Είναι το σπορ των αντιθέσεων: είχε τον πλουσιότερο αθλητή στον κόσμο επί πολλά χρόνια, όπως τον Τάιγκερ Γουντς, αλλά έγινε γνωστό στην Ελλάδα επειδή σε αυτό επιδίδονταν πρωθυπουργοί, όπως οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Γεώργιος Ράλλης. Θεωρείται άθλημα «των ηλικιωμένων», αλλά απαιτεί αντοχές στην ορθοστασία, στις καιρικές συνθήκες όπως και ευλυγισία. Είναι σχετικά ακριβή ενασχόληση αλλά όχι πολύ περισσότερο από άλλες, όπως π.χ. η ιστιοπλοϊα. Θεωρείται σπορ για λίγους και εκλεκτούς, αλλά προσφάτως έγινε μόδα μεταξύ των πιτσιρικάδων καθώς εντάχθηκε στο πρόγραμμα παιχνιδομηχανών όπως το Wii της Nitendo. Μπορεί να αποτελέσει όχημα τουριστικής ανάπτυξης, αν και οικολογικές οργανώσεις αντιδρούν; Ποιος είπε ότι η ουσία και η συζήτηση για το γκολφ περιορίζεται στη χρήση του μπαστουνιού και στο αν το μπαλάκι βρήκε... τρύπα;
Τα παράδοξα όμως στο εν Ελλάδι γκολφ δεν σταματούν εκεί. Αντίθετα, ξεκινούν από τον πιο γνωστό χώρο για την εξάσκησή του στην Ελλάδα. Συνηθίζεται τα γήπεδα να παίρνουν το όνομα κάποιου δοξασμένου αθλητή. Ελλείψει κάποιου διεθνώς γνωστού παίκτη, για το γήπεδο γκολφ της Γλυφάδας επιλέχτηκε η λύση του πιο διάσημου έλληνα λάτρη του: έτσι ονομάστηκε «Κωνσταντίνος Καραμανλής». «Δεν είναι μόνο οι Καραμανλής και Ράλλης, οι οποίοι έπαιζαν γκολφ. Αυτό από τη μία είναι μεγάλη τιμή για εμάς, από την άλλη δημιούργησε μια προκατάληψη σε σχέση με το άθλημα, ότι είναι για άτομα μεγάλης ηλικίας και προερχόμενα από την ελίτ της κοινωνίας. Δεν είναι όμως έτσι. Σε όλο τον κόσμο το γκολφ παίζεται από ανθρώπους όλων των ηλικιών και των κοινωνικών τάξεων», λέει ο κ. Κωνσταντίνος Βαλασάκης, πρόεδρος του Ομίλου Γκολφ της Γλυφάδας.
Αθλημα για την ελίτ ή όχι, οι έλληνες γκόλφερ είχαν την τελευταία τους φθινοπωρινή σύναξη πριν από μερικές ημέρες στη Γλυφάδα, στο πλαίσιο του Aegean Mini Tour. Σύμφωνα με τους άγραφους νόμους, την ετικέτα όπως λέγεται του παιχνιδιού, οι παίκτες υποχρεώνονται να φορούν πάντα παντελόνι. Παρόλα αυτά, ο πιο ζεστός Νοέμβριος όλων των εποχών ανάγκασε αρκετούς να «παραστρατήσουν» και να αγωνιστούν με τις βερμούδες τους. Το τουρνουά λεγόταν pro-am, με ομάδες των 4 ατόμων στις οποίες συμμετείχαν ένας επαγγελματίας (pro) και 3 ερασιτέχνες παίκτες. «Η έννοια pro δείχνει το επίπεδο του παίκτη και όχι το αν είναι επαγγελματίας. Αν κάποιος θέλει να ζήσει από το γκολφ στην Ελλάδα, δεν αρκεί να παίρνει μέρος σε τουρνουά εδώ καθώς τα χρηματικά έπαθλα είναι πολύ χαμηλά. Ζει μόνο παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα», λέει ο κ. Βαγγέλης Γκίνης, επαγγελματίας παίκτης του γκολφ μόλις στα 24 του χρόνια.
Από το χορτάρι στο...
χορτάρι
Δεν είναι όμως όλοι οι επαγγελματίες παίκτες σαρξ εκ σαρκός του αθλήματος. Κάποιοι έχουν έρθει εκ μεταγραφής από άλλα... πράσινα τερέν, σαφώς μικρότερων διαστάσεων. Ο κ. Τάκης Γκώνιας χρειάστηκε δεκαετίες ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο για να ανακαλύψει το άθλημα που θεωρεί ότι του ταιριάζει εξίσου. Επιασε για πρώτη φορά στα χέρια του μπαστούνι του γκολφ, όταν ως ποδοσφαιριστής αγωνίζονταν στην ισπανική Σπόρτιγκ Χιχόν. «Μέχρι τότε η άποψη μου για το γκολφ ήταν εκείνη των περισσότερων Ελλήνων. Το θεωρούσα ένα βαρετό άθλημα, αργό στην εξέλιξή του. Μετά την πρώτη μου επίσκεψη σε γκολφ course, μαζί με τους ισπανούς συμπαίκτες μου, τηλεφώνησα στον αδερφό και του ανακοίνωσα ότι... βρήκα το άθλημά μου» λέει στο «Βήμα». Αυτό που τον γοητεύει περισσότερο είναι η μοναδικότητα του κάθε χτυπήματος, καθώς κάθε σημείο του γηπέδου αλλά και κάθε γήπεδο είναι διαφορετικό. «Είναι άθλημα της λεπτομέρειας, ένα χτύπημα που θα ξεφύγει κατά πέντε εκατοστά μπορεί να σου στοιχίσει ένα ολόκληρο τουρνουά» λέει ο κ. Γκώνιας.
Ενας από τους πολλούς για το γκολφ θρύλους, είναι η ετυμολογία της λέξης, η οποία αποτελεί ως σήμερα αντικείμενο συζήτησης για τους ιστορικούς του αθλητισμού. Η δημοφιλέστερη, αν και πιθανότατα όχι αληθινή εκδοχή, δίνει έναν… ανδροκρατικό χαρακτήρα καθώς θέλει την ονομασία να προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων «Gentlemen Only Ladies Forbidden», δηλαδή «Κύριοι μόνο, κυρίες απαγορεύονται» _ σε ελεύθερη μετάφραση. Και όμως, δεν είναι λίγες οι γυναίκες που ασχολούνται. Οπως για παράδειγμα η κυρία Ρένα Παπαδοπούλου, η οποία γνώρισε το γκολφ στις ΗΠΑ και έγινε... φανατική. Μία από τις διεθνείς εμπειρίες της μάλιστα, δεν θυμίζει σε τίποτε την ήρεμη και σχεδόν ειδυλλιακή εικόνα που έχουμε για το άθλημα: «Παίζοντας στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντας, η μπαλιά μου ξέφυγε από την πορεία της και πλησίασε σε μια λίμνη όπου λιαζόταν ένας κροκόδειλος. Αναρωτιόμασταν αν μπορούμε βάσει κανονισμών να τον μετακινήσουμε» διηγείται γελώντας. Το συγκεκριμένο σπορ διαφέρει και σε ένα άλλο σημείο από τα υπόλοιπα αθλήματα: «Δεν υπάρχει διαιτητής. Θεωρείται απαράδεκτο ένας γκόλφερ να προσπαθήσει να ξεγελάσει τον αντίπαλό του σε σχέση με το σκορ του», λέει η κυρία Παπαδοπούλου.
«Αφρόκρεμα» παικτών
Την παράδοση πάντως που άνοιξαν οι Καραμανλής και Ράλλης, συνεχίζουν άλλοι επιφανείς Ελληνες: πολιτικοί, επιχειρηματίες και άλλοι συγκαταλέγονται στους εραστές του αθλήματος στην Ελλάδα. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να βλέπεις ανθρώπους όπως ο επιχειρηματίας, αλλά και οδηγός αγώνων, κ. Αρης Βωβός ή ο πρόεδρος του ελληνικού παραρτήματος της Διεθνούς Διαφάνειας κ. Κωνσταντίνος Μπακούρης να «γίνονται ένα» με τους θάμνους και το χώμα ψάχνοντας ένα μπαλάκι που λοξοδρόμησε. Δεν είναι όμως όλοι οι παίκτες «επώνυμοι». «Αρκετοί συνταξιούχοι καταβάλουν, με δόσεις, τα 1.800 ευρώ που απαιτούνται για να έχει κανείς δικαίωμα να χρησιμοποιεί το γήπεδο καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς», λέει ο κ. Θοδωρής Βουδούκης εργαζόμενος στο Γκόλφ της Γλυφάδας.
Διεθνώς είναι το αγαπημένο άθλημα πολλών επιχειρηματιών, αφού θεωρείται μια πολύ καλή άσκηση αυτοσυγκέντρωσης. Μήπως είναι και ευκαιρία για δημόσιες σχέσεις λόγω της συγκέντρωσης «ισχυρών» ανθρώπων; «Θεωρώ ότι είναι λίγο μυθοποιημένη η συγκεκριμένη παράμετρος. Δεν πρόκειται να κλείσεις δουλειές με κάποιον επειδή παίζεις μαζί του γκολφ» λέει ο κ. Θεόδωρος Βασιλάκης διευθύνων σύμβουλος της Aegean και δεινός γκόλφερ. «Επίσης όποιος δεν συγκεντρώνεται στο παιχνίδι αλλά στις δημόσιες σχέσεις δεν παίζει καλά» συμπληρώνει αστειευόμενος. Ο κ. Βασιλάκης είναι από εκείνους που πιστεύουν ακράδαντα ότι η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερα γήπεδα. «Ο τουρίστας που επισκέπτεται μια χώρα για να παίξει γκολφ ξοδεύει ημερησίως επτά φορές από τον μέσο. Η χώρα μας πρέπει να στοχεύσει σε τέτοιες μορφές τουρισμού _ δεν αρκεί ο ήλιος και η θάλασσα».
Περιβαλλοντικά ερωτηματικά και αφαλάτωση
Οι ενστάσεις διεθνώς για τα γήπεδα του γκολφ, που βάσει προδιαγραφών καλύπτουν εκτάσεις τουλάχιστον 400 στρεμμάτων, έχουν να κάνουν με τη χρήση φυτοφαρμάκων και τις ποσότητες νερού που απαιτούνται για το πότισμά τους. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη κάθε μέρα ξοδεύονται 9,5 δισεκατομμύρια λίτρα νερό μόνο για τη συντήρηση αυτών των γηπέδων. «Είναι υπερβολικές οι ενστάσεις των οικολογικών οργανώσεων. Ενα γήπεδο γκολφ δεν χρειάζεται περισσότερο πότισμα από ένα λιβάδι τριφύλλι. Δεν συζητάμε φυσικά για περιοχές που υποφέρουν από την έλλειψη νερού, όπως είναι οι Κυκλάδες, αλλά για μέρη, όπως τα Ιόνια, όπου οι υδάτινες πηγές είναι άφθονες. Επιπλέον πάντα υπάρχει η λύση της αφαλάτωσης η οποία είναι βέβαια πανάκριβη επένδυση, όμως έχει και εγγυημένα έσοδα».
Η καλύτερη υπεράσπιση για τα γήπεδα του γκολφ, προέρχεται από την κυρία Δέσποινα Κουμανιώτη. Δεν πρόκειται για κάποια επιχειρηματία που σκοπεύει να επενδύσει στην κατασκευή γηπέδων, ούτε για διακεκριμένη παίκτρια, αλλά για μια κυρία που κατοικεί πέριξ του γηπέδου της Γλυφάδας. «Ερχομαι εδώ και δεκαετίες για να μαζέψω... χόρτα. Δεν ξέρω τι λένε για τα φυτοφάρμακα πάντως τα χόρτα που φυτρώνουν είναι πεντανόστιμα». Δεν έχει αγγίξει πάντως ποτέ το μπαστούνι του γκολφ, εξαιτίας ενός... παιδικού τραύματος: «Με είχε χτυπήσει ένα μπαλάκι στο κεφάλι και μου άφησε καρούμπαλο» δηλώνει.
Μέσα στο γήπεδο δεσπόζει ένα πεσμένο δέντρο, αποτέλεσμα θεομηνίας που έπληξε την Αττική στα μέσα της δεκαετίας του 1990. «Μέχρι τότε το γήπεδο ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρον, με πολλά bunker (σ.σ. «λεκάνες» με άμμο, που δυσκολεύουν το έργο των παικτών) και άλλα τεχνητά εμπόδια. Από τότε ουσιαστικά δεν αποκαταστάθηκε ποτέ. Ελπίζουμε η ανάπτυξη του παιχνιδιού στη χώρα μας, να ωθήσει τους υπεύθυνους να το ανακαινίσουν, αλλά και να συντελέσει στη δημιουργία νέων γηπέδων» τονίζει ο κ. Βαγγέλης Χανιωτάκης, εκδότης του περιοδικού Golf & Leisure.
βήμα
ενδιαφέρον....
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου