Εμπιστευτικά...

Δυο πράγματα, ανακλήθηκαν… τραγικά στη μνήμη μας, τις προηγούμενες μέρες με την συζήτηση και τελικώς ψήφιση (από την πλειοψηφία) ενός προϋπολογισμού που δεν πρόκειται να εκτελεστεί (όπως και οι άλλοι), αλλά και με όσα ελέχθησαν για την άσχημη κατάσταση της οικονομίας, με αποκορύφωμα την προειδοποίηση του Κώστα Σημίτη ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με «προσφυγή» στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Πρώτον, την ερώτηση που πολλοί θέτουν στον εαυτό τους για το «πότε έχασε το νήμα» ο Κώστας Καραμανλής και δεύτερον, για το αν η ερώτηση είναι… σωστή. Οι δημοφιλέστερες απαντήσεις για το «πότε», είναι το Βατοπέδι, η οικονομία, η δολοφονία του Αλέξανδρου και η κατάσταση που περιήλθε η πρωτεύουσα και οι περισσότερες μεγάλες πόλεις. Απαντήσεις σωστές, αλλά η ερώτηση είναι λάθος.
Ο πρωθυπουργός δεν έχασε κανένα νήμα. Εκείνο που έκανε ήταν να «κόψει το νήμα» με το οποίο η Ελλάδα βάδισε κατά τη γόνιμη περίοδο των κυβερνήσεων του πρώην πρωθυπουργού. Μια πορεία που παρά τις όποιες ομολογημένες υστερήσεις, έδωσε... αυτοπεποίθηση στον λαό δικαιώνοντας την αξία της πολιτικής και των πολιτικών. Την αξία της συμμετοχής του πολίτη στα συμβαίνοντα.
Πίστεψαν ότι μπορούμε να ανήκουμε στο κλαμπ των ισχυρών της ευρωζώνης και να αποκτήσουμε έργα υποδομής που τα έβλεπαν μόνον στα όνειρά τους. Γι’ αυτό και το τεράστιο λάθος που έκανε η Ν.Δ., ήταν να συκοφαντήσει το έργο των προκατόχων της, ισοπεδώνοντας και μηδενίζοντας, την ίδια την αξία της συνέργιας πολιτών και πολιτείας, για το κοινό καλό.
Συμπεριέλαβε στον πολιτικό της λόγο, έναν ακραίο λαϊκισμό για να κερδίσει τις εκλογές του 2004 και με τον ίδιο τρόπο, επιχείρησε να κυβερνήσει. Εμφανίζοντας τις επιτυχίες της περιόδου 1996 – 2004 ως αποτέλεσμα «αρμέγματος» της ΕΕ, δεν ευτέλισε τους αντιπάλους της. Ευτέλισε την αξία των πολιτικών, που έχουν σχέδιο και στόχους. Γιατί, αυτή, απλά δεν έχει…
ΑΠΟΡΙΑ
Πόσο μακριά είναι ο… πάτος του βαρελιού;

Κ.Π.
πηγή: e-erevna.gr