Ο θάνατος ρίχνει τις μάσκες

Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι. Έπαψε να είναι παιχνίδι όμως όταν μπήκαν τα λεφτά στην μέση και άνθρωποι που η εώς τότε δραστηριότητά τους είχε να κάνει με μυστικές υπηρεσίες και λοβιτούρες.

Παλιότερα ήταν ο Βαρδινογιάννης σε μια soft εκδοχή του ελέγχου των πραγμάτων και από δεκαετίας ο αδίστακτος Κόκκαλης. Αυτοί οι δύο δηλητηρίασαν το παιχνίδι.

Οι αγνοί και έξυπνοι - αυτά συνδυάζονται ως επί το πλείστον όσο κι ας νομίζουμε το αντίθετο - αυτοί που αγαπούσαν το αληθινό παιχνίδι σιχαθήκανε και κάνανε πέρα. Αφήσανε ελεύθερο το γήπεδο για τους κάφρους : αυτούς που θέλουν να κερδίζουν με κάθε τρόπο. Αυτούς θέλουν να έχουν άνθρωποι σαν τον Κόκκαλη για να απειλούν όπως πριν λίγα χρόνια ότι "θα κλείσουν τον Πειραιά" όταν η εκάστοτε κυβέρνηση δεν υπέγραφε καμιά σύμβαση, φυσικά με απευθείας ανάθεση.

Το ποδόσφαιρο είναι μια μεγάλη ιστορία που δεν αναλύεται σε πέντε γραμμές. Σκοπός του μηνύματός μου είναι να αναφέρω ότι την Κυριακή στην Τούμπα φοβάμαι ότι θα δούμε πολύ ακραία πράγματα κι εύχομαι μόνο να μην σκοτωθεί άνθρωπος. Οι πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά μου είναι πολύ-πολύ ανησυχητικές και ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην δούμε νεκρό.

Ο θάνατος ενός δεκαπεντέαχρονου ήταν η αιτία να ξεσπάσουν τα επεισόδια του Δεκεμβρίου. Η οργή ήταν συσσωρευμένη από καιρό αλλά ...χρειαζόταν έναν ΘΑΝΑΤΟ για να εκδηλωθεί. Εύχομαι να μη "χρειαστεί" να σκοτωθεί άνθρωπος για να καταλάβουν όλα αυτά τα καθάρματα ότι το αίτημα για έναν πιο δίκαιο κόσμο ακόμη και στο ποδόσφαιρο είναι καθολικό!

1453-2009