Rohingya. Κανείς δεν τους ξέρει. Είναι μια εθνική μειονότητα από τις πιο κυνηγημένες του κόσμου.

Της Καίτης Βασιλάκου

Ποιος θυμάται τη Μιανμάρ; Παλιά την ξέραμε ως Βιρμανία ή Burma.



Κάποια στιγμή τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μάς τη θύμισαν, όταν τον Αύγουστο του 2008 ο κυκλώνας Ναργκίς διέλυσε τις υποδομές της χώρας και σκότωσε χιλιάδες κατοίκους της. Μετά πάλι την ξεχάσαμε.
Ο λαός της Μιανμάρ βρίσκεται κάτω από ένα στυγνό στρατιωτικό καθεστώς. Κι αν ο κόσμος εκεί υποφέρει από τους δικτάτορες που έχουν πάρει την εξουσία, μια μειονότητα που κατοικεί δυτικά της χώρας, στα σύνορα με το Μπάνγκλα Ντες, κινδυνεύει να σβηστεί από το χάρτη.

Είναι μουσουλμάνοι και λέγονται Rohingya.
Η στρατιωτική χούντα στρατολόγησε με τη βία εκατοντάδες από αυτούς και τους υποχρέωσε να υψώσουν ένα τείχος από συρματόπλεγμα ύψους 5 μέτρων στις όχθες του ποταμού Naaf που είναι το σύνορο μεταξύ Μιανμάρ και Μπάνγκλα Ντες. Ήδη το μήκος του τείχους φτάνει τα 70 χλμ, αλλά πρέπει ακόμα να επεκταθεί ως τα 230 χλμ.

Οι Rohingya είναι καταγωγής bengali, έχουν το δέρμα πιο σκούρο από τους υπόλοιπους βιρμανούς και κανείς στη χώρα δεν φαίνεται να τους εκτιμά. Τον περασμένο Φεβρουάριο ο στρατηγός Ye Myint Aung, πρόξενος της Μιανμάρ στο Χονγκ Κονγκ, τους χαρακτήρισε περιφρονητικά κανίβαλους.
Πολλές φορές οι Rohingya έγιναν θύματα πογκρόμ και κυνηγήθηκαν από τα εδάφη τους. Στη χώρα κατοικούν 750.000, ενώ 400.000 έχουν καταφύγει στο Μπάνγκλα Ντες, όπου και εκεί η μεταχείρισή τους είναι άθλια. Η Σαουδική Αραβία είχε δεχτεί 250.000 από αυτούς τη δεκαετία του 60.


Χιλιάδες κατέφυγαν φέτος στη Μαλαισία και την Ινδονησία. Η Ταϊλάνδη χωρίς δισταγμό έδιωξε τα αδύναμα πλεούμενα που είχαν πλησιάσει στις ακτές της. Δυο από αυτά βούλιαξαν και εκατοντάδες απελπισμένοι που επέβαιναν σ’ αυτά, πνίγηκαν.

Το αμάρτημα των Rohingya είναι ότι υπηρέτησαν ως βοηθητικοί στο βρετανικό στρατό κατοχής. Θεωρήθηκαν συνεργάτες του εχθρού και λίγο μετά την ανεξαρτησία της χώρας το 1948 περιθωριοποιήθηκαν και καταδιώχθηκαν. Το 1978 κατέφυγαν 200.000 στο Μπάνγκλα Ντες προσπαθώντας να ξεφύγουν από την εκστρατεία τρόμου που είχε εξαπολύσει εναντίον τους ο στρατός της Μιανμάρ. Η πλειοψηφία από αυτούς επαναπατρίστηκε από το HCR (United Nations High Commissioner for Refuges).

Το 1982 ένας νόμος που ισχύει ακόμα, έθεσε σε αμφισβήτηση την εθνικότητα του μεγαλύτερου μέρους των Rohingya. Σύμφωνα με αυτό το νόμο, για να θεωρηθούν βιρμανικής καταγωγής οι πληθυσμοί τους, έπρεπε να αποδείξουν ότι οι πρόγονοί τους κατοικούσαν στην περιοχή πριν από το 1824, χρονολογία του πρώτου αγγλοβιρμανικού πολέμου. Κάτι τέτοιο ήταν φυσικά αδύνατο και οι Rohingya βρέθηκαν να είναι απάτριδες.

Το 1991-92 η χούντα επιχείρησε ξανά να τους ξεριζώσει με βομβαρδισμούς, σφαγές και βιασμούς που υποχρέωσαν 250.000 από αυτούς να εκπατριστούν.
Το Μπάνγκλα Ντες δεν τους θέλει πλέον και τους διώχνει με τη βία. Όσοι έχουν καταφύγει σ’ αυτή τη χώρα – μία από τις φτωχότερες του κόσμου – μεταφέρθηκαν πρόσφατα σε στρατόπεδα και αφέθηκαν στην τύχη τους χωρίς τρόφιμα.

Τα Ηνωμένα Έθνη χαρακτηρίζουν τους Rohingya ως μια από τις πιο καταδιωγμένες εθνικές μειονότητες στον κόσμο.

Ποιος ξέρει τους Rohingya;
Ποιος νοιάζεται για το δράμα τους;
Εδώ καλά καλά δεν ξέρουμε πού πέφτει στο χάρτη η Μιανμάρ.


πηγή