Μετεκλογικά γιουχαϊσματα (1900): χτυπούσαν τενεκέδες έξω από τα σπίτια ηττημένων στις εκλογές

Πάνε οι τενεκέδες που εκτυπούσαν οι νικηταί τη Δευτέρα το πρωί έξω από το σπίτι του ηττημένου. Πάνε και τα βιολιά και τα σαντούρια, τα περιφερόμενα θορυβωδώς με τα αμάξια (ιππήλατα) ανά τα κέντρα, τα απόκεντρα και τα κλειστά παράθυρα μερικών κατ’ επάγγελμα αποτυγχάνοντων” Το παρελθόν πάντα είχε άλλη χάρη.
Το 1938 ο Δημήτριος Λαμπίκης στο έργο του “τα 100 χρόνια του Δήμου Αθηναίων” αναπολούσε τις παλιές καλές στιγμές της Αθηναϊκής κοινωνίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Τότε που, κατά τον Λαμπίκη πάντα, “αι παλαιαί εκλογαί ήσαν ρωμαντικήν ποίησιν του Παράσχου, ενώ οι σημερινοί (δηλ. του 1938) είναι συνδυασμοί του Αϊνστάιν.
Προφήται αισιοδοξίας ει τα πολιτικά σαλόνια, επί κεφαλής θορυβωδών διαδηλώσεων, γενναιόδωροι εις κεράσματα στα καφενεία και τις ταβέρνες. Κροίσσοι υποσχέσεων εις τας αγορεύσεις των…πρωτεργάτες του προεκλογικού Δράματος, όλοι εχάθησαν τώρα. Που είναι οι Καλλιφρονάδες; Που οι Αττικάρχαι; Ποιος θα διασκεδάσει τώρα τα πλήθη; Που είναι οι μισθοφόροι παλληκαράδες που ετρομοκρατούσαν τα φιλήσυχα πλήθη; Που είναι η έφιππος χωροφυλακή η επελαύνουσα κατά των διαδηλωτών;
Πάνε οι τενεκέδες που εκτυπούσαν οι νικηταί τη Δευτέρα το πρωί έξω από το σπίτι του ηττημένου. Πάνε και τα βιολιά και τα σαντούρια, τα περιφερόμενα θορυβωδώς με τα αμάξια (ιππήλατα) ανά τα κέντρα τα απόκεντρα και τα κλειστά παράθυρα μερικών κατ’ επάγγελμα αποτυγχάνοντων”, ενώ η μαρίδα τραγουδούσε: Σήκω καημένε βασιλιά να πιης καφέ με γάλα να ιδης και τον αντίπαλον στον γάιδαρον καβάλα Τέτοια δε θα έχουμε στην εποχή μας, σκεφτόμουνα καθώς πήγαινα να ψηφίσω την ηλιόλουστη Κυριακή το πρωί “προοδεύσαμε- προοδεύσαμε και εκπολιτιστήκαμε, η ηγεσία πλέον δε μας θεωρεί ηλίθιους”.
Και καθώς περπάταγα στην οδό Μεσογείου, του Δήμου Αμαρουσίου, ξαφνικά βλέπω μπροστά μια καταπράσινη πλατεία, ολάνθιστη και με ολόφρεσκο στρωμένο χλοοτάπητα. Το παράξενο είναι ότι αυτή η πλατεία, καταμεσής του δρόμου, δεν υπήρχε πριν δέκα ημέρες.
Στήθηκε και και ανθοστολίστηκε, λόγω εκλογών μέσα σε 10 ημέρες (οι Δημοτικού Υπάλληλοι δούλευαν μέχρι το Σαββάτο το βράδυ, για να την δουν οι ψηφοφόροι, καθώς θα πηγαίνουν να ψηφίσουν). “Πραγματικά προοδεύσαμε” σκέφτηκα, “τώρα, πλέον, δε μας θεωρούν απλώς ηλίθιους. Μας θεωρούν πολύ, μα πάρα πολύ, ηλίθιους”.

πηγή