σ' αφήνω...αντίο...

Ξέρω...είχα πει πως δεν θα απευθυνόμουν ξανά σε σένα...μα πάει καιρός που νιώθω έντονα την ανάγκη να το κάνω.

Δεν είμαι πια θυμωμένος μαζί σου, αυτό ήθελα να ξέρεις.

Σε συγχώρεσα πια. Μπορεί να θύμωσα, να πόνεσα, να λύγισα, να έκλαψα αλλά σ' έχω συγχωρέσει. Και μαζί με σένα, συγχώρεσα και εμένα και αυτό ήταν το πιο σημαντικό.

Σ' αγάπησα -να το ξέρεις κι αυτό. Σ' αγάπησα περισσότερο από καθετί. Κι ακόμα σ' αγαπώ δεν ντρέπομαι να το πω...αλλιώς όμως πια, με ένα άλλο τρόπο, πιο βαθύ, πιο αληθινό...

Αυτή τη φορά δεν θα ζητήσω τίποτα από σένα. Δεν θα ζητήσω να φύγεις -άλλωστε αυτό το έχεις κάνει ήδη απλά εγώ δεν έλεγα να το καταλάβω.

Αυτή τη φορά θα σε αποχαιρετήσω. Όπως έπρεπε να είχα κάνει εδώ και χρόνια. Μα μου πήρε καιρό να νιώσω δυνατός να το κάνω.Κακά τα ψέματα. Βλέπεις, άργησα να συνειδητοποιήσω πως σ' έχασα - ναι σ' έχασα το ξέρω τώρα- και, αν και πονάει που το παραδέχομαι, ξέρω πως δεν ήταν γραφτό να γίνει αλλιώς...

Θα μου λείψεις το ξέρω μα είναι καιρός να κάνω καινούργια αρχή...μακριά σου...

Καρδούλα μου...αυτό ήταν...σ' ευχαριστώ για όσα μου έδωσες -και μου έδωσες πολλά- μα ήρθε η ώρα να σε αποχαιρετήσω...σ' αφήνω...αντίο......έτσι απλά...όπως σε γνώρισα.....

ΥΓ.για την α...............