Nτρέπομαι που είμαι Έλληνας....

Ντρέπομαι ναι

Eίμαι 26 χρονών , πρόσφατα πτυχιούχος μηχανικός ατοκινήτων .
Έχω κάνει πολλές δουλειές που δε ντράπηκα να κάνω -άλλωστε κατά βάθος ήταν σχετικές με τις σπουδές μου...πολύ βάθος- υπήρξα υπάλληλος security, delivery πίτσας, courier και μέχρι χτες υπάλληλος σε βενζινάδικο.....γέμιζα βενζίνη αμάξια....άδικο ;;;
Όχι.
Μέχρι χτες , γιατί ο κυρ Κώστας μου πε
"δε βγαίνω Γιαννάκη μου...κατάλαβέ με"
Βέβαια ο κυρ Κώστας δεν έβγαινε και πριν...κι έτσι με πλήρωνε 420 ευρώ μαύρα....
κι έτσι δε με προσέλαβε ουσιαστικά ποτέ...
δε μου κόλησε ούτε ένα ένσημο..κι έτσι δε μπορώ να επιδοτηθώ ως άνεργος από τον ΟΑΕΔ....αλλά δεν τον κατηγορώ...γιατί κι ο κυρ Σταύρος ,ο προηγούμενος εργοδότης μου ,δεν έβγαινε...κι έτσι ούτε κι εκείνος μου είχε κολήσει κανένα ένσημο....ούτε η κυρά Δέσποινα , η προπροηγούμενη...ούτε ο κυρ Αντώνης...ο προπροπροηγούμενος....
...κι έτσι ..στα 26 μου δεν έχω κανένα ένσημο...γιατί κανείς δεν έβγαινε....
Έβγαινε όμως ο πατέρας μου...(όχι από το σπίτι ,σπάνια) και πάντα τσόνταρε στο τέλος του μισθού...αρχές του μήνα...μπας και βγω εγώ από το σπίτι, φοβούμενος ότι δε θα τη γλίτωνα την κατάθλιψη....
Τώρα βέβαια που ο πατέρας μου ,που είναι δημόσιος υπάλληλος παίρνει λιγότερα από 1000 ευρώ μετά από τις περικοπές....δε βγαίνει κι αυτός....
Έβγαινε κι η Ελενίτσα...η κοπέλα μου..και πολύ το γούσταρε η Ελενίτσα να βγαίνει μαζί μου...
-κι η μάνα της επίσης - καθώς πίστευε ότι ο δημόσιος υπάλληλος μπαμπάς μου , κάπου θα με βόλευε κι εμένα μόλις έπαιρνα το πτυχίο κι έτσι θα συνεχίζαμε να βγαίνουμε ,εγώ κι η Ελενίτσα....
Μα πάνω από όλα...μέχρι χτες..έβγαινε κι ο μήνας...όχι όλος..αλλά έβγαινε..
Με τα 1000 παρά κάτι του πατέρα μου και τα 400 και κάτι τα δικά μου....με το προικόν σπίτι της μάνας μου που μένουμε όλοι και τα 20 ευρώ κάθε Παρασκευή και Σάββατο που έφερνε η αδερφή μου (φοιτήρια φιλοσοφικής) από το internet cafe .....
Από αύριο.....ο μήνας δε θα μπαίνει...
Γιατί ;
Γιατί ζούμε στην Ελλάδα....
Στη χώρα που δεν έμαθε να αγαπάει τα παιδιά της...
Στη χώρα που δε βγαίνει.

Με εκτίμηση
Ένας Γιάννης


Πηγή