονικό Σχίσμα» στο οποίο πέρα από τα συγκεκριμένα επεισόδια και την επώνυμη αναφορά σε θέσεις προσώπων, έχει πλουτιστεί με ένα παράρτημα στο οποίο συγκέντρωσα πάνω από ογδόντα επίσημα έγγραφα, που φέρουν τη σφραγίδα κυρίως των διωκτών μας. Για λόγους σεβασμού και αγάπης προς το θεσμό, το βιβλίο αυτό το κυκλοφόρησα σε τριακόσια μόνο αντίτυπα και τα έστειλα αποκλειστικά σε Τέκτονες. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όλοι αναγνώρισαν την τεράστια πρόκληση και αδικία, αλλά μόνο θεωρητικά.
Επειδή ο κατατοπισμός πάνω στο κρίσιμο αυτό θέμα, απαιτεί χρόνο και διασταυρώσεις, το βιβλίο αυτό θα κυκλοφορήσει πλέον τον προσεχή Ιανουάριο με προορισμό το Ελληνικό κοινό, και έτσι όσοι ενδιαφέρονται για τις επί μέρους λεπτομέρειες, θα τις έχουν. Ένα μέρος από τις σελίδες αυτού του βιβλίου πάντως έχει εμφανιστεί κατά καιρούς, χωρίς δική μου πρωτοβουλία και σε ορισμένες ιστοσελίδες.
Β.Λ.: Ποια η σχέση τεκτονισμού και θρησκείας και μιας και μιλάμε για την Ελλάδα, οι σχέσεις με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έχει συστατικά θρησκείας ο τεκτονισμός, θα μπορούσε δηλ. να είναι ένα θρησκευτικό υποκατάστατο και να παίξει κάποια στιγμή το ρολό μιας παγκόσμιας θρησκείας;
Ε.Λ.: Όπως αναφέρθηκε και αξίζει να επαναληφθεί, ο Τεκτονισμός δημιουργήθηκε από καλούς Χριστιανούς. Ο Ηλίας ’σμολ, θεωρείται ο πρώτος ιστορικά επιβεβαιωμένος Τέκτονας και η μύησή του έγινε το 1646. Για όσους έχουν μια βασική γνώση της ιστορίας, την εποχή εκείνη δεν υπήρχε Σιωνισμός και πέρα από την εμφάνιση της λογικής επιστημονικής γνώσης, δεν υπήρχε αντιθρησκευτικό ρεύμα. Ο Τεκτονισμός στη Αγγλία, αποτέλεσε μέρος της κοινωνικής δομής και ο Μέγας Διδάσκαλος κατά κανόνα ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας. Η κοινωνική αποδοχή του Τεκτονισμού ήταν και είναι γενική στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και τις Σκανδιναβικές χώρες. Το ιδεολογικό όμως οπλοστάσιο το Τεκτονισμού, ο Διαφωτισμός και ο Φιλελευθερισμός, τον έφεραν μοιραία αντιμέτωπο με την Καθολική Εκκλησία. Το 1738 εκδίδεται η πρώτη Βούλα εναντίον του από τον Πάπα Κλήμη τον ΙΒ΄. Το κατηγορητήριο στηρίζεται στην πληροφορία, ότι στις Τεκτονικές Στοές συναθροίζονται «άτομα διαφορετικών θρησκειών». Και το 1739 απειλούνται οι ποινές «του θανάτου και της δημεύσεως της περιουσίας κατά παντός τέκτονος, άνευ ελπίδος, οίκτου και επιεικείας». Αλλά την ουσιαστική αντιπαράθεση δημιούργησε ο αγώνας για την ανεξαρτησία και την ενότητα του Ιταλικού κράτους, την κρατικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και η αφαίρεση της κοσμικής και πολιτικής εξουσίας του Πάπα, από αναστήματα του Τεκτονισμού, όπως ήταν ο Καβούρ και ο Γκαριμπάλντι.
Καμιά από αυτές τις αιχμές δεν ίσχυσε για την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και έτσι από καθαρό και μόνο μιμητισμό, οδηγήθηκε και αυτή σε μια ανάλογη στάση και μια χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα πολεμική. Αν υπολογίσουμε μάλιστα, ότι Τέκτονες Πατριάρχες υπήρξαν ο Βασίλειος ο από Αγχιάλου, ο Ιωακείμ ο Γ΄, ο Μελέτιος και ο Φώτιος Αλεξανδρείας.
Ο Τεκτονισμός ούτε είναι, ούτε μπορεί να πάρει τα χαρακτηριστικά μιάς θρησκείας. Ο καθηγητής της Θεολογίας Δ. Μπαλάνος, έγραφε «Και εάν η Μασονία ηξίου ότι είναι θρησκεία, καθήκον της Ορθοδόξου Θεολογικής Σχολής θα ήτο να απέκρουε τοιαύτην όλως αστήρικτον και παράλογον αξίωσιν, εφ' όσον ουδένα των βασικών όρων περιέχει, εξ ων αποτελείται η έννοια της θρησκείας».
Ο Πάπας Ιωάννης ο 23ος, γνήσιος ανθρωπιστής και ανανεωτής του Χριστιανικού δόγματος, εγκαταλείπει την άτεγκτη στάση απέναντι στον Τεκτονισμό. Δεν υπάρχει πλέον καμιά ονομαστική αναφορά καταδίκης του Τεκτονισμού.
Εξ αιτίας της νέας αυτής στάσης της Καθολικής Εκκλησίας, στο βιβλίο μου «Ο Τεκτονισμός στην Ελλάδα» και στο αντίστοιχο κεφάλαιο καταλήγω: «Είθε το πνεύμα αυτό να βρει ανταπόκριση και στην επίσημη Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία, που κάποτε διακρίθηκε για το φιλελεύθερο, το δημοκρατικό και το προοδευτικό της σχήμα και γι' αυτό επέζησε καιρών χαλεπών».
Β.Λ.: Για να περάσουμε στον τομέα της συνομωσιολογίας αφού και το θέμα αυτό είναι γνωστό και συζητιέται πολύ σε fora, όπως και σε βιβλία που έχουν εκδοθεί. Πολλοί λένε λοιπόν πως ο τεκτονισμός συνδέεσαι με το εβραϊκό λόμπι, τη λέσχη Μπίλντερμπεγκ, μυστικές εταιρίες και γενικότερα υπάρχει το σενάριο πως ετοιμάζουν το έδαφος εδώ και πολλά χρονιά για τον πλήρη έλεγχο του πλανήτη. Ποιες οι αλήθειες και ποια τα ψέματα σε αυτά τα σενάρια;
Ε.Λ: Έχω διέλθει από όλους τους Τεκτονικούς βαθμούς και τα αξιώματα, έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες και έχω έλθει σε επαφή με υπεύθυνους αδελφούς που έχουν και αυτοί υπηρετήσει το θεσμό με αφοσίωση. Αν είχα μέσα μου και την παραμικρή υποψία, ότι κάποιοι άλλοι κινούν τα νήματα του θεσμού, θα τα είχα αποκαλύψει ή τουλάχιστον θα είχα αποχωρήσει από αυτόν διακριτικά ή και με θόρυβο. Εξ άλλου κανένας άλλος σε δράση Τέκτονας δεν έχει κρίνει τόσο αυστηρά τον Τεκτονισμό, όσο εγώ. Οι ανωτέρω θεωρίες είναι αστήρικτες και αυτοί που κινούν πράγματι τα παρασκήνια για να υποδουλώσουν συνειδήσεις και να χειραγωγήσουν προς όφελός τους τα πράγματα από τα σκοτεινά τους παρασκήνια, δεν έχουν καμιά σχέση με τον τεκτονισμό.
Β.Λ.: Λογικά αρκετοί πολιτικοί είναι και τέκτονες. Επηρεάζουν διαφορές Στοές ανά τον κόσμο τη διεθνή πολιτική σκηνή; Αν ναι, αυτό είναι επιτρεπτό σύμφωνα με τις αρχές του τεκτονισμού;
Ε.Λ.: Αυτό βέβαια δεν είναι επιτρεπτό, γιατί ο Τεκτονισμός ρητά απαγορεύει να γίνονται συζητήσεις στις Στοές που αφορούν πολιτικά και θρησκευτικά θέματα. Εξ άλλου θα ήταν και άσοφο, καθώς επιδιώκει τη συναδέλφωση των ανθρώπων και είναι γνωστό, πόσο πάνω σε αυτά τα δύο θέματα, οι υποκειμενικές τοποθετήσεις δημιουργούν έντονους δογματικούς διαχωρισμούς. Υπάρχει βέβαια όπως τονίστηκε η ελευθερία ορισμένοι Τέκτονες να ασχοληθούν με την πολιτική σαν πρόσωπα και όχι με την τεκτονική τους ιδιότητα και νομίζω ότι το παράδειγμα του Κολοκοτρώνη και του Γκαριμπάλντι που βρέθηκαν σε κρίσιμες ιστορικές καμπές, το επιβεβαιώνουν. Στο βιβλίο μου «Ο Τεκτονισμός στην Ελλάδα», αναφέρομαι λεπτομερώς στη λεγόμενη Στοά Ρ2 της Ιταλίας, όπου εξηγείται ότι ήταν μια ανορθόδοξη με τα Τεκτονικά μέτρα ομάδα φιλόδοξων ανθρώπων που κανένας Τέκτονας ποτέ δεν ενέκρινε. Φυσικά, όπως σε κάθε θεσμό, υπάρχουν και στον Τεκτονισμό μέλη τα οποία προσπαθούν να αξιοποιήσουν αυτή την ιδιότητα, τόσο στον πολιτικό χώρο, όσο και για την επιδίωξη επαγγελματικών ή άλλων προσωπικών ωφελημάτων.
Β.Λ.: Κοιτάζοντας το πλούσιο ανθρωπιστικό έργο του τεκτονισμού τα περασμένα χρόνια, πιστεύετε πως μπορεί ακόμα να προσφέρει έργο για τον άνθρωπο και την κοινωνία;
Ποιες οι προϋποθέσεις για να γίνει κάποιος τέκτονας; Μπορεί ο οποιοσδήποτε πολίτης να ενταχθεί στο τάγμα αυτό ή υπάρχει κάποιος ελιτισμός ως προς την εισαγωγή νέων μελών;
Ε.Λ.: Είναι τόση η κατάπτωση του πολιτισμού μας σήμερα και ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε οριακές για την ύπαρξή μας συνθήκες (οικολογία, πυρηνικά, χημικά όπλα, εμπόριο λευκής και μαύρης σαρκός, εμπόριο όπλων, παραγωγή, εμπόριο και χρήση ναρκωτικών, κυρίως από νέους ανθρώπους, ανόητοι πόλεμοι κλπ), που επιβάλλεται να κηρύξουμε μια συνολική επιστράτευση όλων των θεσμών και των ομάδων που έχουν κίνητρα ανθρωπιστικά. Και ο Τεκτονισμός έχει ιστορικά επιβεβαιωμένη θέση και διάρκεια σε αυτόν τον ύψιστο αγώνα επιβίωσης.
Αναφορικά με το άλλο ερώτημά σας, η απάντηση είναι δύσκολη και αφορά γενικά την εσωτερική και μυστική γνώση, η οποία δεν μπορεί από τη φύση της να ανακοινώνεται σε πλατείες και να διαλαλείται από μπαλκόνια. Πράγμα το οποίο αν γίνει, μπορεί να οδηγήσει πέρα από το ακατανόητο του πράγματος, γιατί έχει ανάγκη από όρους και συμβολισμούς που δεν είναι τρέχοντες και σε μαθητευόμενους μάγους και να προκαλέσει και βλάβες σε εκείνους που δεν είναι ώριμοι για να κατανοήσουν ορθά και που έχουν τη ροπή να αξιοποιήσουν για εγωιστικούς σκοπούς αυτές τις αλήθειες. Ο τίτλος «μεταφυσικό» που χρησιμοποιείτε με επιτυχία, τα δύσκολα θέματα με τα οποία ασχολείσθε, μπορεί να το επιβεβαιώσει.
Υπάρχει φυσικά πάντα κίνδυνος, ορισμένες ομάδες ή Στοές να περιπέσουν σε μια μορφή ελιτισμού, πράγμα που πρέπει να στηλιτεύεται.
Οποιοσδήποτε επομένως έχει την προδιάθεση και την δεκτικότητα να ασχοληθεί πάνω στην αληθινή φύση των φαινομένων, που έχει μια ανησυχία για το επέκεινα και δεν έχει ολοκληρωτική προσκόλληση στα εγκόσμια, στο κέρδος, στην κατανάλωση και την αυτοπροβολή, έχει όχι μόνο δικαίωμα να εισέλθει σε μια Τεκτονική Στοά, αλλά και χρέος να βρεθεί σε αυτή. Πρόβλημα βέβαια γεννάται, αν υπάρχουν οι κατάλληλοι και από την πλευρά του Τεκτονισμού Διδάσκαλοι, για να εντοπίσουν αυτές τις κρυφές κυρίως ιδιότητες των υποψηφίων. Η πείρα μου με οδηγεί σε ένα σκεπτικισμό. Η θέση πάντως που η Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος διακηρύσσει είναι ότι ανεξάρτητα από κοινωνική θέση, μόρφωση, καταγωγή και φυλή, όποιος έχει καθαρά κίνητρα και βασική ανθρωπιστική προδιάθεση μπορεί να γίνει μέλος της.
Β.Λ.: Ο Τεκτονισμός σας άλλαξε σαν άνθρωπο και πως;
Ε.Λ.: Πραγματικά με άλλαξε. Και εάν σε αυτούς τους μονοσήμαντους καιρούς επιδίδομαι στη δύσκολη προσπάθεια σύνθεσης διαφορετικών επιφανειακά παραδόσεων και θεσμών, το οφείλω ακριβώς στον Τεκτονισμό.
metafysiko
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου