Και μετά το Deja Vu, τί;

Της Τζένης Κ.

Το έχουμε εμπεδώσει. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στον τομέα της Υγείας παρέλαβε καμένη γη. Δηλαδή όχι μόνο καμένη. Χει(ροσι)μαζόμενη. Ραδιενεργή. Ολόνεκρη.

Όταν είδαν στις αρχές της χρονιάς το φως της δημοσιότητας τα πρώτα στοιχεία από τις Εκθέσεις των Επιθεωρητών Υγείας, έφριξε το πανελλήνιο. Παράτυπες μεθοδεύσεις στις προμήθειες υλικών με φωτογραφικούς διαγωνισμούς και απευθείας αναθέσεις, πάρτι ευνοουμένων εταιριών, οικογενειακές επιχειρήσεις γιατρών και παραμάγαζα μες στους διαδρόμους των νοσοκομείων, χρηματισμοί πάσης φύσεως, μίζες, υπερτιμολογήσεις, σκάνδαλο De Puy, σκάνδαλο De κάτι άλλο, πληρωμές από τα ασφαλιστικά ταμεία για εξετάσεις που δεν έγιναν, βιβλιάρια ασθενών φύλλο και φτερό που πραγματοποιούσαν χαμηλές πτήσεις σε φαρμακεία και ιατρικά γραφεία εξυπηρετώντας εμπορικές σκοπιμότητες, μεταπωλήσεις κι άλλες απάτες, παρακρατήσεις συντάξεων ασθενών σε μονάδες ψυχικής υγείας, ελλιπής στελέχωση, κακές σχέσεις μεταξύ προσωπικού και ασθενών κλπ κλπ κλπ Τα διαβάσαμε, τα ξαναδιαβάσαμε, τα επαναλάβαμε, τα φεσκάραμε, τα αφομοιώσαμε, τα εξεταστήκαμε, τα περάσαμε με άριστα. Ταυτόχρονα, νιώθαμε την πονεμένη ηδονή του ασθενούς που το τραύμα του καθαρίζεται… κάθε φορά που έσκαγαν οι πηχυαίοι τίτλοι της κάθαρσης. «Ράμπο στα νοσοκομεία», «Έλεγχος των δαπανών», «Μαχαίρι στο κόκαλο»…


Πράγματι, εδώ και πάρα πολύ καιρό το μαχαίρι μπαίνει στο κόκαλο. Πέρασε και το κόκαλο. Έκανε το τραύμα διαμπερές. Πάνω που ο χρόνος άρχισε να κάνει τα ερωτήματα επιτακτικότερα, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας άλλαξε και το ξανάπιασε το πράγμα απ’ την αρχή. Η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. Déjà vu…Ξανά μανά συσκέψεις με την παρουσία των δημοσιογράφων των μεγάλων συστημικών εφημερίδων, ξανά μανά πηχυαίοι τίτλοι. Μπάχαλο τα νοσοκομεία. Δυο φορές ασθενείς οι ασθενείς… Στο «καρφί» οι επίορκοι γιατροί…

Το κατάντι μελοποιείται με τυμπανοκρουσίες. Ο κυλιόμενος διάδρομος της επικοινωνιακής διαχείρισης πήρε φωτιά απ’ την τρεχάλα αλλά το ΕΣΥ βρίσκεται διαρκώς στο ίδιο σημείο. Την ίδια ώρα η τρόικα απαιτεί να τυλιχτούν πολύ σφιχτά οι επίδεσμοι γύρω απ’ το σαρκίο της δημόσιας περίθαλψης. Ακόμα πιο σφιχτά. Σε στραγγαλιστικό βαθμό. Έτσι, το «δια ταύτα» κατόπιν των εκάστοτε απελπιστικών σαλπισμάτων είναι πως πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες. Ακόμα και οι δαπάνες που αφορούν στις παροχές. Ακόμα και οι δαπάνες για τις ιατρικές εφημερίες.

Και στον τομέα της Υγείας λοιπόν, το χαπάκι της συνυπευθυνότητας ενδείκνυται δια πάσαν νόσο. Για να τιμωρηθούν οι διεφθαρμένοι του χώρου της Υγείας, θα τιμωρηθούν και οι ασθενείς. Μόνο που στην περίπτωση αυτή είναι θέμα ζωής και θανάτου…



πηγή