Τι θα γίνει όταν η οργή νικήσει την απογοήτευση;

Αν ο υπουργός οικονομικών ανακοίνωνε όσα είπε χθες πριν από δύο ή τρία χρόνια, σήμερα το κέντρο θα ήταν κλειστό όχι μόνο από μέλη του ΠΑΜΕ αλλά από χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους.

Θα διαμαρτύρονταν για τη συρρίκνωση του εισοδήματος τους, την περικοπή των μισθών στις ΔΕΚΟ, την αύξηση του ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής που "τινάζει στον αέρα" τους οικογενιακούς προυπολογισμούς και την αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης που θα κοστίσει σχεδόν 1.000 ευρώ το χρόνο σε κάθε νοικοκυριό.

Κι όμως. Αυτά και πολλά ακόμα ανακοίνωσε χθες ο κ. Παπακων/νου και σήμερα το Σύνταγμα δεν είναι γεμάτο διαδηλωτές. Η χώρα είναι γεμάτη απογοητευμένους ανθρώπους. Στους δρόμους,στα γραφεία ή στα τηλέφωνα τους βλέπεις και τους ακούς όλους σκυθρωπούς και λιγομίλητους.
Κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να γίνει κάτι πολύ διαφορετικό. Ακόμα και τα συνθήματα κομμάτων της αριστεράς αντί να γεννούν ελπίδα φαίνονται περισσότερο ουτοπικά από ποτέ.

Το χειρότερο και το πιό επικίνδυνο είναι ότι ....μέσα σ' όλο αυτό τον ορυμαγδό δεν υπάρχει καμιά πρόνοια για εκείνους που δεν θα χρειαστεί να κόψουν γιατί απλά δε θα έχουν τίποτα! Γι' αυτούς που δεν θα πάρουν λιγότερα. Για αυτούς που δε θα πάρουν τίποτα. Για τους πολλούς που πια δε ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αλλά δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη.

Κάποτε αυτές οι αράδες αυτές θα παρέπεμπαν σε φθηνό λαικισμό. Σήμερα υπάρχουν πολλοί που πραγματικά αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμα και το φαγητό. Ευτυχώς ζούμε σε μια χώρα που οι οικογενειακές δομές παραμένουν ισχυρές. Είναι η κύρια αιτία που κάνει την κατάσταση να μην έχει ξεφύγει...
'Ομως δεν μπορεί το κράτος μέσα σε όλη αυτή τη λαίλαπα να μην αναπτύσει μια στοιχειώδη μέριμνα για το πιο αδύναμο κομμάτι της κοινωνίας όταν λαμβάνει τόσο σκληρά μέτρα.

Και αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να μετατρέψει την αγανάκτηση σε οργή. 'Εστω κι αν δεν υπάρχει τίποτα να διεκδικήσεις. Και ειδικά αν δεν έχεις σε κάτι να ελπίσεις. Κι αν αντιλαμβάνεσαι ότι μπορεί να έρχεται και η δική σου σειρά. Ή η σειρά των παιδιών σου.
Είναι κάτι που η κυβέρνηση πρέπει να διορθώσει όσο πιό γρήγορα μπορεί. Είναι το φυτίλι στη βόμβα. Ας το κόψει άμεσα.
Ας βρει τους τρόπους να ανακουφίσει αυτούς που το χρειάζονται. Γιατί αν γίνουν πολλοί - και πληθαίνουν κάθε μέρα - και βγουν στους δρόμους θα πάρουν και εμάς μαζί τους. Γιατί θα έχουμε ηθική υποχρέση να είμαστε δίπλα τους. Και τότε η κατάσταση δε θα ...μαζεύεται.

Nikos Blog