ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ...

Ο Παναθηναϊκός γιορτάζει τα 100 του χρόνια. Σημαντική επέτειος για το σύλλογο και το γιορτάζει ανάλογα. Παράλληλα, ο Παναθηναϊκός θέλει νέο, σύγχρονο γήπεδο. Δίκαιο το αίτημα.
Πάνω στα δύο αυτά γεγονότα όμως, πατά η ελληνική κουτοπονηριά και οργιάζει: το θέμα του γηπέδου του Τριφυλλιού στο Βοτανικό συνδέθηκε με την ανέγερση στον παρακείμενο χώρο ενός εμπορικού κέντρου. Αντί οι υπεύθυνοι της ομάδας να αποσυνδέσουν τα δύο θέματα, επιδιώκουν να τα συνδέουν, εξυπηρετώντας διάφορα επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα. Χρησιμοποιείται δηλαδή ο κόσμος του Παναθηκαϊκού ως μέσο πίεσης για να φτιάξει εμπορικό κέντρο ο Βωβός! Και από αυτό κερδίζουν ο...

επιχειρηματίας που ανεγείρει, οι μέτοχοι της ομάδας που κάνουν μυστικές συμφωνίες κάτω από το γραφείο και οι πολιτικοί που σπεύδουν να υμνήσουν την ανεγερση του εμπορικού κέντρου λες και πρόκειται για τη σωτηρία της πόλης...
Από την άλλη, επιχειρείται να στραφεί ο κόσμος μιας ποδοσφαιρικής ομάδας εναντίον ενός πολιτικού, που όσο κι αν είναι συμπαθής ή αντιπαθής, παραμένει πολικός και μάλιστα -έστω θεωρητικά- αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος. Μιλάμε για τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, εκπροσωπώντας το κόμμα του, αντιτίθεται στη δημιουργία του εμπορικού κέντρου, ενώ είναι υπέρ της δημιουργίας του γηπέδου του Παναθηναϊκού. Οργανώνονται συλλαλητήρια, μύδροι εξαπολύονται κατά του Τσίπρα και γίνεται εμφανές οτι βιώνουμε την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής!
Γιατί περί αυτού πρόκειται! Καλός, χρυσός ο Παναθηναϊκός, ωστόσο παραμένει μια ποδοσφαιρική ομάδα! Είναι ένα παιχνίδι το ποδόσφαιρο. Ούτε μεγάλη ιδέα, ούτε κοινωνικό κίνημα ούτε τίποτα! ΠΑΙΧΝΙΔΙ! Κάποιοι ανεγκέφαλοι κουτοπόνηροι φροντίζουν να κάνουν πράξη το σύνθημα "άρτος και θεάματα" της χούντας, στρέφοντας τον όποιο φανατισμό των οπαδών εναντίον ακόμη και κοινοβουλευτικών κομμάτων Για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους ιδιοτελείς στόχους, για να κερδίσουν θέσεις στη σκακιέρα, για να ασκήσουν πίεση στους πολιτκούς παίζουν παιχνίδι στις πλάτες των φιλάθλων.
Και κάποιοι άλλοι κουτοπόνηροι φροντίζουν να κεφαλαιοποιήσουν συμπάθειες και να τις κάνουν ψήφους. Κακλαμάνηδες και Μπακογιάννηδες τρέχουν να τσιμπήσουν ψήφους, να χαϊδέψουν τα αυτιά των οπαδών, να ανταποδώσουν το δώρο των μετόχων την ομάδας και να κρατήσουν καλές σχέσεις με τον επιχειρηματία Βωβό, επιδεικνύοντας μνημειώδη ιδιοτέλεια αλλά και υπέρτατη βλακεία! Τα θέλουν όλα δηλαδή! Μόνο κέρδη!
Επιπλέον, λιγότερο σημαντικό αλλά ενδιαφέρον σημειολογικά: o Παναθηναϊκός γιορτάζει τα 100 του χρόνια. Και η εκδήλωση γίνεται στο Μέγαρο Μουσικής! Λες και το Μέγαρο δεν είναι χώρος Τέχνης αλλά ποδοσφαίρου! Ελληνικός αχταρμάς, όπερα και πεναλτι μπλέκονται σε ένα σύγχρονο παραλογισμό κακογουστιάς, ασυνέπειας και βλακείας. Αγνοώντας οτι το κάθε τι έχει την ώρα και το χώρο του!
Όταν μαζικοποιούνται ποδοσφαιρικοί οπαδοί και κινητοποιούνται εναντίον πολιτικού κόμματος από τη διοίκηση (ή με την ανοχή της και την κρυφή στήριξη) της ομάδας, όταν το θέμα της ανέγερσης ενός γηπέδου μιας από τις μεγαλύτερες ελληνικές ομάδες γίνεται δούρειος ίππος για να κονομήσουν Βωβοί και άλλοι, όταν όλη η στορία γίνεται δεξαμενή ψηφοθηρίας από ανεκδιήγητους πολιτικούς, όταn νόλο αυτό το κακόσχημο θέαμα γιορτάζεται στο Μέγαρο Μουσικής, το όλο αποτέλεσμα έχει μια γεύση κακομαγειρεμένου φαγητού, κακής συνταγής, με έντονη δυσοσμία και άθλια γεύση.

dimolog