Το «βασάνισα» εδώ και 2 μήνες περίπου ... Κατά την διάρκεια της εβδομάδας αυτής σχεδόν το συνειδητοποίησα ... Σήμερα το έχω αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα. Δεν ξέρω ίσως να φταίει που είμαι κακόκεφος, ευαίσθητος, υπερβολικός ή πραγματικά να μου λείπουν πράγματα και δεν αφήνω τον χρόνο να μου τα καταδείξει. Το Oichalia blogspot Com σαν blog, ήταν η καθημερινότητά, η συνήθεια, το αποκούμπι και το καταφύγιο μου. Ήταν ίσως το καλύτερο «δευτερεύων» πράγμα στην ζωή μου. Το πρώτο παράθυρο που άνοιγα κάθε μέρα, κάθε πρωί, δεν ήταν ούτε του δωματίου, ούτε του γραφείου μου ... Ήταν του Oichalia ...
Αν και ένα από τα προτερήματα μου είναι η ευχέρεια λόγου και γραφής, τώρα δεν μου βγαίνει τίποτα από το σφίξιμο ... Θα είμαι λιτός και περιεκτικός για να μην κουράσω κανέναν που θα μπει στον κόπο να διαβάσει αυτό το κείμενο.
Μια φορά κι έναν καιρό, 3 φίλοι,ο Ghost, o Strawberry και ο Alladin θέλησαν να βγουν από την πλήξη του χειμώνα-έτσι απλά. Κουβέντα στην κουβέντα άρχισε να βγαίνει μια ταύτιση και μια «χημεία», όσον αφορά γενικότερα τα θέματα και κυρίως την παρουσία και διάθεση για δημιουργία προβάλοντας σχεδόν τα πάντα. Eνώνοντας τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα blog για να καταθέτουμε την φαιά ουσία μας. Έτσι γεννήθηκε το Oichalia.blogspot.com.
Στην συνέχεια οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες, τόσο οι δικές μας όσο και των επισκεπτών-αναγνωστών μας, συνεχώς αυξάνονταν ... είπαμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω ... Ήρθε τότε το πλήρωμα του χρόνου, να κάνουμε ένα μικρό «άλμα». Με κοινό μεράκι και θέληση, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μία ομάδα με φίλους που θα μπορούσε με περισσότερη άνεση να «στεγάσει», αρκετά απ' αυτά που σκεπτόμασταν και φανταζόμασταν.
Τελικά τα καταφέραμε καλύτερα κι απ' ότι περιμέναμε και στήθηκε ένα αξιοπρεπέστατο blog που με την καθημερινή και επιμελέστατη στάση όλων των παιδιών ξεπέρασε κάθε προσδοκία και εισήγαγε θέματα κοινού προβληματισμού και σκέψης στους αναγνώστες.
Αυτό ήταν το μικρό story της «γέννεσις» του Oichalia.
Περάσαμε πολλά .. Τα περισσότερα ευχάριστα. Διασκεδάσαμε, χαρήκαμε, απογοητευτήκαμε, αναθεματίσαμε, διαφωνήσαμε, αλλά ποτέ δεν υπήρξε καμία σοβαρή ρήξη μεταξύ μας. Το μόνο ίσως που μας «χώριζε» κατά την άποψη μου, ήταν ένα εννοιολογικό και μόνο ζήτημα. Οι έννοιες του ΕΓΩ και του ΕΜΕΙΣ. Αλλά κι αυτό δικαιολογείται, γιατί κάποια πράγματα μπορεί να φαίνονται κοινά, αλλά η «υποκειμενική» προσέγγιση είναι υψίστης σημασίας. Είμασταν πάντα από μακρυά κι αγαπημένοι(το «μακριά» λόγω της αποστάσης και μόνο ), κι έτσι θα παραμείνουμε και στην συνέχεια, έστω κι αν Oichalia από τώρα και στο εξής θα μείνει χωρίς αναπνοή.
Θέλω λοιπόν κλείνοντας, ιδιαίτερα να ευχαριστήσω όλους τους Bloggers ανώνυμους και επώνυμους για τα όμορφα γραπτά που μας παρείχαν. Επίσης να δηλώσω πολύ χαρούμενος που γνώρισα, επικοινώνησα και «συνεργάστηκα» έστω και για μικρό χρονικό διάστημα με όλα τα παιδιά του Oichalia.Blogspot.Com και να ευχηθώ σε όλους σας υγεία πρώτα απ' όλα και πάντα επιτυχίες σε ότι και να κάνετε.
Ο κύκλος του Oichalia Blog έκλεισε . Δεν υπάρχει κανένας απολύτος λόγος να αρχίσετε να ψάχνεστε. Είστε όλοι άψογοι!!! Η απόφαση έχει να κάνει με μένα και μόνο με μένα. . Έχω χάσει πράγματα και θέλω να κάνω μια προσπάθεια να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται ... Έχει ο καιρός γυρίσματα και ποιος ξέρει, μπορεί οι δρόμοι μας να ξανασμίξουν ...
Καλή αντάμωση λοιπόν ...
