Οπως περιγράφει στο editorial του περιοδικού Nitro που κυκλοφορεί, την ώρα που η σειρά "Το Νησί" σαρώνει στους πίνακες της AGB,ο ίδιος δεν βρίσκει κανένα λόγο να το παρακολουθήσει!
"Να κρίνεται η κοινωνική σου ευαισθησία από το αν βλέπεις ή όχι το Νησί. Έλεος! Γιατί να δω το Νησί; Είδα λιγάκι και κατάλαβα ότι είναι πολύ καλά γυρισμένο για τηλεόραση, ότι θυμίζει έντονα κινηματογράφο, στηρίζεται σε ένα υπέροχο βιβλίο, στο Νησί της Βικτόρια Χίσλοπ, και, από το λίγο που είδα, οι ηθοποιοί παίζουν πάρα πολύ καλά. Γιατί όμως να το δω; Για να καλυτερέψω την ποιότητά μου σαν άνθρωπος, κάτι σαν πανεπιστημιακό σεμινάριο ή σαν αποστολή στη Ρουάντα με την Αντζελίνα; Εκεί πάω πάντως. Εύκολα."
Και για να μην παρεξηγηθεί όπως λέει, προσθέτει:
"Να εξηγήσω την άρνηση, για να μην παρεξηγηθώ. Πρώτον, ποτέ δε θα καθόμουν σπίτι κάθε Δευτέρα στις 22.00 για να δω το οτιδήποτε. Για να δεις ένα σίριαλ, πρέπει να το παρακολουθείς ολόκληρο. Σαν άνθρωπος, έχω κι άλλες δουλειές να κάνω από το να παρακολουθώ σίριαλ, είτε είναι το Νησί είτε το 24 και το Damages, που μου αρέσουν πιο πολύ από το Νησί.
Δεύτερον, έστω κι αν τη θεωρώ καλλιτεχνικά άρτια, δεν είμαι της αργής Αγγελοπούλειας λογικής στην τηλεόραση. Άλλο το σινεμά, άλλο η τηλεόραση. Τρίτον, είμαι σε μια εποχή που αισθάνομαι τα αγγούρια κάθε μέρα επί ώρες να πέφτουν σαν το χαλάζι γύρω μου. Δε θα έμπαινα σε νταουνιά νυχτιάτικα, και ειδικά δευτεριάτικα. Είναι και η κακή μέρα της εβδομάδας. Προτιμώ να βλέπω τους Αρβύλες και τον Θέμο και να ακούω καμιά μαλακία να ξαλεγράρω.
Γιατί ακούω διάφορους γύρω μου να έχουν ανακαλύψει την ευαισθησία μέσα από το Νησί. Ευαισθησία μέσα από σίριαλ. ΟΚ. Και μια μέρα πριν οι ίδιοι να βλέπουν το Just the two of us. Που, παρόλο που συμπαθώ και εκτιμώ τον Καπουτζίδη, νόμιζα πως είχα πάρει LSD όταν το έβλεπα. Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω πώς είναι το LSD, αλλά από τον κινηματογράφο έχω δει ότι βλέπεις δράκους, χρώματα και περίεργους ανθρώπους και ακούς αλλόκοτες φωνές. Οk, τηλεόραση είναι, αλλά είναι ανάγκη όταν τραγουδάς να ντύνεσαι σαν ακροβάτης ή θηριοδαμαστής του Τσίρκο Μεντράνο;
Ή πρέπει να γελάσω γιατί αλλάζει περούκες ο Καπουτζίδης; Και ο Ζαχαράτος άλλαζε. Και η Μπέττυ Μαγγίρα άλλαζε. Δε θέλω να γίνω πικρός, γιατί μισώ την πίκρα και την κακία των ανθρώπων που γράφουν για την τηλεόραση, αλλά βαριόμουν. Ναι, ΟΚ, δεν ψήνομαι να το δω για τον καλό σκοπό. Αν είναι έτσι, συμμετέχω σε έναν έρανο, ευχαρίστως. Αλλά το να διαβάζω και καλά λόγια από γνωστές κακίστρες, έλεος. Οk, τηλεόραση είναι, μια μαλ....κάνουν όλοι. Αλλά ως εκεί."
πηγή
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου