Σπούδασες? Καλά να πάθεις!

Η ύπαρξη σχολών χωρίς αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα στην Ελλάδα του 2009 είναι γεγονός. Θα μου πείτε λύθηκαν όλα τα σοβαρά επίκαιρα οικονομικά προβλήματα και κολλάμε στις λεπτομέρειες?
Ο κλάδος της παιδείας δεν είναι λεπτομέρεια, αλλά ανήκει στους πρωτεύοντες άξονες ανάπτυξης και πολιτισμού ενός κράτους. Δεν θα πρέπει να δημιουργούνται σχολές ούτε λόγω αποφυγής προστίμων της ΕΕ, ούτε έχοντας σαν κύριο λόγο την αύξηση των εσόδων μιας πόλης.
Δημιουργείται μια σχολή διότι η αγορά εργασίας παρουσιάζει την ανάγκη ύπαρξης ανθρώπων καταρτισμένων να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένες καταστάσεις και σαφώς μπορεί να συνδυαστεί με την ώθηση για ανάπτυξη μιας περιοχής. Εξετάζονται οι λόγοι ύπαρξης και δημιουργείται το νομοθετικό πλαίσιο εκείνο που θα επιτρέψει τη σωστή λειτουργία, συμπεριλαμβάνοντας την κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων, την απορρόφηση σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να ...νιώσουν μέρος ενός σεβαστού συνόλου, να σέβονται το ίδιος τους το κράτος και να συνεισφέρουν τα μέγιστα στην ανάπτυξη του.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του, αυτόνομου πλέον, τμήματος Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων της Σχολής Διαχείρισης Φυσικών Πόρων και Επιχειρήσεων (http://www.env.uoi.gr/)…. Θεσμοθετήθηκε το 1998 (Π.Δ. 96/98) και άρχισε να λειτουργεί στην πόλη του Αγρινίου το ακαδημαϊκό έτος 1998-1999.
Στο πρώτο έτος λειτουργίας του Τμήματος εγγράφηκαν 67 φοιτητές. Σήμερα, ο συνολικός αριθμός ενεργών φοιτητών του Τμήματος Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων ανέρχεται στους 618 για τα πρώτα 9 έτη σπουδών και αποφοίτων 240.
Τι πιο λογικό να υπάρξουν επιστήμονες οι οποίοι θα μπορέσουν να απορροφηθούν από φορείς και επιχειρήσεις προάγοντας την πράσινη βιώσιμη ανάπτυξη, ικανών να μελετούν, να ερευνούν (ακαδημαϊκή και εφαρμοσμένη διδασκαλία και έρευνα), να κατανοούν και να εφαρμόζουν σύγχρονες μεθόδους για τη βελτίωση, την προστασία και διαχείριση του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και τη γνώση χρήσης των σύγχρονων τεχνολογιών για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων.

Δυστυχώς τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γίνει. Η μη ύπαρξη φορέα διεκδίκησης-κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων εμποδίζει ένα μεγάλο ποσοστό αποφοίτων να διεκδικήσουν επάξια αυτό που είναι εκπαιδευμένοι να κάνουν. Επιμελητήριο περιβάλλοντος στην Ελλάδα του 2009 δεν υπάρχει (πράγμα απαράδεκτο διότι υπάρχουν παρόμοιες σχολές), κανένα επιμελητήριο δεν δέχεται την ένταξη τους με αποτέλεσμα ένας σύλλογος αποφοίτων να συντάσσει επιστολές και απλά να επιβεβαιώνει την ύπαρξη του. Οφείλουν όλα τα <<κομμάτια του παζλ>>, που γνωρίζουν το πρόβλημα, να <<βάλουν έστω δυο παγάκια στο κρασί τους>>, να συμμετάσχουν, να προτείνουν λύσεις, να δραστηριοποιηθούν. Να βοηθήσουν τους φοιτητές, που αποτελούν το κύτταρο ενός ζωντανού οργανισμού, που νοσεί, να διατηρηθεί στη ζωή και γιατί όχι να διαιωνιστεί.

epikairo