ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ...

    Άγχος για τα μαθήματα,άγχος για τις σπουδές, άγχος για τη δουλειά, άγχος για την επιλογή συντρόφου, άγχος για την εργασιακή απόδοση, άγχος για την πορεία των παιδιών μας, άγχος για τις εκλογές κλπ,κλπ,κλπ. Όχι, βέβαια, δε μειώνεται η αγωνία όλων για την επίτευξη καλύτερων συνθηκών στη ζωή μας, αλλά μάλλον ο υπερκαταναλωτισμός και οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας μας εμποδίζουν να αντικρίσουμε την πραγματική αλήθεια, την οποία πολλοί θεωρούν δεδομένη.
     Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκα για επαγγελματικούς λόγους σε σχολείο ειδικής αγωγής της Λάρισας, όπου διδάσκονται παιδιά με νοητικά προβλήματα, καθώς και εκείνα που πάσχουν από γενετικά σύνδρομα. Είδα τους κόπους των καθηγητών στην προσπάθεια να μεταδώσουν τις στοιχειώδης γνώσεις, τα γεμάτα πείσμα και όρεξη βλέμματα των παιδιών και την αγάπη με δόση απογοήτευσης από τα καμώματα της φύσης των κηδεμόνων. Μέσα σε αυτό το σκηνικό ξεκίνησε μία παράξενη νοερή διαδρομή στα πραγματικά προβλήματα της ζωής και την απληστία για τη σημασία που έχουμε δώσει στη λέξη ΄΄ευτυχία΄΄.

     ΄΄Υγεία πάνω από όλα΄΄ ακούγεται συχνά, αλλά ακόμα και αυτό έχει καταντήσει ρουτίνα. Πώς γίνεται όλα να προσπερνώνται όταν κάποιος για διάφορους λόγους καταλήγει στο νοσοκομείο; Για λίγες ημέρες(το σύνηθες)ξεχνούμε τα πάντα και μετά την ανάρρωση επιστρέφουμε στην πραγματικότητα  που είτε μας επέβαλλαν είτε αδιαμαρτύρητα την αποδεχτήκαμε.
    Εκτός όμως από τη σωματική υγεία πρέπει να αναφερθούμε και στην ψυχική υγεία.  Η όλη κρίση , μαζί με τα δεινά που επέφερε , άλλαξε και τον ψυχολογικό μας  ισοσκελισμό.  Δείτε γύρω σας....  λείπει το χαμόγελο, λείπει ο έρωτας, λείπει η εμπιστοσύνη και η αγνότητα. Η ομορφιά που θα έπρεπε να γεμίζει τη νεανική ηλικία με συνοδοιπόρο τα όνειρα, είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Μία αβεβαιότητα και ανασφάλεια διαχέεται στην ατμόσφαιρα, οδηγώντας πολλούς σε ανώριμες αποφάσεις. Μήπως είναι τυχαία η ραγδαία αύξηση των αυτοκτονιών και της χρήσης ναρκωτικών;
   Σίγουρα, δε ζούμε σε άλλο κόσμο και τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι γνωστά και μη παραβλέψιμα, αλλά ας μη λησμονούμε την ίδια μας την ύπαρξη. Η ζωή έχει τόσες πολλές χαρές και διαφορετική ουσία από εκείνη που προβάλλει ο ψευτομοντερνισμός της εποχής μας. Ειδικότερα για τους νέους μπορούν πολλά να ειπωθούν και ας παρουσιάζεται ως άλλο κήρυγμα... αυτή τη φορά από συνομήλικο αγωνιστή...
  Ας μείνουμε μακριά από την τηλεόραση και τα χαμηλού επιπέδου είδωλά της. Αναλώσιμα πρόσωπα μέσα στο δήθεν κόσμο της αναγνωρισιμότητας, πρέπει να προκαλούν αηδία και όχι να επικροτούνται από εκείνους που αγωνίζονται με όπλο τις γνώσεις και την οικογενειακή στήριξη.
   Βγείτε έξω από τα σπίτια σας, γνωρίστε ανθρώπους, ερωτευθείτε και ζήστε στιγμές με φίλους σας, τώρα που όλα είναι συγχωρετέα στις απαιτήσεις της ζωής και στις αναζητήσεις φιλοδοξιών.
Γκρεμίστε τα ψεύτικα οικοδομήματα του διαδικτύου και τις αλλόκοτες γνωριμίες του facebook. Δεν είναι ο υπολογιστής η σκέψη,ο εαυτός και τα πιστεύω για την εύρεση υγειών συναναστροφών.... Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τα αυθόρμητα σκιρτίματα και τη μαγεία της δια ζώσης γνωριμίας.
  Οι εποχές που όλοι περνούσαν τις ελεύθερες ώρες τους με συγγενείς και φίλους μοιάζουν μακρινές, αλλά τόσο σοβαρές. Ίσως η σύγχρονη πραγματικότητα μας μετατρέπει σε άβουλες οντότητες που προβληματίζονται μόνο για το χρήμα και την ιδιοτέλεια. Δείτε το ακόλουθο βίντεο ως μία ανάσα από τη φορτική πίεση πολλών ανυπέρβλητων εμποδίων, αλλά θυμηθείτε.... Τίποτα δεν πρέπει να μας εξατμίζει την αισιοδοξία!