Στην Ελλάδα γιατί;

Στην Κεντρική Ευρώπη οι ανεμογεννήτριες έχουν εξελιχθεί σε στοιχεία του τοπίου. Οι λευκοί, λεπτοί, σύγχρονοι «ανεμόμυλοι» υπάρχουν παντού, στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Τσεχία, προσφέροντας φτηνή και καθαρή ενέργεια σε κοινωνίες που ολοένα και αυξάνουν τις ανάγκες τους. Στις ίδιες χώρες, που ο ήλιος δεν τις βλέπει κάθε μέρα, μικροσυσκευές του σπιτιού και του κήπου που λειτουργούν με συσσωρευτές ηλιακής ενέργειας καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο στα ράφια των καταστημάτων -από φώτα που συσσωρεύουν ενέργεια την ημέρα και την αποδίδουν τη νύχτα μέχρι ηλιακοί θερμοσίφωνες, τελευταία λέξη της τεχνολογίας, εννοείται, που δεν παγώνουν στο πρώτο κρύο.
Και πού βρίσκεται αντίστοιχα η Ελλάδα; Ως συνήθως, στην ευρωπαϊκή οπισθοφυλακή. Λίγες ανεμογεννήτριες στα νησιά, λιγότερες στην υπόλοιπη χώρα και αυτό είναι όλο. Μια χώρα που τη δέρνουν οι άνεμοι και το φως δεν έχει ακόμη καταφέρει να δώσει ευκαιρίες στην αιολική και ηλιακή ενέργεια. Θεωρητικά, έστω και με καθυστέρηση, το κράτος πρόσφερε κίνητρα επενδύσεων στους επιχειρηματίες. Αυτό, όμως, είναι το εύκολο μισό της ιστορίας. Στην πράξη, είναι τόσο ισχυρή η γραφειοκρατία, ώστε οι Ισπανοί επιχειρηματίες που πριν καιρό συνόδευσαν τον Θαπατέρο στην Αθήνα για να αναπτύξουν αιολικά πάρκα, λίγο έλειψε να βρεθούν αντιμέτωποι με εγκεφαλικό. Παρεμπιπτόντως, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Ισπανία πρωτοπορεί και εδώ -η Ισπανία τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και έχει αφήσει την Ελλάδα δεκαετίες πίσω στον τουρισμό, στις μεταφορές, στη βιομηχανία, στην εκπαίδευση, στην ενέργεια και, το κυριότερο, στον πολιτισμό της καθημερινής ζωής.
Από πού, λοιπόν, θα εξασφαλίσει η Ελλάδα καθαρή ενέργεια αν όχι από τον άνεμο και τον ήλιο; Η ατομική ενέργεια θεωρείται ταμπού -κάτι προσπάθησε να πει ο Σουφλιάς και λίγο έλειψε να τον κάνουν κομμάτια. Καταρράκτες και νερά δεν έχουμε για αρκετά υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Οπότε; Οπότε, μπαίνοντας στον 21ο αιώνα η Ελλάδα επιστρέφει στο λιθάνθρακα που οι πολιτισμένες χώρες έχουν εγκαταλείψει. Και το πιο περίεργο; Κανείς δε δείχνει να νοιάζεται, εκτός από τους συνηθισμένους «γραφικούς». Η χώρα μπορεί να συζητήσει με κάθε σοβαρότητα για τη Γιουροβίζιον αλλά όχι πώς θα πορισθεί ενέργεια και με ποιο περιβαλλοντικό κόστος.

e-erevna.gr