ΑΠΕΡΓΟΥΣΕ ΤΟ ΕΚΑΒ ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΚΑΘΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΤΟΥ
ΤΟΝ ΛΗΣΤΕΨΑΝ ΝΕΚΡΟ!
Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ
Η επιστολή της οικογένειας του:
--
Λίγα λόγια για τον δικό μας Μπάμπη… Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα, ο Μπάμπης έφυγε, και δεν θα ‘ρθει ξανά. Αυτός που σιωπηλά κρατούσε και πάντα θα χαμογελά… Ο θείος μας, ο φίλος μας, ο μεγάλος αδερφός. ”Έλα μωρέ άστους να λένε”, ήταν πάντα τα λόγια του μπροστά στις αιτίες για καυγά. Τα λόγια χάνονται και οι σκέψεις ξεχειλίζουν, σαν την απρόσμενη τούτη στιγμή πρέπει σε μερικές αράδες πρέπει να περιγράψεις -γιατί μόνο αυτό θα γινει- έναν άνθρωπο που ήταν πάντα όταν του το ζητούσες. ”Όλα θα γίνουν”, συνήθιζε να λέει, ακόμα κι αν ήξερε πως δεν θα βγει αληθινός, κι όμως το πίστευε και προσπαθούσε να βάλει χρώμα μέσα στο γκρίζο κι αυτό να γίνει φωτεινό. Όλα σε θυμίζουν και η παρουσία σου πάντα σιωπηλή, αλλά εκεί; Ο αφανής ήρωας που ακόμα και τώρα θα ξεπροβάλεις και θα χαιρετήσεις, θα μας κλείσεις το μάτι και θα πεις ZONK. Ο Μπαμπίνος ήταν παντού, στη γειτονιά, στο σπίτι, στο πλατώ. Εδώ και 15 και πλέον χρόνια ακολουθούσε την αγάπη του για τα ηλεκτρονικά και το χόμπι του κατάφερε να το κάνει επάγγελμα. Βρέθηκε στον χώρο της τηλεόρασης από τότε ποτ τα κανάλια άρχισαν να πληθαίνουν και δούλεψε σκληρά σαν τεχνικός πίσω από τις κάμερες. Ήταν τότε που στήνανε το ”ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΑΤΑ” τα σκηνικά του ”Μεγάλου παζαριού” με παρουσιαστή τον Ανδρέα Μικρούτσικο, όταν ο σκηνοθέτης τον είδε και σκέφτηκε να δώσει ζωή και κωμωδία στην μέχρι τότε άψυχη ιδέα του ZONK. Έτσι γεννήθηκε ο Μr Zonk που έκανε τον Μπάμπη γνωστό στο ευρύ κοινό. Ο κόσμος αγκάλιασε τη συμπαθέστατη αυτή φιγούρα που κατάφερε να δώσει γέλιο και παρηγοριά στην αποτυχία. Ο Μπαμπίνος όμως συνέχιζε να στήνει και να ξεστήνει σκηνικά, να φτιάχνει μέσα στα στούντιο και να παλεύει στις εξωτερικές μεταδόσεις, δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό, ώστε το απότελεσμα της δουλειάς του να είναι βέλτιστο. Με αυτόν τον τρόπο υπηρέτησε ακούραστα κυριολεκτικά μέχρι και την τελευταία στιγμή,τον χώρο που τόσο πολύ αγάπησε. Ήτανε το πρωί της 30 Αυγούστου που έφυγε από κοντά μας αθόρυβα, τόσο αθόρυβα, όσο έζησε.. Στις 11:51 βγήκε από το κατάστημα ηλεκτρονικών στη Νέα Ιωνία, έχοντας αγοράσει υλικά για τη δουλειά με σκοπό να φέρει το αμάξι του και να τα φορτώσει αυτό δεν έγινε ποτέ. Οι πρώτοι περαστικοί ανέφεραν για έναν άνδρα αναίσθητο στο κάθισμα του οδηγού, κάτι που κινητοποίησε περίοικους και γείτονες καταστηματάρχες, οι οποίοι τηλεφωνούσαν απεγνωσμένα στο ΕΚΑΒ. Όμως τι ειρωνεία: Το τηλέφωνο δεν απαντούσε και όταν ύστερα από πολύ ώρα τελικά απάντησε, μετά από πεντάλεπτη αναμονή, για τον Μπαμπίνο ήταν πολύ αργά. Για τουλάχιστον 40 λεπτά αν και ήταν αναίσθητος, ήταν ζωντανός όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες των ανθρώπων που ήταν εκεί. Όμως το ασθενοφόρο αργούσε και η αστυνομία δεν άφηνε να τον πλησιάσει κανείς. Δυστυχώς για Μπάμπη το ΕΚΑΒ είχε στάση εργασίας, ενώ στο πλησιέστερο νοσοκομείο ”Αγία ‘Ολγα” οι γιατροί είχαν επίσχεση εργασίας και τα ασθενοφόρα διοχετεύονταν αλλού. Ο μόνος που δεν απεργούσε εκείνη την ημέρα ήταν ο κλέφτης ή οι κλέφτες που του πήραν το τσαντάκι, που περιείχε μεταξύ άλλων σημαντικά έγγραφα δικά του και της ανήμπορης μητέρας του, την οποία φρόντιζε. Άραγε η κλοπή έγινε λίγο πριν ή λίγο μετά από τη στιγμή που ο δικός μας Μπάμπης έχασε τις αισθήσεις του; Κανείς δεν μπορεί να μας απαντήσει ακόμη. Όπως και κανείς δεν ξέρει μέχρι πότε θα πεθαίνουν άνθρωποι αβοήθητοι στο κέντρο της πόλης, στη σύγχρονη Ελλάδα του 2010.
08-09-2010
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου