Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Τα κορμια και οι γκοφρετες....

Εγω το πα να μην ξαναδώ τηλεόραση. Αρρωστη ξεάρρωστη, να κατσω εκει να πάθω εναν εθισμό με το bubble spinner, να βαράω φουσκαλίτσες στην αιωνιότητα. Καλυτερα θαναι. Και δεν ξαναδα. Ασχετο που την εχει ο αντρας μου ανοιχτή ολη μέρα, εγω παω αλλου. Εκτος απο τις διαφημίσεις. Γιατι λες, διαφημίσεις ειναι, απο παιδάκι τις χάζευα τις διαφημίσεις, τι θα δω πια και θα συγχιστώ; Τίποτα.

Ετσι νομιζα. Διοτι πολλά βλέπω καθε μέρα και συγχίζομαι, ακόμα και στις διαφημίσεις. Τα γυαλιστερά μαλλια της τυπισσας με το σηματάκι της εταιρείας των καλλυντικών να φαίνεται ανάμεσα στις τριχες, κι η περούκα μου μια τέτοια ετικέτα έχει καλέ, αλλά το μαλλί μου οσο και να το λουζω με το συγκεκριμένο σαμπουάν δε γινεται ετσι. Ασε που μου κάνει κι αλλεργία. Τη χαρούμενη οικογένεια στην τεράστια κουζίνα της που παίρνουνε ολοι μαζί πρωινό και κανεις δε γκρινιάζει, κανείς δεν έχει αργήσει, ειναι ολοι χαμογελαστοί και καλοντυμένοι και τρωνε τα δημητριακά τους χωρίς δεύτερη κουβέντα. Το τζην που εγινε το σημα της νικης, αφου καταφερες να το κουμπώσεις επιτέλους, και το γκομενο που τον παίζουνε στο στοίχημα οι φιλενάδες: οποια παει να χ... πρωτη θα παρει το γκόμενο, ήμαρτον θεούλη μου πια...

Εβλεπα λοιπον τη διαφήμιση του bueno τοσο καιρό, κι έλεγα απο μέσα μου, καλα αγόρι μου, τυφλό είσαι, το κουτί έχει κι άλλα bueno απο κατω, ολοι το βλέπουμε, πες οτι θες να πιάσεις την κουβέντα στην κοπελίτσα να δειξεις τη διασημότητά σου, κι άντε παράτα μας επιτέλους. Και συ χρυση μου, καυγά για το bueno, αλλα τοσα εχει το ρημαδοκούτι, ανοιξε τα γκαβά σου, που ειδες γκομενο κι αλλοιθωρισες. Κι εσυ ρε περιπτερά, απλωσε το ξερό σου να ανοιξεις και το κατω μέρος του κουτιού να μην τσακώνονται τα παιδια. Το τελευταίο bueno και το τελευταίο περίπτερο της γης επιτέλους. Αμαν!

http://msp274.photobucket.com/albums/jj257/Maitina/KinderBueno.jpg

Αλλα αντε επειδή ξερω οτι η λιγουρα -γενικώς- τυφλώνει και στραβώνει, την έτρωγα στη μάπα τη διαφημιση του μπουένου και τίποτα δεν έλεγα. Τοσα βλεπω, εκει θα κολλήσω; Και ηρθε σημερα το κορμί και με αποτελειωσε. Και με εβγαλε απο τα ρούχα μου, κι ειμαι κι αρρωστη, και θα πάθω πνευμονία και θα τους κάνω μύνηση. Διοτι παει ο αρσενικός, ο βαρυς κι ωραίος και πολύς να κατσικωθεί διπλα στην κοπελιτσα στο αεροπλάνο, και να της το παιξει γκόμενος, κι η κοπελιτσα εχει αγκαλιά το λαπιτοπι που λεει και μια αλλη διαφήμιση, και του ζητάει τα φώτα του. Τα αλλαγμένα. Κι αφου αυτος δεν εχει πάει στη συγκεκριμένη αλυσιδα ηλεκτρονικών να φωτιστεί, της λέει διαφορες μπουρδες, τις οποιες υποψιάζομαι οτι θα έλεγε έτσι κι αλλιώς, κι αλλάζει θεση. Και καθεται και διπλα στο Γιαπωνέζο. Γιατι παει, το έχασε το κορμί... Διοτι για να πιάνεις κουβέντα σου λέει με το κορμί, πρέπει να ξερεις που μπαίνουνε τα καλώδια. Να του πεις του κορμιού. Για το υπολοιπο δε γινεται λογος. Το θεμα ειναι να εξυπηρετησουμε το κορμι. Ε ρε κορμιά διαφημιστών που πρέπει να πέσουνε. Που μας λένε οτι ειμαστε βοδια μέσα στα μούτρα μας, και μεις καθόμαστε και τους κοιτάμε.. Αλλα και τι να πούμε; Εχουνε αποψη τα βόδια; Ή μηπως έχουνε τα κορμιά;

Τρελλή είμαι ότι θέλω λέω!

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright 2009 Οιχαλία - Τρικάλων. Powered by Blogger Blogger Templates create by Deluxe Templates. WP by Masterplan