Το “φαινόμενο Τράγκας”

Είναι πλέον επιβεβαιωμένο ότι η χώρα αυτή έγινε περίγελος των ξένων και έπιασε πάτο, επειδή, εκτός των άλλων, ζουν και επιχειρούν “δημοσιογράφοι” όπως ο αξιότιμος κύριος Τράγκας .

Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο αποφάσισε να επιβάλει πρόστιμο 60.000 ευρώ στον κ. Τράγκα διότι στις 8 Ιουνίου... είχε αποκαλέσει τον πρώην πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη “κλέφτη”. Είναι η πρώτη φορά που επιβάλλεται ένα πρόστιμο σε δημοσιογράφο για χαρακτηρισμούς κατά πολιτικών.

Στη συγκεκριμένη ανάρτηση δε θα ασχοληθούμε με το αν κάποιοι πολιτικοί τα παίρνουν, ούτε βεβαίως πιστεύουμε ότι ο Σημίτης είναι κλέφτης. Μπορεί να έκανε άλλα (και πολλά) κακά επί πρωθυπουργίας του, αλλά κλέφτης δεν είναι.

Θα ασχοληθούμε όμως με... το φαινόμενο που καταδυναστεύει τα τελευταία χρόνια την ελληνική δημοσιογραφία ή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους την παραδημοσιογραφία της φανφάρας, των “πιέσεων” (για να το πούμε κομψά), της δημοσιογραφίας των κολλητών και φίλων που ενίοτε λειτουργούν και ως χαμαιλέοντες, είναι δηλαδή πράσινοι, γαλάζιοι και λοιπά.

Ο κ. Τράγκας έχει χρησιμοποιήσει βαρύτατους χαρακτηρισμούς κι άλλες φορές για τον κ. Σημίτη – “σαύρα, αρχηγό της Καμόρα” κι άλλα πολλά. Και δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να πει πολλά περισσότερα για όποιον δεν του κάνει τα χατίρια. Απόδειξη, τα όσα λέει για τη σημερινή κυβέρνηση, όχι διότι διαφωνεί πολιτικά αλλά γιατί πρέπει να κάνει τα χατίρια του εκδότη του. Του γνωστού με τα εικονικά τιμολόγια, μια υπόθεση που “σέρνεται” επί χρόνια ενώ αν ήταν κανένας ιδιώτης που δεν πλήρφωνε κλήση για παρκάρισμα θα του είχαν πάρει και το σπίτι.

Ο κ. Τράγκας, επίσης, τις τελευταίες ημέρες βγαίνει σε διάφορα κανάλια και με το γνωστό ψευτομάγκικο και συνάμα κλαμένο ύφος δηλώνει ότι θα παρατήσει τη δημοσιογραφία διότι λέει ότι δεν τον εκφράζει.

Κοίτα ποιος μιλάει. Ο κ. Τράγκας ο οποίος επί χρόνια έκανε περιουσίες με την κρατική διαφήμιση. Χρησιμοποίησε τη Νέα Δημοκρατία και τις άκρες που είχε στο Ρουσοπουλικό σύστημα και άρμεγε την αγελάδα της κρατικής διαφήμισης με όπλο μια ανύπαρκτη εφημερίδα. Η Χώρα η οποία αντιπροσώπευε το 0,3% της κυκλοφορίας έπαιρνε το 6% της κρατικής διαφήμισης και φιγουράριζε πρώτη. Ομοίως και άλλες εφημερίδες φυσικά γνωστές και μην εξαιρετέες.

Με ανύπαρκτες δημοσιογραφικές δουλειές, με ανύπαρκτους συντάκτες τους οποίους όποτε θυμόταν πλήρωναν, ο κ. Τράγκας και άλλοι έγιναν επιχειρηματίας. Και μόλις ο Καραμανλής έκοψε την κρατική διαφήμιση δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τον αδειάσουν.

Φυσικά, η κόντρα του με τον Σημίτη δεν είναι ιδεολογική. Σίγουρα θα κρύβει οικονομικό θέμα και βεβαίως η στοχοποίηση κατά καιρούς πολιτικών προσώπων έχει τον πολιτικό της λόγο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο κ. Τράγκας άνοιξε πόλεμο μέσω του Σκάι κατά του Μητσοτάκη (εδώ του βγάζουμε το καπέλο, καλά έκανε), διότι τότε το αφεντικό του ο Αλαφούζος είχε ανοικτές δικαστικές εκκρεμότητες και έπρεπε να ρίξει την κυβέρνηση.

Τώρα λοιπόν, από τη συχνότητα του Αλτερ, και με άξιο συμπαραστάτη το “καλό παιδί” της δημοσιογραφίας, άνοιξε νέους πολέμους για το καλό του εκδότη- ιδιοκτήτη, ο οποίος με την σειρά του εφεύρε τον “αυριανισμό”. Βγαίνουν και λένε ότι τους πολεμούν “μεσαία συγκροτήματα, άλλοι εκδότες και μιντιάρχες που θέλουν να πάρουν την πίτα της διαφήμισης από το Αλτερ. Μιλούν γιαανεξάρτητη δημοσιογραφία, για ελεύθερες φωνές και άλλα τέτοια αστεία.

Για την ταμπακιέρα, όμως, κουβέντα. Υπάρχουν ή όχι εικονικά τιμολόγια; Πήγε η σημερινή κυβέρνηση να τους βάλει στην περαίωση από το παράθυρο, ή όχι; Τους “ξεσκόνιζαν” τους διάφορους υπουργούς μέχρι να μπουν στη ρύθμιση κι όταν δεν μπήκαν άρχισε ο πόλεμος;

Βάζουν μπροστά τους εργαζόμενους που θα μείνουν άνεργοι, ή τη δημοσιογραφία που θα χάσει μια … ανεξάρτητη φωνή.

Με πόσα χρήματα μετριέται η ανεξαρτησία κύριοι; Μήπως με 50 εκατ. σε εικονικά και πλαστά τιμολόγια;

Εν πάση περιπτώσει, δημοσιογράφοι στο επίπεδο αυτό έφεραν τη δημοσιογραφία σ’ αυτό το χάλι όπου όλος ο κόσμος ξέρει μόνο μια λέξη. Τον Τράγκα βλέπει κάθε μέρα να ωρύεται, όλοι ίδιοι είναι σου λέει – αυτό για όσους χειροκροτούν καθημερινά που βλέπουν τον κ. Τράγκα να “κτυπάει” την κυβέρνηση.

Το μεγάλο στοίχημα είναι αν οι πολιτικοί έχουν το σθένος να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με την παραδημοσιογραφία και τα μεγάλα συμφέροντα στον τύπο. Αν το καταφέρουν θα έχουν προσφέρει ύψιστες υπηρεσίες στην κοινωνία και θα απαλλάξουν τον κόσμο από τους… Κορλεόνε των Media, όποιοι κι αν είναι αυτοί.


Πηγή