Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ βρίσκονται σε σχέση, συντροφική ή φιλική, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι τους αγαπούν αληθινά. Αντίθετα, πιστεύουν ακράδαντα ότι οι άλλοι ποτέ δεν είναι ειλικρινείς μαζί τους, ότι τους κοροϊδεύουν. Ετσι τους χρεώνουν πως άλλο δείχνουν ενώ στην πραγματικότητα είναι αδιάφοροι και βολεμένοι, ότι έχουν ταπεινά κίνητρα συμφέροντος και όχι πραγματικής αγάπης.
Τις περισσότερες φορές υπάρχει θέμα και είναι δικό τους, και επειδή έχουν την αρνητική και ασυνείδητη βεβαιότητα ότι είναι αδύνατον να είναι αγαπητοί και επιθυμητοί συνήθως καταστρέφουν τις σχέσεις τους. Συμπεριφέρονται με φυσική ή λεκτική επίθεση, ειρωνεία, γκρίνια, χρησιμοποιούν αρνητικούς χαρακτηρισμούς, όπως είσαι ηλίθιος, βλάκας, ανόητος κλπ., σε μια ασυνείδητη προσπάθεια να αποδείξουν ότι αγάπη γι αυτούς δεν μπορεί να υπάρχει. Τέτοιες συμπεριφορές έχουν καταγραφεί ως αποσκευή μειωμένης αυτοεκτίμησης που προκαλεί άγχος για την γνώμη των άλλων στην ενήλικη ζωή. Πρόκειται για ένα εντελώς άδικο, υπερβολικό και παράλογο ενοχικό σύμπλεγμα που οδηγεί σε αυτό-απαξίωση και μια αίσθηση κοινωνική θέσης κατώτερης από τους άλλους...
Ο φόβος ότι δεν είμαστε αποδεκτοί πηγάζει από το βαθύτατα χαραγμένο συναίσθημα ενοχής, προίκα από τους γονείς στα χρόνια της αδυναμίας. Από τους γονείς μαθαίνουμε πώς να συμπεριφερόμαστε «καλά», πώς να γινόμαστε αρεστοί και κοινωνικοί, συχνά με λανθασμένες υποδείξεις, όπως είναι η υπακοή και η παραίτηση από κάθε διεκδίκηση των επιθυμιών μας. Ο ενοχικός άνθρωπος δεν επιθυμεί, υπηρετεί τους άλλους, σε μια διαρκή ανησυχία μήπως τους δυσαρεστήσει και αυτοί τον απορρίψουν. Και όταν αυτό καταντά αφόρητο, προτιμούν την φυγή και την διακοπή της σχέσης.
Το αίσθημα ενοχής διατηρεί τον παιδικό φόβο εγκατάλειψης, παράγει άδικο πόνο αλλά και εξίσου αδικαιολόγητη επιθετικότητα, ενώ δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος.
Οι ενοχικοί άνθρωποι αμφισβητούν ότι αρέσουν, κάνουν συνέχεια τεστ και δοκιμασίες για να βεβαιωθούν αλλά δεν βεβαιώνονται ποτέ διότι νιώθουν κατώτεροι σε σχέση με τους άλλους. Συνήθως:
Θέλουν να είναι συνεχώς αρεστοί και από όλους, χωρίς καμιά εξαίρεση.
Βρίσκονται στο άγχος, μήπως δημιουργούν άσχημη εντύπωση
Ανησυχούν για πιθανές προσβολές και εξευτελισμούς
Ανησυχούν ότι θα τους απομακρύνει η ομάδα αλλά αυτή η ομάδα ποτέ δεν προσδιορίζεται, περιλαμβάνει όλες τις κοινωνικές ομάδες με τις όποιες ιδέες και αντιλήψεις τους.
Βιώνουν μια νευροφυτική και χημική θύελλα εξαιτίας του άγχους και της ανασφάλειας που δεν είναι απαραίτητη διότι ο κίνδυνος δεν είναι πραγματικός αλλά αναπτύσσεται μέσω σκέψης.
Ανέχονται την αδικία, αγανακτούν αλλά δεν το εκφράζουν, με αποτέλεσμα να βιώνουν άγχος, θυμός και ένταση.
Στο ενοχικό συναίσθημα και στην ανυπαρξία πραγματικού κινδύνου οφείλονται οι επιθετικές συμπεριφορές στην οδήγηση, επειδή παίρνουν πολύ προσωπικά την κακή συμπεριφορά των άλλων οδηγών. Το ίδιο συμβαίνει και με ανθρώπους που μας προκαλούν δυσφορία όταν με αλαζονικό ύφος «πετούν ονόματα» με τυχαίο τρόπο για να δείξουν πόσο σπουδαίες γνωριμίες έχουν. Επίσης, όταν ταν σε κάποιους το πρόσωπο κοκκινίζει από ντροπή, είναι μια προσπάθεια να αποφύγει την φαντασιακή επίθεση των άλλων.
Συμπεριφορές ενοχικού ατόμου
Ζήλια
Υποχονδρία
Προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες
Ματαιωμένα όνειρα και προσδοκίες
Αναποφασιστικότητα
Ανταγωνισμός
Μερικές προτεινόμενες σκέψεις και συμπεριφορές
Αλλαγή της σκέψης: ο πόνος δεν είναι συνέπεια του κινδύνου αλλά της αρνητικής σκέψης γύρω από ένα φανταστικό κίνδυνο
Δεν είμαι ανεπαρκής, απλά έχω την αίσθηση ότι είμαι ενώ δεν είμαι
Από τί κινδυνεύω; Κατονομάστε τις καταστροφικές συνέπειες
Τι θα μου συμβεί αν συμβεί αυτό ή εκείνο;
Θέλω να αρέσω σε όλους; Πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό ;;;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου