Σηµαία από νάιλον

Της Έλενας Ακρίτα


Σηµαία από νάιλον Υψώνουµε σηµαία πλαστική Ο κόσµος δεν έχει τίποτα να χάσει Και τίποτε να βρει…
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ, εις τας παρυφάς της 28ης Οκτωβρίου, µας ήρθε κατακούτελα η διακαναλική. Παίζει να γίνουν εκλογές; Πες το µου, να τα δω όλα! Αυτή η πόκα µεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης έχει κάνει τα νεύρα µου νεράκι πόσιµο!


Η πράσινη τσόχα στρώθηκε σε χρόνο ντετέ! Πότε βρέθηκε τράπουλα, πότε ανακατεύτηκε, πότε µοιράστηκε, πότε λύθηκαν γραβάτες, χαµπάρι δεν πήραµε: «Μέσα», «τα ρέστα µου», τα βλέπω»… Πείτε κι ένα «πάσο», ρε παιδιά! Και το «πάσο» του Θεού είναι!

Και τουλάχιστον η πόκα έχει συγκεκριµένους κανόνες. Εδώ τους κανόνες τούς πετάξατε µαζί µε το κουτί; Αν το ΠΑΣΟΚ δεν πάει καλά στις εκλογές; ΠΟΣΟ καλά να µην πάει; Πόσο να κερδίσει, πόσο να πατώσει; Πείτε µου, εξηγήστε µου, κάντε το µου λιανά. Τι ρηµαδοπλαφόν έχει µπει; Στις πόσες περιφέρειες καιγόµαστε; Να συµφωνήσουµε στις 21, που είναι επίσης ένα συγκεκριµένο παιχνίδι της τράπουλας; Στις 25; Στις 28; Στους τρεις µεγάλους δήµους και τα ρέστα παγωτό; Κάτι απτό, κάτι ξεκάθαρο µπορείτε να µας δώσετε;

Ο κόσµος είναι ζόρικος Κι εµείς ασθενικοί Και ό,τι και να πούµε Το παίρνει η βουή… ΕΚΛΟΓΕΣ; Εχει γούστο να γίνει καµιά τέτοια πλάκα, Παναγιά µου! Εδώ δεν υπάρχει σάλιο! Εδώ συναχώνεσαι και η τρόικα, αντί για χαρτοµάντιλο, σου δίνει να σκουπίσεις τη µύτη σου µε λαδόκολλα από πίτα γύρο! Εδώ σε λίγο δεν θα ανακυκλώνουµε τα σκουπίδια. Θα τα σοτάρουµε και θα τα τρώµε!

Μπάχαλο! Βγαίνει η αντιπολίτευση, «µαυρίστε τους». Βγαίνει η κυβέρνηση, «µαυρίστε µας και πάµε για εκλογές». Τα µαζεύει η αντιπολίτευση, «καλά ρε παιδιά, µια σαχλαµάρα είπαµε, έτσι για να περάσει η ώρα.

Οταν λέµε µαύρισµα, βολευόµαστε και µε το γκρι σουρί!». Και καθόµαστε τώρα όλοι να ψάχνουµε την ακριβή απόχρωση του γκρι σουρί!

Τα ρούχα µου νοµίζατε Πως ήτανε χρυσά Με παίξατε στα ζάρια Και χάσατε ξανά… «ΜΑΣ ΠΑΙΞΑΝΕ στα ζάρια και χάσαΜΕ ξανά»;

Ενας τζόγος η πολιτική! Ενα αλαλούµ οι αυτοδιοικητικές που µόνο αυτοδιοικητικές δεν είναι οι εκλογές! Ρε, πάτε καλά µε τις σηµαίες από νάιλον που ανεµίζετε προεκλογικά; Εγώ θα ψηφίσω τοπικό άρχοντα γιατί είναι κατά του Μνηµονίου ή γιατί µου ξεβρωµίζει το πεζοδρόµιο; Θα τον ψηφίσω γιατί κάνει µικροπολιτική ή γιατί ανεβάζει την ποιότητα ζωής στον τόπο που ζω και αγαπώ; Γιατί έχει απόψεις περί ΔΝΤ ή γιατί έχει όραµα για τον δήµο µου;

Ερχεστε κατά πάνω µου Μιλώντας σαν τρελοί Τα αυτιά µου κλείνω Κι αφήνω µια φωνή… ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΑΡΥΦΑΣ της 28ης Οκτωβρίου, βρεθήκαµε πάλι εγκλωβισµένοι στο ισόγειο. Με το δάχτυλο κολληµένο στο κουµπί ενός χαλασµένου ασανσέρ. Η τρόικα δεν µας δίνει ούτε σταυροκατσάβιδο να το µαστορέψουµε πρόχειρα µπας και πάρει µπρος! Μετά τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού, τα spreads έπιασαν πάλι µια τρελή, κεφάτη ταραντέλα! Οι πολιτικοί µας τον τσάµικο. Και το νευρικό µας σύστηµα τον χορό του Ζαλόγγου!

Σηµαία από νάιλον Υψώνουµε σηµαία πλαστική Ο κόσµος δεν έχει τίποτε να χάσει Και τίποτε να βρει… ΚΑΙ ΑΥΤΟ το τραγούδι ο Διονύσης το έγραψε το 1971.

Σχεδόν 40 χρόνια πριν… Το «έπος του £ 40»… Σήµερα…

πηγή