Κάθε περίοδο οικονομικής ευμάρειας τη διαδέχεται η ύφεση….Είναι κύκλοι της οικονομικής δραστηριότητας απόλυτα φυσιολογικές….Η οικονομική κρίση όμως όπως τη βιώνουμε στις μέρες μας και όπως τη βίωσαν οι πρόγονοι μας το 1907 και το 1929 αντίστοιχα είναι καταστάσεις αφύσικες…..
Προέρχονται ακριβώς από τους ίδιους ανθρώπους που παρέχουν την οικονομική ευμάρεια στα χρόνια πρίν από το ξέσπασμα της κρίσης…Ο μηχανισμός είναι απλός….Ας φανταστούμε μια τεράστια δεξαμενή που οδηγεί σε μια βρύση…Και κρατάει κάποιος το πόμολο της βρύσης….Το ανοίγει και ξεδιψάει τους διψασμένους….Μερικές φορές κάνει τα ποτήρια να ξεχειλίζουν….Όταν λοιπόν αυτός ο κάποιος θα κλείσει τη βρύση τους καταδικάζει όλους σε δίψα…Και αν έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του κι ένα στόχο δε θα ξανανοίξει τη βρύση μέχρι να επιτύχει το σκοπό του…
Η οικονομική ευμάρεια είναι η προετοιμασία ενός πιο γενικευμένου σχεδίου.. Αφ΄ ενός με το χρέος υποδουλώνεις κάποιον, είναι γνωστό….Το βασικώτερο όμως που πετυχαίνεις είναι να του δώσεις όσα χρειάζεται και να τον καταστήσεις ανίκανο να αντιδράσει γιατί έχει πολλά να χάσει…Και είναι βασικό…Τα ανέχεται όλα ελπίζοντας να μπορεί ξανά να ζεί όπως πρίν και ακριβώς επειδή έχει πολλά να χάσει θα κάνει ότι ακριβώς του πείς….
Η εποχή των ισχνών αγελάδων είναι βίωμα και καθημερινότητα…Το θέμα είναι ότι όσο κι αν ελπίζουμε να διορθωθούν τα πράγματα παρά τις διαβόητες διακυρήξεις ότι όλα πάνε καλά τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί αν δε περάσει το τελικό σχέδιο αυτών των ανθρώπων που είναι η Παγκόσμια Διακυβέρνηση….
Για όσους όμως πιστεύουν ότι η επιβολή της θα τους εξασφαλίσει τα κεκτημένα είναι γελασμένοι και θα μείνουν μόνο με την ελπίδα που τους καλλιεργούν…
πηγή
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου