Εφυγαν από την Ελλάδα για να γλιτώσουν την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις του ΔΝΤ. Μετανάστευσαν στην Ιρλανδία, αναζητώντας καλύτερες προοπτικές εργασίας, καριέρας και καθημερινής ζωής. Και ξαναβρέθηκαν μπροστά στον μηχανισμό στήριξης ΕΕ - ΔΝΤ της Ιρλανδίας! «Νιώθουμε σαν... να μας κυνηγάει το ΔΝΤ», λένε στο «Εθνος της Κυριακής» οι Ελληνες που διαμένουν πια μόνιμα στην Ιρλανδία.
«Οταν ανακοινώθηκε η υπαγωγή στον μηχανισμό στήριξης, νιώσαμε ότι βρεθήκαμε σε ένα deja vu, ότι είχαμε ξαναζήσει την ίδια σκηνή!», μας λέει η Κλαίρη Τυροπώλη, που ζει μόνιμα στο Δουβλίνο.
«Μας... κυνηγάει η οικονομική κρίση και το ΔΝΤ», συμπληρώνει ο Χριστόδουλος Λάζαρης, που έφυγε από την Ελλάδα επειδή η ασφαλιστική εταιρεία στην οποία δούλευε συγχωνεύτηκε με μία άλλη και τον... πήραν μπάλα οι απολύσεις. «Μάλιστα, λέω να πάω στην... πορτογαλική πρεσβεία και να ζητήσω οικονομική βοήθεια για να μη μετακομίσω στη Λισαβόνα και... φέρω το ΔΝΤ μαζί μου», λέει χαριτολογώντας.
Για τον... χτυπημένο δις από το ΔΝΤ Χριστόδουλο Λάζαρη, η επιλογή της Ιρλανδίας ήταν... μονόδρομος, αφού η σύζυγός του είναι Ιρλανδή. «Μέναμε στην Αθήνα και δούλευα σε μια ασφαλιστική. Εκείνη την εποχή, η Ιρλανδία περνούσε τη φάση του «κέλτικου τίγρη» και οι δουλειές ήταν πολλές. Μετακόμισα εδώ με τη γυναίκα μου και τα 3 παιδιά μου. Ασχολούμαι με την πληροφορική και ιδιαίτερα με το λογισμικό», εξηγεί ο κ. Λάζαρης.
«Ο τομέας της πληροφορικής είχε μεγάλες απώλειες στην Ιρλανδία. Μεγάλες εταιρείες έφυγαν από εδώ (Dell, Intel) και πήγαν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, που τα έξοδα ήταν πολύ λιγότερα.
Υπολογίζεται ότι η ελληνική ομογένεια αριθμεί περίπου 700-800 άτομα, κυρίως νεαρής ηλικίας, που εγκαταστάθηκαν στην Ιρλανδία σχετικά πρόσφατα. Οι περισσότεροι απασχολούνται σε εταιρείες πληροφορικής και νέων τεχνολογιών, αλλά υπάρχουν και αρκετοί που ασχολούνται με τον τουριστικό κλάδο.
«Οι Ελληνες που μένουν εδώ είναι εξειδικευμένο προσωπικό και γενικά έχουν καλή φήμη... Τώρα ειδικά, μετά την... κοινή πορεία Ελλάδας και Ιρλανδίας, όταν λέμε ότι είμαστε Ελληνες, οι Ιρλανδοί έρχονται και μας μιλούν, μας δίνουν το χέρι τους, σε παίρνουν αγκαλιά...», μας λέει η Κλαίρη Τυροπώλη. Με σπουδές σε Ελλάδα και Γερμανία, η νεαρή γυναίκα πρωτοπήγε στην Ιρλανδία το 2000, κατά την εποχή του «κέλτικου τίγρη», σε μια χώρα-παράδεισο όπως την περιγράφει. «Εκανα το λάθος το 2007, κι ενώ όλα εδώ ήταν τέλεια, να γυρίσω στην Ελλάδα. Το πράγμα δεν πήγε καλά και την κατάσταση χειροτέρεψε η οικονομική κρίση... Οταν γύρισα στην Ιρλανδία, όλα ήταν αλλιώς...», διηγείται.
Σήμερα βιώνει την ανεργία σε ένα κράτος υπό... ΔΝΤ. «Εδώ το κράτος και οι κοινωνικές του δομές σέβονται τον πολίτη. Με το επίδομα ανεργίας και τα βοηθήματα ενοικίου κ.λπ. διαβιώ αξιοπρεπέστατα... Βέβαια, αυτά θα κοπούν σύντομα, αλλά είμαι αισιόδοξη ότι δουλειές υπάρχουν, έστω και με λιγότερα χρήματα», μας λέει, αποκλείοντας πάντως την επιστροφή της στην Ελλάδα.
Ο 28χρονος Θεόδωρος Νικολακόπουλος ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 2009 σε Αγγλία και Νορβηγία. Αντί να γυρίσει στην Ελλάδα, όπου η κατάσταση φαινόταν δυσχερής, αποφάσισε να έρθει στο Δουβλίνο. Μαζί του, τους τελευταίους τρεις μήνες, έχει «φέρει» και τον μικρότερο αδερφό του, ο οποίος -αν και απόφοιτος πανεπιστημίου στην Ελλάδα και την Αγγλία- δεν κατάφερνε να βρει δουλειά στη χώρα μας. Με δυο γονείς στην ανεργία, η ξενιτιά φάνηκε στα αδέρφια ως μόνη λύση... Σήμερα ο Θεόδωρος εργάζεται ως υπεύθυνος ασφαλείας δικτύων υπολογιστών σε μια μικρή, αλλά γεμάτη προοπτικές εταιρεία, ενώ και ο αδερφός του κατάφερε να βρει δουλειά στον τομέα του.
«Οταν ανακοινώθηκε η υπαγωγή στον μηχανισμό στήριξης, νιώσαμε ότι βρεθήκαμε σε ένα deja vu, ότι είχαμε ξαναζήσει την ίδια σκηνή!», μας λέει η Κλαίρη Τυροπώλη, που ζει μόνιμα στο Δουβλίνο.
«Μας... κυνηγάει η οικονομική κρίση και το ΔΝΤ», συμπληρώνει ο Χριστόδουλος Λάζαρης, που έφυγε από την Ελλάδα επειδή η ασφαλιστική εταιρεία στην οποία δούλευε συγχωνεύτηκε με μία άλλη και τον... πήραν μπάλα οι απολύσεις. «Μάλιστα, λέω να πάω στην... πορτογαλική πρεσβεία και να ζητήσω οικονομική βοήθεια για να μη μετακομίσω στη Λισαβόνα και... φέρω το ΔΝΤ μαζί μου», λέει χαριτολογώντας.
Για τον... χτυπημένο δις από το ΔΝΤ Χριστόδουλο Λάζαρη, η επιλογή της Ιρλανδίας ήταν... μονόδρομος, αφού η σύζυγός του είναι Ιρλανδή. «Μέναμε στην Αθήνα και δούλευα σε μια ασφαλιστική. Εκείνη την εποχή, η Ιρλανδία περνούσε τη φάση του «κέλτικου τίγρη» και οι δουλειές ήταν πολλές. Μετακόμισα εδώ με τη γυναίκα μου και τα 3 παιδιά μου. Ασχολούμαι με την πληροφορική και ιδιαίτερα με το λογισμικό», εξηγεί ο κ. Λάζαρης.
«Ο τομέας της πληροφορικής είχε μεγάλες απώλειες στην Ιρλανδία. Μεγάλες εταιρείες έφυγαν από εδώ (Dell, Intel) και πήγαν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, που τα έξοδα ήταν πολύ λιγότερα.
Υπολογίζεται ότι η ελληνική ομογένεια αριθμεί περίπου 700-800 άτομα, κυρίως νεαρής ηλικίας, που εγκαταστάθηκαν στην Ιρλανδία σχετικά πρόσφατα. Οι περισσότεροι απασχολούνται σε εταιρείες πληροφορικής και νέων τεχνολογιών, αλλά υπάρχουν και αρκετοί που ασχολούνται με τον τουριστικό κλάδο.
«Οι Ελληνες που μένουν εδώ είναι εξειδικευμένο προσωπικό και γενικά έχουν καλή φήμη... Τώρα ειδικά, μετά την... κοινή πορεία Ελλάδας και Ιρλανδίας, όταν λέμε ότι είμαστε Ελληνες, οι Ιρλανδοί έρχονται και μας μιλούν, μας δίνουν το χέρι τους, σε παίρνουν αγκαλιά...», μας λέει η Κλαίρη Τυροπώλη. Με σπουδές σε Ελλάδα και Γερμανία, η νεαρή γυναίκα πρωτοπήγε στην Ιρλανδία το 2000, κατά την εποχή του «κέλτικου τίγρη», σε μια χώρα-παράδεισο όπως την περιγράφει. «Εκανα το λάθος το 2007, κι ενώ όλα εδώ ήταν τέλεια, να γυρίσω στην Ελλάδα. Το πράγμα δεν πήγε καλά και την κατάσταση χειροτέρεψε η οικονομική κρίση... Οταν γύρισα στην Ιρλανδία, όλα ήταν αλλιώς...», διηγείται.
Σήμερα βιώνει την ανεργία σε ένα κράτος υπό... ΔΝΤ. «Εδώ το κράτος και οι κοινωνικές του δομές σέβονται τον πολίτη. Με το επίδομα ανεργίας και τα βοηθήματα ενοικίου κ.λπ. διαβιώ αξιοπρεπέστατα... Βέβαια, αυτά θα κοπούν σύντομα, αλλά είμαι αισιόδοξη ότι δουλειές υπάρχουν, έστω και με λιγότερα χρήματα», μας λέει, αποκλείοντας πάντως την επιστροφή της στην Ελλάδα.
Ο 28χρονος Θεόδωρος Νικολακόπουλος ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 2009 σε Αγγλία και Νορβηγία. Αντί να γυρίσει στην Ελλάδα, όπου η κατάσταση φαινόταν δυσχερής, αποφάσισε να έρθει στο Δουβλίνο. Μαζί του, τους τελευταίους τρεις μήνες, έχει «φέρει» και τον μικρότερο αδερφό του, ο οποίος -αν και απόφοιτος πανεπιστημίου στην Ελλάδα και την Αγγλία- δεν κατάφερνε να βρει δουλειά στη χώρα μας. Με δυο γονείς στην ανεργία, η ξενιτιά φάνηκε στα αδέρφια ως μόνη λύση... Σήμερα ο Θεόδωρος εργάζεται ως υπεύθυνος ασφαλείας δικτύων υπολογιστών σε μια μικρή, αλλά γεμάτη προοπτικές εταιρεία, ενώ και ο αδερφός του κατάφερε να βρει δουλειά στον τομέα του.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου