Εγω με αυτά τα social networks ποτέ μου δε τα πήγα καλά. Μπορει να φταίει που γενικώς δεν ειμαι και του πολυ social. Ενα msn ειχα μαζί με τα windows, αναγκαστικά, κι αυτο ποτέ μου δε το ανοιξα. Μαλλον, το ανοιξα οταν η μαμα Microsoft εκοψε την προσβαση στη Hotmail, και καπως επρεπε να βλέπω τα ρημάδια τα μυνήματα. Ε, βαλε που δεν χρησιμοποιώ πια το συγκεκριμένο λογαριασμό, τώρα πρέπει να μου χτυπάς την πόρτα για να σου ανοίξω -και κάνω και μια ώρα να το παρω χαμπάρι διότι τυγχάνω και στραβούλιακας... Μεχρι που η παρέα ανακάλυψε το facebook. Και ξερετε πως ειναι αυτά, μα που πήγαν ολοι, παμε να δουμε και μεις. Χρειαστηκα μια βδομάδα να καταλάβω τι γίνεται, μου ερχοντουσαν απο παντου προσκλήσεις που δεν ηξερα τι ητανε, τις δεχόμουνα όλες, ηρθε τουτο δω και γινηκε κολαση κι ήθελα χάρτη για να βρω ακρη. Στην αρχή η Ευη, με εβαλε να υιοθετήσω ενα ζωάκι. Αυτο ητανε το πρώτο βήμα προς την καταστροφή. Διοτι το ζωάκι, ήθελε να φάει, να παιξει, να πιει νερό, και τέλως πάντων δεν αφήνεις ενα κουταβο να πεινάσει, ακομα κι αμα ειναι ψηφιακός... Ετσι ειχα καθε μερα στο μυαλό μου, πριν καει λεμε τώρα, μετά το ταισμα των κανονικών σκυλων να παω να ταισω και τον ψηφιακό, μην ερθει και μου γινει ψοφιακός. Κι οσο εμπαινα εγω να ταίσω το κοπρόσκυλο, η παρέα μεγάλωνε... Ο Γιωργος λεει εκανε το ταδε σκορ στο bowling. Αντε ρε, εχει και Bowling? πουντο; Το βρηκα. Κι αρχισα να κοπανιέμαι με τις ώρες, οχι που θα μου τη βγει η Μελινα, και να κοντρα οι κρητικιές στο σκόρ, και να το μάτι της Βιβής σα το πιατάκι του καφέ. Οταν αρχισα να βλέπω κορίνες να χοροπηδάνε στο δωμάτιο, και να αναρρωτιέμαι γιατι ο Ρηγας δε τις κυνηγάει, λες να αρρωστησε το σκυλί, ειπα να τα παρατήσω. Στο μεταξύ ειχανε ανακαλύψει αλλο παιχνιδι. Who has the biggest brain... Τωρα εγω κατι αλλο ηξερα οτι μετράγανε ποιος εχει μεγαλύτερο, αλλα τέλως παντων. Τραβηξα κι εκει ενα κολλημα, αλλα αποτι φαινεται δεν ειμαι ο Σοκολάτας (του καρνέισον ντε), και ξαναγυρισα στο bowling. Οπου εφηρμοσα τη συνηθισμένη μου τακτική σε τετοιου ειδους παιχνίδια: RTFM! (Read the fuckin manual). Εψαξα, στραβώθηκα, εμαθα, εκανα το μεγαλύτερο σκορ απολους, αλλα ακομα δεν κατάφερα να χτυπήσω τρακοσάρι.. Κατάφερα μονο να με τσούζουν τα μάτια μου, και να εχει μουδιάσει η πλάτη κι ο καρπός μου.. Ειμαι ανταγωνιστικό ζωον, τι να κάνουμε. Επισης ειμαι και σκετο ζωον. Διοτι ευτυχως το fb με λυπήθηκε και καταργησε εκεινο το σκυλάκι που με στοιχειωνε μη ξεχάσω να το ταίσω, αλλα ολοι οι αλλοι ειχανε αποκτήσει το δικό τους pet σε μια κοινωνια ζωακίων. Απο κοντά κι εγω. Εσχατως την εχω βρει να γυρνάω στην ζωογειτονιά και να μοιραζω δωράκια... Εντωμεταξύ στο δικό μου το μπλόγκ, αρχισαν να μαζεύονται αλλου ειδους ζωάκια, νυχτερίδες κι αράχνες, και που μυαλό να κάνω εγγραφή, που το μυαλό μου ειναι γεμάτο κορίνες, κυβους και ζυγαριες, δωράκια και καρτουν... Τωρα μου στέλνουνε και προσκλήσεις να παίξω ενα παιχνίδι που λέγεται Geo, εμενα γεωγραφία μου κάνει αυτο, κι οχι χρυσά μου, δε θα με δειτε εμενα να ρεζιλεύομαι, δειξε μας την πολη στο χάρτη, που ειναι ο χαρτης καλε, α, νατος και τι ναι τουτο που δειχνει που θες να σου δειξω και την πολη; Αντε να ξεχωρισω την Αθηνα, και κεινη με το ζόρι, απο το γκριζο δηλαδή... Ελπιζω να μου περάσει γρήγορα.... γιατι και καμπουρα θα καταντήσω, κι η τενοντίτιδα θα χειροτερέψει, και το μυαλό μου θα αποφυράνει... Γιαυτο σας λέω.. καλυτερα να το ριξετε στα σκληρά.. μακριά απο το facebook!!! (Τωρα που ξαναβλέπω την εγγραφή μου κάνει λιγο "στη μανα σου τοπες". Θεε μου με κατάπιε η Νεα Εποχή και δεν πήρα χαμπάρι!) |
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου