Ήταν μαζί μας

Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΑΓΓΑΡΑ


Ο ήλιος έδυσε. Σκοτάδι έχει καλύψει τα πάντα. Διασχίζοντας κανείς την ε.ο. Τρικάλων – Λάρισας στο 49 χλμ. θα αντικρίσει μια ανατριχιαστική λεπτομέρεια. Λίγο φως λαμπιρίζει το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Οι ξένοι οδηγοί δεν δίνουν σημασία. Οι ντόπιοι όμως γνωρίζουν ότι το 49ο χλμ. αποτελεί τόπο θυσίας 7 ανθρώπων.
Από την ημέρα του τραγικού δυστυχήματος η ίδια εικόνα. Το φως αρκετών κεριών λαμπιρίζει ένθεν κι ένθεν της ε.ο. Φωτίζει για να υπενθυμίζει τον πόνο των οικογενειών που σπεύδουν για να αντικαταστήσουν τα σβηστά κεριά.
Άραγε αυτή την εικόνα την αντίκρισαν οι νομαρχιακοί σύμβουλοι των Τρικάλων; Αντίκρισαν τα διαμελισμένα κορμιά που κείτονταν νεκρά στην άσφαλτο την 27η Σεπτεμβρίου; Όχι φυσικά. Αν παρατηρούσαν αυτές τις εικόνες, ίσως κατά την προχθεσινή συνεδρίαση θα αναζητούσαν τρόπους, ώστε να ασκήσουν κοινές πιέσεις για να ολοκληρωθεί αυτός ο αιματοβαμμένος δρόμος.
Πραγματικά, όταν οι δημοσιογράφοι άκουγαν τις λογομαχίες για την απόδοση ευθυνών για τη μη ολοκλήρωση των έργων στις σκέψεις τους ερχόταν σκηνές του μαρτυρικού απογεύματος.
Οι ψυχές των αδικοχαμένων φτερούγιζαν ανάμεσά μας προχθές, δεν ζητούσαν ευθύνες, αλλά επιτάχυνση για ολοκλήρωση του έργου, ώστε το δικό τους αίμα να είναι το τελευταίο που χύθηκε εκεί.

πηγή