Μικρές λεπτομέρειες της ανθρώπινης καθημερινότητας που μπορεί να βιώνει ο καθένας

Χτυπάει το τηλέφωνο και σε ξυπνάει, αλλά για κάποιον λόγο θες να κάνεις τον συνομιλητή να νομίζει ότι δεν κοιμόσουν, οπότε επιστρατεύεις όλη την ενέργειά σου και μιλάς υπερβολικά δυνατά και καθαρά, και καταλήγεις να ακούγεσαι σαν ηλίθιος.

Κοιτάς το ρολόι σου, αλλά μετά δεν ξέρεις τι ώρα είναι, όποτε ξανακοιτάς, άλλα πάλι δεν ξέρεις.

Θέλεις να κλάσεις δημοσίως, νομίζοντας ότι δεν θα ακουστεί, αλλά τελικά ακούγεται λίγο, όποτε αρχίζεις να σέρνεις καρέκλες στο πάτωμα ή να τρίβεις τα παπούτσια σου μεταξύ τους, για να νομίζουν ότι από κει προήλθε ο ήχος.

Είσαι μες στο τρένο στο σταθμό και δίπλα είναι ένα άλλο τρένο και ένα απ’ τα δυο ξεκινάει, αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο.

Μετά από μια κουραστική μέρα στον δρόμο...
γυρνάς σπίτι και βγάζεις τις κάλτσες σου. Ξέρεις ότι θα τις πετάξεις στα άπλυτα, αλλά παρόλα αυτά πριν τις ρίξεις μέσα, τις μυρίζεις μια φορά.

Έχεις ξαπλώσει και μόλις είσαι έτοιμος να σε πάρει ο ύπνος το σώμα σου τινάζεται ολόκληρο και ξυπνάς.

Είσαι συνοδηγός σε αυτοκίνητο που τρέχει γρήγορα με ανοιχτά παράθυρα. Οπότε για να διασκεδάσεις, βγάζεις το χέρι σου έξω και μελετάς με αυτό όλους τους νόμους της αεροδυναμικής.

Είναι Τετάρτη, αλλά για κάποιον λόγο όλη μέρα είσαι πεπεισμένος ότι είναι Πέμπτη. Κι αυτό δε σου περνάει μέχρι να ’ρθει όντως η Πέμπτη.

Περπατάς στο πεζοδρόμιο και θέλεις να μην πατάς τις γραμμούλες, αλλά οι πλάκες έχουν λάθος μέγεθος. Είναι πολύ μικρές για να καλύπτεις μια πλάκα ανά βήμα και πολύ μεγάλες για δυο πλάκες ανά βήμα. Οπότε εκνευρίζεσαι και προσπαθείς να μην το σκέφτεσαι.

Ποτέ δεν μπορεί κάποιος άλλος να σου βάλει σωστά στο αφτί ακουστικά ψείρες. Όσο κι αν προσπαθεί, πρέπει να το κάνεις εσύ στο τέλος.

Ανοίγεις το ψυγείο να βρεις κάτι να φας, ψάχνεις, αλλά δεν βρίσκεις τίποτα, το κλείνεις, ψάχνεις κάπου αλλού και μετά ξανανοίγεις το ψυγείο, λες και στο μεταξύ έχει γεννήσει κάτι φαγώσιμο!

Παίρνεις τηλέφωνο κάποιον και στη μέση της συζήτησης κλείνει κατά λάθος. Οπότε μετά ξαναπαίρνετε και οι 2 ταυτόχρονα και βγαίνει κατειλημμένο. Μετά αφήνετε και 2 ταυτόχρονα τον άλλον να πάρει, οπότε απλά δεν χτυπάει κανενός κι αυτό επαναλαμβάνεται για κάνα 5λεπτο.

Πριν ξυριστείς τελείως, κανείς μουστάκι Χίτλερ, έτσι για να δεις πως είναι.

Φοράς ένα παντελόνι, το οποίο έχεις παρατήσει σε μια άκρη του δωματίου για 2 μήνες, και βρίσκεις μέσα 10 ευρώ, πράγμα που σε κάνει να νιώθεις σαν τυχερός του Τζόκερ.

Μπαίνεις σ’ ένα δωμάτιο και μετά στέκεσαι σαν μαλάκας επειδή δεν ξέρεις γιατί μπήκες.

Ανεβαίνεις τις σκάλες και νομίζεις ότι υπάρχει ακόμα ένα σκαλί άλλα δεν…υπάρχει.

Μιλάς μόνος σου και κάποιος μπαίνει στο δωμάτιο, όποτε αρχίζεις να σιγοτραγουδάς για να τον πείσεις ότι τόση ώρα δε μίλαγες στον εαυτό σου.

Κατουράς την ώρα που ξεπλένεσαι στη μπανιέρα.

Βαράς μαλακία αλλά εκεί που πας να τελειώσεις δεν τα καταφέρνεις γιατί δε μπορείς να αποφασίσεις ποια γκόμενα να φέρεις στο μυαλό σου και σου ’ρχονται όλες μαζί.

Περπατάς με τη γκόμενά σου αγκαλιά και όλη την ώρα κουτουλάνε οι κώλοι σας, οπότε αναγκάζεσαι συνέχεια να ελέγχεις το βήμα σου.

Κοιτάζεις μια σήτα ή έναν φράχτη από πλέγμα και από μια ορισμένη απόσταση κάτι γραμμούλες κινούνται μέσα του.

Πίνεις κρύο νερό πολύ γρήγορα και σου παγώνει ο εγκέφαλος ακριβώς πάνω απ’ το μάτι, άλλα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και απλά περιμένεις να τελειώσει ο πόνος, ο οποίος διαρκεί 3 δευτερόλεπτα αλλά σου φαίνονται 10 ώρες.

Βγάζεις το βρακί σου για να μπεις στο μπάνιο και σου πέφτει στο πάτωμα, αλλά αντί απλά να σκύψεις να το μαζέψεις, το μαζεύεις με τα δάχτυλα του ποδιού, το πετάς στον αέρα και το πιάνεις με το χέρι. Μάλιστα, αν πιάσει με την πρώτη, αισθάνεσαι περήφανος.

Σε παίρνει ο ύπνος αργά το απόγευμα στον καναπέ και όταν ξυπνάς στο σκοτάδι δεν έχεις ιδέα τι μέρα είναι.

Πας να φτερνιστείς την ώρα που κατουράς και για κάποιον λόγο αυτά τα δυο δεν γίνονται ταυτόχρονα! Οπότε σταματάς το κατούρημα στη μέση, φτερνίζεσαι και το συνεχίζεις μετά, αλλά μετά σε τσούζει.

Πριν μπεις στο μπάνιο, ξύνεις τα παπάρια σου και μετά παίρνεις μυρωδιά την ορμονίλα στο χέρι σου.

Τρως μια ξώφαλτση στ’ αρχίδια και τρομάζεις γιατί νομίζεις ότι θα πεθάνεις στον πόνο, αλλά δεν πονάς. Οπότε εκεί που λες «φιουου,…τη γλίτωσα», τότε έρχεται ο πόνος, αργά και βασανιστικά.

Είσαι ξαπλωμένος πλάγια, και όταν κλείνεις μια το ένα μάτι, μια το άλλο, το μαξιλάρι μετακινείται, και καταλήγεις να παίζεις με αυτό καμιά εικοσαριά δευτερόλεπτα.

Λες σε όλους ότι οι «σοφτ» τσόντες του ALTER είχαν απλά γέλιο, αλλά στην πραγματικότητα βαρούσες άνετα μια και δυο μαλακίες με αυτές, αν δεν είχες κάτι εναλλακτικό εκείνη την ώρα.

Σηκώνεσαι απότομα απ’ τον καναπέ και βλέπεις εκατομμύρια μαύρες τελείες στην περιφερειακή σου όραση που πυκνώνουν και σε πνίγουν και νομίζεις ότι θα πεθάνεις, ή θα λιποθυμήσεις στην καλύτερη περίπτωση.

Έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι πολύ όμορφος και κωλομετράς την πρώτη μέρα που φοράς καινούργιο ρούχο, αλλά μετά από μία βδομάδα έχει φύγει.

Λες σε κάποιον γνωστόν σου ότι έχει έναν λεκέ στη μούρη, αλλά αυτός ποτέ δεν σκουπίζει το σημείο που του δείχνεις και σου σπάει τα νεύρα.

Όταν κλάνεις στο ντους βρομάει πάντα πιο πολύ.

Ονειρεύεσαι ότι γαμάς μια μουνάρα και τότε ξυπνάς, οπότε τσαντίζεσαι και προσπαθείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι ξύπνιος, μπας και ξανακοιμηθείς και δεις τη συνεχεία.

Γαμάς μια γκόμενα και λες μια ατάκα που εκείνη την ώρα σου ακούγεται γαμάτη, αλλά την άλλη μέρα που τη σκέφτεσαι μόνος και με καθαρό μυαλό δεν μπορείς να πιστέψεις ότι πέταξες τέτοια μαλακία.

Διασχίζεις τον δρόμο και σταματάει ένα αμάξι για να σε αφήσει να περάσεις, όποτε εσύ περπατάς τα 2 πρώτα βήματα και ψιλοτρέχεις τα υπόλοιπα και μάλιστα συνεχίζεις να τρέχεις για ακόμα 4-5 βήματα στο πεζοδρόμιο.

Πας να σηκώσεις μια βαλίτσα που νομίζεις ότι είναι γεμάτη αλλά δεν είναι. Οπότε τη σηκώνεις με τρελή ταχύτητα και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου νομίζεις ότι είσαι ο Σούπερμαν.

«Φασώνεσαι» στη θάλασσα και είναι ωραία αλλά πρέπει να βγεις απ’ το νερό κάνα 10λεπτο μετά τη γκόμενα.

Ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να υπολογίσεις το ιδανικό μέγεθος των γραμμάτων όταν γράφεις με μαρκαδόρο πάνω σε ένα CD. Πότε τα ξεκινάς πολύ μεγάλα και μετά δεν σε χωράει και πότε το αντίθετο.

Ξυπνάς το πρωί και έχεις ξυλιάσει, διότι η μάνα σου έχει ανοίξει να αερίσει και «να ξεμυρίσει», όπως λέει, ένα δωμάτιο στο οποίο δεν πατάει κανένας, ακόμα κι αν έξω μαίνεται χιονοθύελλα στους μείον 8000 βαθμούς.

Πας για κατούρημα μετά το ξύπνημα, αλλά έχεις ακόμα την πρωινή καύλα. Οπότε υπάρχουν 2 λύσεις. Ή απομακρύνεσαι ένα μέτρο απ’ την τουαλέτα και κατουράς «ψηλοκρεμαστό», πλησιάζοντας σιγά σιγά τη λεκάνη όσο μειώνεται η πίεση, ή κάθεσαι στην τουαλέτα πίσω πίσω, το κατεβάζεις κάτω με τη βια, και μετά έρχεσαι πιο μπροστά, μαγκώνοντας έτσι την άκρη του κάτω απ’ το κάθισμα της τουαλέτας και μετά περιμένεις να πέσει.

Την πρώτη φορά που βάρεσες μαλακία και έχυσες, είπες «τι ειν’ αυτό;;;», με πανικοβλημένο ύφος.

Έχει κολλήσει το καζανάκι και βάζεις το χέρι σου μέσα για να το επισκευάσεις και για κάποιον λόγο αηδιάζεις γιατί βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι το νερό στο καζανάκι είναι το ίδιο βρόμικο με το νερό της τουαλέτας.

Πας κάπου κοντά με τα πόδια, αλλά βαριέσαι να περιμένεις μέχρι να φτάσεις περπατώντας. Οπότε αποφασίζεις στο έτσι να τρέξεις. Επειδή όμως νιώθεις μια μικρή ντροπή, τρέχεις και κάθε λίγο το παίζεις βιαστικός και αγχωμένος, κάνοντας ότι κοιτάς τακτικά το ρολόι ή το κινητό σου για την ώρα.

Όταν βγάζεις έξω τα σκουπίδια, πατάς το πεντάλι του μεγάλου κάδου, τα πετάς μέσα, αφήνεις το πεντάλι και μετά, για να αποφύγεις τον σκουπιδο-αέρα που θα φυσήξει όταν κλείνει το καπάκι, πηδάς μακριά όσο πιο γρήγορα μπορείς, λες και αποφεύγεις έκρηξη α-λα Μπρους Γουίλις.

Όταν η ηλεκτρική σκούπα σου δεν ρουφάει ένα χνούδι, το μαζεύεις με τα χέρι, αλλά δεν το βάζεις μέσα στη σκούπα. Το ξαναρίχνεις κάτω, για να δώσεις στη σκούπα σου μια δεύτερη ευκαιρία να το μαζέψει.

Κάθε φορά που ξεκινάς να γράφεις ένα μεγάλο κείμενο, σκέφτεσαι «Αυτή τη φορά θα τα καταφέρω! Θα κάνω καλά γράμματα!». Και όντως κάνεις… Στο πρώτο μισό της πρώτης γραμμής της πρώτης σελίδας! Από κει και μετά τα γράμματα χειροτερεύουν σταδιακά.

Ποτέ δεν μπορείς να γράψεις με την πρώτη το «&» και το σύμβολο του ολοκληρώματος. Κάπου στη μέση ο εγκέφαλος παθαίνει λούπα και καταλήγεις να κάνεις μια περίεργη μουτζούρα. Φυσικά ξοδεύεις τα επόμενα 20 δευτερόλεπτα προσπαθώντας να το διορθώσεις από πάνω, αντί να το σβήσεις και να κάνεις καινούργιο.

Καμιά φορά βγαίνεις απ’ το μπάνιο και ο πούτσος σου είναι λίγο πιο μακρύς απ’ το συνηθισμένο, λόγω της ζέστης. Και φυσικά εσύ τι τον κάνεις; Ελικοπτεράκι!

Πατάς Shift+Alt για να γράψεις ελληνικά, αλλά έχεις πατήσει κατά λάθος παραπάνω το Alt, οπότε βγαίνουν τα μενού και καταλήγεις σε μια εντολή που δε θέλεις. Εναλλακτικό σενάριο: Πατάς Shift+Alt, αλλά δεν έχει γυρίσει στα ελληνικά κι εσύ το παίρνεις χαμπάρι αφού έχεις γράψει 2 παραγράφους κείμενο σε greeklish.

Όταν είναι κάποιος σε πεδίο ακοής, έξω απ’ την τουαλέτα, και θες να χέσεις, κρατιέσαι να μην σου ξεφύγει κανένα τρελό κλανίδι και τρίξουν οι πορσελάνες, αλλά φυσικά με μικρό ποσοστό επιτυχίας.

Βλέπεις τσόντα στον υπολογιστή και τον παίζεις, όταν αντιλαμβάνεσαι κάποιον να έρχεται. Τότε, όσο πιο γρήγορα μπορείς, μισοανεβάζεις το παντελόνι, βάζεις την φανέλα από πάνω, γιατί δεν προλαβαίνεις να κουμπωθείς, κλείνεις όλα τα παράθυρα κι απλά κοιτάζεις σοβαρός την επιφάνεια εργασίας, μετακινώντας ένα αρχείο για όση ώρα θα είναι ο απρόσκλητος επισκέπτης εκεί.


πηγή